แสงอุ่นในป่าสนธยา

ในห้วงป่าสนธยา... ไม่ได้มีเพียงความเงียบงัน แต่มีจังหวะของชีวิตที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใต้แสงที่ทอดตัวลงมาเป็นลำริ้วสีทองอ่อนๆ ฟงหลง ยืนอยู่ท่ามกลางฉากหลังนั้น ร่างกายสูงสง่ากำยำถูกปกคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทและกางเกงยีนส์ที่รัดตึง เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้า เส้นผมสีเทาเข้มตัดกับใบหน้าคมคาย ดวงตาสีเหลืองอำพันฉายแววเย็นชาและระมัดระวัง เป็น 'เงาหมาป่า' ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งทุกคนในป่าแห่งนี้ต่างเคารพยำเกรง

เขาไม่ใช่แค่มนุษย์หมาป่า แต่เป็นผู้นำเผ่า เป็นโล่ป้องกัน เป็นผู้ตัดสินที่เด็ดขาด ทุกการกระทำของเขามีน้ำหนัก มีความรับผิดชอบต่อความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ และในฐานะผู้นำ เขาควรจะรักษา 'ความถูกต้อง' และ 'กฎโบราณ' ที่ห้ามการข้องแวะกับเหล่าจิ้งจอกอย่างเคร่งครัด

แต่ในอ้อมกอดของเขา… ในวินาทีนี้ มีเพียง หงเจวี๋ย—หมาจิ้งจอกน้อยผู้เป็น 'รอยยิ้มจิ้งจอก' ที่สามารถทำลายทุกกำแพงที่เขาสร้างขึ้นมา

หงเจวี๋ยเงยหน้าขึ้นมามองเขา ดวงตาสีฟ้าใสราวกับน้ำในลำธารสะท้อนภาพของฟงหลงที่เต็มไปด้วยความกังวล รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความร่าเริงตามธรรมชาติของหงเจวี๋ย แม้จะมีความเศร้าสร้อยซ่อนอยู่เบื้องลึกจากการสูญเสียครอบครัว แต่ก็ยังคงความสดใสไว้ได้อย่างน่าประหลาด

"ฟงหลง... ท่านคิดอะไรอยู่หรือ" เสียงใสเล็กๆ เอ่ยถามพร้อมซบหน้าลงกับแผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของมนุษย์หมาป่า

ฟงหลงกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกเล็กน้อย ราวกับต้องการตอกย้ำว่าเขาจะไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำร้ายจิ้งจอกแดงตัวนี้ได้ สัมผัสที่คุ้นเคยของขนหางสีส้มแดงที่พันรอบขาเขา และหางสีเทาเข้มของเขาที่ตวัดโอบรอบหางของหงเจวี๋ย เป็นการแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของที่เงียบงัน

"ข้าคิดว่า... ดอกไม้นี่สวยงาม" ฟงหลงตอบเสียงทุ้มต่ำ พลางใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมสีส้มที่ปรกหน้าผากของหงเจวี๋ยออกเบาๆ ใบหน้าของเขาแม้จะดูเคร่งขรึม แต่แววตาที่มองหงเจวี๋ยนั้นอ่อนโยนจนน่าประหลาดใจ

หงเจวี๋ยหัวเราะคิกคัก "โกหก ท่านไม่เคยสนใจดอกไม้ ท่านสนใจแต่การฝึกซ้อมและการล่า" จิ้งจอกน้อยยื่นมือไปแตะดอกไม้ป่าสีม่วงดอกเล็กๆ ที่อยู่ข้างเท้า

"ก็จริง..." ฟงหลงยอมรับ แต่ไม่ได้ละสายตาจากหงเจวี๋ย "แต่เจ้า... สวยงามกว่าดอกไม้เหล่านั้นเสียอีก"

ประโยคที่คาดไม่ถึงนี้ทำให้แก้มของหงเจวี๋ยขึ้นสีแดงเรื่อ มนุษย์หมาป่าผู้โด่งดังเรื่องความเย็นชา กลับพูดจาหวานซึ้งออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ เขาซ่อนความเขินอายไว้ภายใต้รอยยิ้มกว้าง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"ท่านจะให้ข้าอยู่กับท่านนานแค่ไหน? เผ่าของท่าน... พวกเขายังมองข้าเป็นศัตรูอยู่ไม่ใช่หรือ" น้ำเสียงของหงเจวี๋ยลดลงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงสายตาเต็มไปด้วยความหวาดระแวงและรังเกียจที่เขาได้รับจากมนุษย์หมาป่าคนอื่นๆ

