ตอนที่ 5 : รอยฝนกับข้อความจากอดีต
ฝนตกปรอย ๆ อย่างต่อเนื่องเหมือนเดิม พีทถือร่มเดินกลับหอในร่มคันเดียวกับมิน
> “พี่พีท…วันนี้ฝนตกอีกแล้วนะครับ”
> “อืม” พีทตอบเสียงเรียบ แต่สายตาไม่วางจากพื้นเปียก
> “เรา…เอ่อ ผมซื้อกาแฟมาฝากพี่เหมือนทุกวันนะครับ”
มินยื่นแก้วกาแฟร้อนที่อบอวลด้วยกลิ่นคาราเมล
พีทรับมาโดยไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย
แม้จะเป็นวันฝนพรำเหมือนทุกวัน แต่เขากลับเฝ้าสังเกตสีหน้ามินอย่างเงียบ ๆ
---
ที่ห้อง พีทวางกระเป๋า เปิดโน้ตบุ๊กขึ้น
จู่ ๆ อีเมลจากคนเก่าเด้งขึ้นบนหน้าจอ
ชื่อผู้ส่ง… “คิน”
> [คิน : พีท, สวัสดี. ผมกลับมาที่เมืองนี้แล้ว]
> [คิน : อยากเจอโปรเจกต์ของเราและนายด้วย, หวังว่ายังว่างนะ]
พีทนิ่งไป มือกำเมาส์แน่น
ใจเต้นแรงแต่พยายามเก็บสีหน้าไม่ให้ใครเห็น
เขามองแก้วกาแฟในมือของตัวเอง คิดถึงรอยยิ้มของมิน และ…ข้อความเล็ก ๆ ที่เด็กคนนั้นส่งให้
> [มิน : ไม่เป็นไรนะครับ, ผมอยู่ตรงนี้เสมอ :)]
หัวใจพีทบอกให้เขายิ้ม แม้จะรู้สึกสับสนกับข่าวจากอดีต
---
วันต่อมา พีทและมินเดินเข้าห้องสมุด
มินยังคงพูดคุยเหมือนเดิม แต่พีทเงียบไปมากกว่าปกติ
เขาไม่อยากให้มินรู้ว่าข้อความจากคินทำให้หัวใจสั่น
> “พี่พีท…วันนี้เรานั่งข้างกันเหมือนเดิมนะครับ”
> พีทพยักหน้า แต่สายตายังคงดูห่วงใยอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่เขา
พอถึงโต๊ะ พีทหยิบแฟ้มงานออกมาดู
แต่ในใจ…คิดถึงรูปเก่า ๆ ของเขากับคิน
มือที่เคยวาดเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ กลับสั่นเล็กน้อย
ราวกับมีบางสิ่งจากอดีตกลับมาทำให้หัวใจเขาไม่สงบ
---
ช่วงบ่าย มินลากพีทไปคาเฟ่เหมือนทุกครั้ง
แต่วันนี้บรรยากาศกลับแตกต่าง
พีทจิบกาแฟร้อนช้า ๆ
กลิ่นหอมของคาราเมลและกาแฟช่วยให้เขาผ่อนคลาย
แต่สายตากลับคอยสอดส่องมือถือ
> “พี่พีท, ทำไมวันนี้เงียบจังครับ” มินถามเบา ๆ
> “เปล่า…แค่คิดอะไรนิดหน่อย” พีทตอบเสียงเรียบ
มินไม่พูดอะไรต่อ แต่เอื้อมมือไปเขียนข้อความบนฝาแก้วของพีท
> “สำหรับพี่พีท: ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น, ผมอยู่ตรงนี้เสมอ^^ ”
พีทมองข้อความนั้น นึกถึงรอยยิ้มของมิน
เขายกแก้วขึ้นจิบ และยิ้มออกมาอย่างเงียบ ๆ
---
ค่ำวันนั้น พีทนั่งอยู่หน้าคอม
ข้อความจากคินยังคงเด้งขึ้น
แต่แทนที่จะตอบทันที เขาเก็บไว้นาน…
ก่อนจะพิมพ์ข้อความสั้น ๆ
> [พีท : ได้เลย, เราจะคุยเรื่องงานทีหลัง]
แม้เพียงคำสั้น ๆ แต่พีทรู้สึกเหมือนหัวใจถูกแบ่งเป็นสองส่วน
ส่วนหนึ่งอบอุ่นกับมิน ส่วนหนึ่งยังสั่นไหวกับอดีต
---
ก่อนเข้านอน มินส่งข้อความมาอีกครั้ง
> [มิน : วันนี้สนุกดีนะครับ ขอบคุณสำหรับกาแฟและร่ม]
> [มิน : พรุ่งนี้ฝนจะตกอีก…แต่เราเจอกันเหมือนเดิมนะครับ]
พีทวางโทรศัพท์ลง
รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้า แต่ใจลึก ๆ รู้ว่าคินกำลังจะเข้ามาเปลี่ยนความสงบนี้
---
จบ
> บางครั้ง อดีตไม่ได้จางหายเพียงเพราะเรามีคนใหม่อยู่ข้าง ๆ
> มันแค่รอเวลาที่จะกลับมา…เพื่อทดสอบหัวใจที่กำลังเริ่มไว้ใจใครใหม่
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 32
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments