อ้อนวอนแด่พระเจ้า
" คุณเจมส์มาที่นี่ทุกวันเลยนะครับ "
เสียงของชายชราเอ่ยถามคนหนุ่มกว่าด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและอบอุ่น ขัดกับคนหนุ่มกว่าที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปความเศร้าโศก ภายในแววตาของชายหนุ่มไร้ซึ่งความประกายในชีวิต ถ้าจะเปรียบก็คงเหมือนกับแจกันที่ไม่มีดอกไม้อยู่ในนั้น
ไร้ซึ่งสีสัน และไร้ซึ่งชีวิตชีวาเหมือนกับคนตายทั้งเป็น
" ครับ "
ชายหนุ่มค่อย ๆ แหงนหน้าดูชายชราก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดูเหม่อลอย ราวกับคนที่ไม่มีสติ
ทุกวันที่ชายหนุ่มมาขอพรโบสถ์แห่งนี้ เขามักมีเพียงสีหน้าที่เจ็บปวดราวกับคนร้องไห้อยู่ตลอดเวลา
ชายชราเห็นแล้วก็อดที่จะสงสารเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับภรรยาของชายหนุ่มไม่ได้ มันเป็นเหตุการณ์ที่ใครก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น มันเป็นเหมือนฝันร้ายที่ชายหนุ่มไม่อาจลืมเลือนได้เลย
" คุณเจมส์หลังจากเหตุการณ์นั้นมันก็ผ่านนานมากแล้วนะครับ ที่เธอหายไปไม่มีข่าวสารอะไรเลย "
" ผมว่าคุณควรจะปล่อยวางเรื่องของเธอได้แล้วนะครับคุณเจมส์ "
ชายชราถือวิสาสะเอามือวางบนบ่าของ คนหนุ่มพร้อมกับตบมันลงเบาๆเพื่อปลอบใจเขา ถึงแม้มันไม่สามารถทำให้คลายความเศร้าและคิดถึง ภายในจิตใจของคนหนุ่มได้สักนิด
" ภรรยาของผมเธอยังไม่หายไปไหนเธอคงอยู่สักที่บนที่แห่งนี้ และนี่ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณด้วน "
" ผมขอตัวกลับนะครับ "
คนหนุ่มกว่าตอบกลับชายชราเสียงแข็ง ก่อนจะเดินจากไปด้วยอารมณ์คลุกกรุ่น แต่แอบแฝงไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ
ชายชราได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วย ความเห็นใจชายหนุ่ม ชายชราได้แต่หวังว่าสักวันคนทั้งคู่จะกลับมาพบกันอีกครั้ง
" ถ้าพระองค์ได้ฟังอยู่ลูกขอให้คุณเจมส์เขาได้พบกับภรรยาของเขาอีกครั้งด้วยเถอะ "
หลังชายชรากล่าวคำอธิฐานจบก็ลุกขึ้นยืนพร้อมเดินหลังออกจากโบสถ์ไปเช่นเดียวกับชายหนุ่ม
" เจมส์ โจนาธาน "
" ลูกขออ้อนวอนต่อหน้าพระองค์ได้โปรดเมตตา ให้ลูกพบเจอกับคนรักอีกครั้ง ถึงแม้เขาจะไม่มีลมหายใจแล้วก็ตาม "
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments