เช้าวันเสาร์ อากาศครึ้มแดด ฝนทำท่าจะตกแต่ยังไม่ทัน
โรสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์หน้าร้านอู่ เขาสวมเสื้อแจ็คเก็ตบาง ๆ พับกระดาษแผ่นหนึ่งในมือก่อนจะโทรออก
“คุณไนท์…คือพอดีลูกค้าที่คอนโดคุณมีนัดให้ผมเอาอะไหล่ไปส่งน่ะครับ
แต่เขาบอกจะไม่อยู่…จะฝากรปภ.ไว้ก็กลัวหาย
คุณอยู่ห้องไหมครับ? ถ้าไม่รบกวน…”
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเสียงของเธอจะตอบกลับมา
“…อยู่ค่ะ แต่เดี๋ยวลงไปรับให้ก็ได้”
“ขอบคุณมากครับ ไม่นานเลยครับ แค่แป๊บเดียว”
จริง ๆ แล้วลูกค้าคนนั้นขอให้ส่งของวันจันทร์
แต่นี่เป็น ‘โอกาส’ ที่เขาอยากใช้
โอกาสที่จะได้ยืนต่อหน้าเธอ…อีกครั้ง
บ่ายโมงตรง
โรจอดรถตรงลานจอดของคอนโด
ไนท์ในชุดเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงผ้าขายาวยืนรออยู่ที่ล็อบบี้
ไม่แต่งหน้า
ไม่ทำผม
แต่กลับทำให้เขาหายใจไม่ทั่วท้อง
เธอดู…เป็นธรรมชาติ เป็นเธอ
เป็นผู้หญิงที่เขาชอบตั้งแต่ยังใส่ชุดนักศึกษา
“อะไหล่ไม่ใหญ่นี่นา ทำไมไม่ให้ รปภ.มารับ?” เธอถาม ขณะรับกล่องจากเขา
โรหัวเราะ
“กลัวของตกหายครับ แล้วก็…จะได้เจอคุณด้วย”
เธอชะงักเบา ๆ หัวเราะจาง ๆ แล้วไม่พูดอะไรต่อ
แต่ไม่ได้เดินหนีไปทันที
“คุณกินข้าวเที่ยงหรือยัง?”
คำถามจากเธอ ทำเอาโรเกือบเผลอหลุดรอยยิ้มกว้างออกมา
“ยังครับ…ปกติลืมกินบ่อยเลยตอนเสาร์”
“…งั้นขึ้นไปกินด้วยกันไหม?”
“มาม่ากับไข่ได้นะคะ ไม่มีอะไร fancy”
หัวใจของเขาเต้นแรงจนเกือบทะลุเสื้อช่าง
“แน่นอนครับ! มาม่ากับไข่…คือของโปรดเลย”
🍜 ในห้องของไนท์
กลิ่นน้ำร้อนกับซอสผงลอยอบอวล
เธอต้มมาม่าอย่างคล่องมือ แล้ววางจานตรงหน้าเขาอย่างเรียบง่าย
“ขอบคุณนะครับ…”
โรพูดในขณะที่ก้มหน้าลงกินอย่างเงียบ ๆ
ไนท์จ้องหน้าเขาสักพักก่อนจะถาม
“คุณโร…คุณเคยตามฉันมาตลอดเลยเหรอ?”
เขาเงยหน้าช้า ๆ
ไม่ได้ตกใจ แต่ไม่คิดว่าเธอจะถามแบบตรง ๆ
“ไม่ใช่ตลอดหรอกครับ…แค่ช่วงหนึ่ง”
“ช่วงที่ผมยังกล้าแค่แอบมองคุณจากข้างหลัง แล้วหวังว่าจะได้พูดด้วยสักครั้ง…”
“…แล้วตอนนี้ล่ะคะ?”
เขายิ้ม
“ตอนนี้…ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านั้น
แต่ถ้าคุณยังไม่พร้อม ผมก็จะยังอยู่ที่เดิม
ไม่เดินเร็วเกินไป”
เธอมองเขา ไม่พูดอะไรอีก
แต่สายตานั้นอ่อนลงกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด
🌃 เย็นวันเดียวกัน - ร้านสะดวกซื้อใต้คอนโด
ไนท์เดินเข้ามาหาน้ำหวานก่อนนอน
หยิบ “ชาดอกไม้ไร้น้ำตาล” ขวดโปรด…แต่จังหวะเดียวกัน มืออีกข้างก็แตะที่ขวดเดียวกันพร้อมเธอ
เธอหันขวับ
“อีกแล้วเหรอ…”
โรยิ้มแหย ๆ
“เปล่าตามมานะครับ สาบานเลย…ผมก็ชอบขวดนี้”
“คนจนชอบกินของแพงเหรอคะ?” เธอถามหยอก ๆ
แววตาขี้เล่นปรากฏในเสี้ยววินาที
“คนจนก็มีหัวใจครับ…ไม่ใช่แค่กินหรู แต่ยังหลงคนหรูได้ด้วย” เขาตอบกลับเร็ว
ไนท์ชะงัก…
หัวเราะเบา ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ขากลับขึ้นลิฟต์
เขายื่นขวดชาให้เธอ ขวดที่พวกเขาหยิบพร้อมกันเมื่อครู่
“สำหรับคุณ…ผมจะเลือกขวดใหม่ก็ได้”
“…แต่คนอย่างผม ไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ หรอกนะครับ”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 29
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments