"รักที่ไม่ลืม" (Unforgettable Love)
เสียงแตรรถเบา ๆ ดังประปรายท่ามกลางแสงไฟจราจรยามเย็น
ฝนปรอยบาง ๆ ตกคลุมถนนสีหม่นจนดูเหมือนเมืองทั้งเมืองหลับใหลไปกับความเมื่อยล้าของวันทำงาน
ณเดช—ไม่ใช่สิ…
‘โร’ หนุ่มช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์จากนครพนม ผู้เพิ่งเลิกกะบ่ายจากอู่ซ่อมรถเล็ก ๆ แถวอโศก
กำลังโยนกระเป๋าเครื่องมือไว้ข้างหลังเบาะรถ Yamaha R1 สีดำด้านของเขา
เขาคิดแค่ว่าวันนี้จะรีบขี่รถกลับห้อง ไปกินข้าวกล่องเย็น ๆ แล้วอาบน้ำนอน
เหมือนทุกวันที่ไม่มีอะไรพิเศษ…
แต่แล้วมันก็เกิดขึ้น
ขณะที่เขาขี่รถออกมา…
เลี้ยวหัวมุมถนนเพื่อมุ่งสู่สี่แยก
สายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับเธอ
ฝั่งทางม้าลาย หน้าอาคารสำนักงาน 26 ชั้น
หญิงสาวผมยาวตรงสีบรอนซ์ทอง ยืนอยู่ใต้ร่มใสคันเล็ก มองนาฬิกาที่ข้อมืออย่างเร่งรีบ
รอยยิ้มของเธอ…แววตาคู่นั้น…เงาสะท้อนฝนบนพื้นถนน
หัวใจของโรแทบหยุดเต้น
“ไนท์…?”
เขากระพริบตาหลายครั้ง
ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะหมอกฝน หรือเพราะภาพนั้นยังค้างอยู่ในหัวเขามานานหลายปี
‘ไนท์’
ผู้หญิงที่เขาเคยแอบชอบมาตลอดช่วงมหาวิทยาลัย
ผู้หญิงที่นั่งโต๊ะริมหน้าต่างในห้องเรียนวิชาศิลปะ
ผู้หญิงที่เขาเคยตามมองตลอด 4 ปี…แต่ไม่เคยกล้าเข้าไปทักแม้แต่ครั้งเดียว
โรหยุดรถกลางถนนโดยไม่รู้ตัว
เสียงแตรรถคันหลังดังขึ้น เขารีบขยับตัว ขี่รถเบี่ยงข้าง…แต่สายตายังจับจ้องไปที่เธอไม่วางตา
เธอยังเหมือนเดิม
แค่เปลี่ยนจากชุดนักศึกษามาเป็นชุดออฟฟิศเรียบหรู กระโปรงทรงสอบสีน้ำตาลอ่อน เข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตสีครีม
ไนท์ดูเหมือนนางเอกจากโฆษณาน้ำหอมยี่ห้อดัง ที่ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร แต่โลกก็หันมามอง
ฝั่งไนท์เอง…
เธอกำลังมองนาฬิกาและทำท่าจะกดโทรศัพท์เรียกแท็กซี่
ก่อนเงยหน้าขึ้น…
สายตาเธอสบกับใครบางคนที่จอดมอเตอร์ไซค์อยู่ไม่ไกล
ผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อช่างตัวเก่า มีคราบน้ำมันตรงปลายแขน
รอยสักเสี้ยวเล็ก ๆ โผล่พ้นขอบกางเกงเอวต่ำ
และดวงตาคู่นั้น…กำลังมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ จนเธอขมวดคิ้ว
ไนท์หลบตาเล็กน้อย แต่กลับรู้สึกขนลุกวูบ
เหมือนเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อน
ในอดีตที่เธอจำไม่ได้…แต่เขาจำเธอได้ขึ้นใจ
โรตัดสินใจ…หมุนรถไปจอดชิดขอบฟุตบาท
เขาถอดหมวกกันน็อค ใจเต้นแรงเหมือนตอนแอบเดินตามเธอที่ห้องสมุดเมื่อ 5 ปีก่อน
เขาลงจากรถ
เรียกเธอด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนัก…แต่เต็มไปด้วยความจริงใจทั้งหมดที่เขามี
“ไนท์…ใช่ไหม?”
ไนท์ชะงัก
มองเขาเต็มตาอีกครั้ง คราวนี้ใกล้พอจะเห็นว่าตาเขามีน้ำฝน…หรืออาจเป็นอย่างอื่น
“ขอโทษนะคะ…เราเคยรู้จักกันเหรอคะ?”
คำถามที่แทงกลางใจ
คำถามที่ยืนยันกับโรว่า...เธอลืมเขาไปแล้วจริง ๆ
เหมือนที่เคยลืมมองเขาทุกวัน…ตอนที่เขานั่งหลังห้อง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 29
Comments