Between Us ระหว่างเราไม่ใช่แค่เพื่อน
ตัวละครหลัก
“พีท” (ธันวา) — ปี 3 คณะสถาปัตย์ มหาวิทยาลัยดัง
นิ่ง สุขุม แต่ขี้หึงไม่เบา เป็นคนที่ใคร ๆ มองว่าเย็นชาแต่ในใจกลับอบอุ่น
ชอบเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว ไม่ค่อยพูดถึงความรู้สึกตัวเอง
“มิน” (มีนภัทร) — ปี 1 คณะศิลปกรรม
สดใส ร่าเริง ขี้แซว พูดตรงแต่จิตใจดี
มีความฝันอยากเป็นนักวาดภาพประกอบชื่อดัง แต่ยังไม่มั่นใจในตัวเอง
---
ตอนที่ 1 : วันแรกของคนแปลกหน้า
> “ขอโทษครับ! ผมไม่ได้ตั้งใจ!”
เสียงตะโกนของใครบางคนดังขึ้นท่ามกลางสายฝนโปรยปรายในเช้าวันเปิดเทอมใหม่ของมหาวิทยาลัย X มินในเสื้อกันฝนสีฟ้าอ่อนรีบก้มลงเก็บกระดาษสเก็ตช์ที่ปลิวเกลื่อนพื้น มือสั่นเพราะกลัวว่ากระดาษจะเปียกจนหมึกเลอะหมด
อีกมือหนึ่งที่ยื่นมาช่วยเก็บเป็นมือของชายคนหนึ่ง — ใหญ่ อุ่น และเต็มไปด้วยรอยเปื้อนดินสอสีเทา
> “ของนายเหรอ”
> “ครับ ขอบคุณมากเลยพี่!”
พีทมองใบหน้าของเด็กปีหนึ่งตรงหน้า พลางยื่นกระดาษแผ่นสุดท้ายคืนให้
เด็กคนนั้นยิ้มกว้างจนตาหยี รอยยิ้มที่สดใสเหมือนแสงอาทิตย์หลังฝนตก
> “ระวังหน่อย ฝนตก พื้นลื่น”
> “ครับ… เอ่อ พี่เรียนคณะอะไรเหรอครับ?”
> “สถาปัตย์”
> “อ๋ออออออ~ สมกับที่มือเปื้อนดินสอเลยครับ ฮ่าๆๆ”
พีทเลิกคิ้ว เขาไม่ค่อยชินกับคนพูดจาเสียงดังแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้รำคาญแปลกใจเสียมากกว่า — มันเหมือนโลกของเด็กคนนี้หมุนเร็วกว่าของเขาหลายเท่า
---
สองชั่วโมงต่อมา มินเดินเข้าห้องชมรมศิลปะ ซึ่งเป็นห้องเดียวกับที่พีทนั่งวาดแบบอยู่ตรงมุมข้างหน้าต่างอีกด้าน
“เฮ้! พี่ฝนตกเมื่อเช้า!” มินพูดพร้อมโบกมือ
พีทเงยหน้าขึ้นจากแบบร่างช้า ๆ
> “มิน?”
> “ครับ~ จำชื่อผมได้แล้วด้วย”
คนรอบข้างหันมามอง บางคนหัวเราะเบา ๆ
พีทได้แต่ส่ายหน้า แต่มุมปากเขาแอบยกขึ้นนิดหนึ่ง — นิดเดียวเท่านั้น
---
> “พี่วาดเก่งมากเลย ผมอยากวาดให้ได้แบบนั้นบ้าง”
> “ก็วาดไปสิ”
> “ผมวาดอยู่ครับ แต่พี่ช่วยดูให้หน่อยได้ไหมว่าองค์ประกอบมันแปลก ๆ มั้ย”
พีทรับกระดาษไปดู — เส้นสายยังไม่มั่นคง แต่เต็มไปด้วยความตั้งใจ
เขาใช้เวลาห้านาทีแก้ให้บางส่วน แล้วส่งคืน
> “ลองแบบนี้”
> “ขอบคุณครับ!”
> “อย่าขอบคุณมาก เดี๋ยวชิน”
> “หืม? ถ้าชินก็แสดงว่าพี่ช่วยบ่อยสิ~”
เด็กคนนั้นพูดพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง
พีทเมินสายตานั้น แต่ในใจกลับรู้สึกแปลก ๆ …เหมือนอะไรบางอย่างเริ่มเคลื่อนไหวในโลกอันนิ่งสงบของเขา
---
คืนนั้น ขณะพีทนั่งออกแบบในห้องพัก เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น
> [มิน : พี่วาดอะไรอยู่เหรอครับ?]
> [มิน : หรือกำลังนอน? ถ้านอนแล้วฝันดีนะครับ]
> [มิน : พรุ่งนี้เจอกันที่ชมรมนะ~]
เขาไม่ได้ตอบข้อความนั้น
แต่สายตากลับจ้องหน้าจอนานกว่าที่ควรจะเป็น
ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ
> [ฝันดีเหมือนกัน]
---
ตอนจบของตอนที่ 1
ในมหาวิทยาลัยที่มีคนมากมาย พีทไม่คิดเลยว่าจะจำ “เด็กปีหนึ่งหน้าฝน” คนนั้นได้ติดตา
แต่ภาพรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของมินกลับวนเวียนอยู่ในหัวเขาทั้งคืน
บางที… “ความสงบ” ของเขา อาจเริ่มถูกทำลายลงตั้งแต่วินาทีนั้น
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 32
Comments