ประเด็นนี้คือบาดแผลที่ฟงหลงรู้ดี การรับหงเจวี๋ยเข้ามาในเขตแดนของเผ่าหมาป่า เป็นการตัดสินใจที่ฝืนกฎเหล็กที่สืบทอดกันมายาวนานหลายร้อยปี หมาป่าและจิ้งจอกถูกกำหนดให้เป็นศัตรูทางสายเลือด จากเหตุการณ์กบฏครั้งใหญ่เมื่อสามสิบปีก่อน

"ตราบเท่าที่เจ้าต้องการ ตราบเท่าที่ข้ายังมีชีวิตอยู่..." ฟงหลงเอ่ยเสียงหนักแน่น "ไม่มีใครแตะต้องเจ้าได้"

เขาคือผู้พิทักษ์ที่เปรียบเสมือนกำแพงหินผาสำหรับหงเจวี๋ย แม้ว่าการยืนหยัดเพื่อจิ้งจอกน้อยคนนี้จะทำให้เขาต้องเผชิญหน้ากับเหล่าผู้อาวุโสของเผ่า หรือแม้แต่... การถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้นำก็ตาม

"แต่พวกเขาบอกว่า... ข้าคือผู้ที่นำความพินาศมาสู่เผ่าพันธุ์ของท่าน พวกเขาบอกว่าความสัมพันธ์ของเรามันผิด" หงเจวี๋ยซบหน้าลงอีกครั้งเพื่อซ่อนน้ำตาที่คลออยู่

ฟงหลงใช้มือข้างหนึ่งเชยคางมนขึ้นมาให้สบตากับเขา "ใครเป็นคนบอกเจ้า?"

"เซียนเหลียง..." หงเจวี๋ยตอบเบาๆ หมายถึงมนุษย์หมาป่าหนุ่มคนหนึ่งที่มีความทะเยอทะยานและไม่พอใจการกระทำของฟงหลงอย่างเปิดเผย

"เซียนเหลียงพูดอะไรก็ช่างเขา" ฟงหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดและแฝงไปด้วยอำนาจ "เจ้าไม่ได้ผิดอะไร อดีตคือเรื่องของอดีต และข้า... เชื่อในตัวเจ้า"

การเชื่อในตัวหงเจวี๋ยไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะหงเจวี๋ยคือทายาทของตระกูลจิ้งจอกที่มีพลังพิเศษในการล่อลวง และเป็นเป้าหมายของทั้งศัตรูภายนอกและภายในเผ่า แต่ความรู้สึกที่ฟงหลงมีต่อหงเจวี๋ยนั้นลึกซึ้งเกินกว่าจะอธิบายด้วยเหตุผลได้ มันเป็นสัญชาตญาณของหมาป่าที่ต้องการปกป้องคู่ของตนเอง

"ข้าไม่รู้ว่าข้าต้องทำอย่างไร... ถ้าวันหนึ่งข้าทำให้ท่านต้องเดือดร้อนจริงๆ" หงเจวี๋ยส่ายหน้าอย่างเป็นกังวล

ฟงหลงยิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มที่แทบจะไม่เคยปรากฏบนใบหน้าคมคายของเขา มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้หงเจวี๋ยรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่สุด "ถ้าเจ้าทำให้ข้าเดือดร้อน... ข้าก็จะยอมเดือดร้อนอยู่กับเจ้า"

เขาโน้มตัวลงไปใกล้ ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันเพียงลมหายใจ ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความหวาดระแวงของหงเจวี๋ยเริ่มทอประกายแห่งความรักและความเชื่อมั่นเข้ามาแทนที่

"ความรักของเรา... มันอาจเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามครั้งใหม่" หงเจวี๋ยกระซิบ

"หรือ... อาจเป็นจุดเริ่มต้นของสันติสุขที่แท้จริง" ฟงหลงสวนกลับทันควัน ก่อนจะประทับจูบลงบนหน้าผากของหงเจวี๋ยอย่างอ่อนโยน เป็นการยืนยันถึงความรู้สึกทั้งหมดที่เขามีต่อจิ้งจอกน้อยตัวนี้

อ้อมกอดที่แนบแน่นใต้แสงแดดอุ่นๆ ในป่าสนธยาแห่งนี้ เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่ ที่ "เงาหมาป่า" ต้องยืนหยัดต่อสู้กับโลกทั้งใบเพื่อรักษา "รอยยิ้มจิ้งจอก" อันเป็นที่รักไว้ให้ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***