เคลิ้มใกล้หลับ โต๊ะครูผู้มีเอฟซีหน้าใหม่ติดตามเพิ่มขึ้นทุกวัน เชิญชวนให้ผู้ฟังดำดิ่งสู่อีกมิติหนึ่ง ชวนติดตามทุกบทตอน
เรื่องราวในกีตาบกูนิงให้ฟังย้อนหลังตอนชีวิตหลังความตาย Ep.11ปลุกทรงจำด้วยเอไอเรียงตามลำดับใหม่ สลับกันระหว่างภาพอดีต ปัจจุบันและอนาคตมัดเป็นเนื้อเดียวกัน มีสัตว์บูร้อกบินสู่ฟากฟ้าบินสวนทางยานอวกาศสำรวจดวงจันทร์ และคงคู่ขนานไปชั่วฟ้าดินดับ
ทั้งๆที่ลืมสนิทระบบเอไอปะชุนให้เห็นเส้น สี เสียงเห็นแสงสียุคใหม่ แสงนีออนสีขาวเข้ามาแทน ทุกครัวเรือนทิ้งตะเกียงวันวานเอาไว้ข้างหลัง
เสียงละครโทรทัศน์ เสียงโฆษณาสินค้า กลบเสียงวันตำข้าวเม่า ใต้แสงจันทร์เต็มดวง กลิ่นจากลอมฟาง อดัมนั่งเขียนกลอนสี่ระบายความอัดอั้นออกมาบทหนึ่ง เรียงจากภาพเป็นถ้อยคำที่เคยได้เห็นเมื่อวันวาน
ดวงจันทร์คืนเพ็ญ สวยเด่นโสภา
สายลมยาตรา ลอยมาประสม
กลิ่นฟางพริ้วลม เพาะบ่มเรียวใจ
พัดมาแต่ไกล ภายใต้นวลจันทร์
เสียงครกตำข้าว หนุ่มสาวสังสรรค์
ค่ำแห่งคืนวัน จันทร์เจ้าเป็นใจ
รอยยิ้มเกี่ยวใย สายใจส่งให้
สำเริงสุขใส ในลมลอมฟาง
ประโลมหัวเราะ ฉอเลาะไม่วาง
เกี่ยวใจไม่จาง ฟางกลิ่นฝันหอม
อิ่มเอมห้วงใจ ลมให้ยินยอม
ขับขานเพลงกล่อม เจ้าจอมลาวัณย์
คืนแห่งข้าวเม่า คลุกเคล้าแสงจันทร์
คะนึงคืนวัน ฉับพลันตื่นฝัน
ทุ่งนาสุดตา จากลานิรันดร์
สาบสูญสายฝัน ลานขวัญข้าวเม่า
ตั้งแต่นั่งเก้าอี้ผู้นำจิตวิญญาณคนใหม่สุเหร่าสวนวิมานบาว ยีวาก็เร่งแต่งกายเป็นหลัก โดยใช้อาภรณ์ห่มพรางความรู้แค่หางอึ่งดูไม่ออกทิ้งผ้าโสร่งตราซามารินด้า อินโดนีเซียปลอมใส่ชุดโต้ปสีขาว ผ้าสาระบั่นปล่อยชายปลายชี้ทิศทางเดินขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า
วันๆทำตัวยังกับกิ้งก่าได้ทอง ชอบนั่งร้านน้ำชาเดี๋ยวมาเดี๋ยวไป ระหว่างบ้านกับร้านน้ำชาเหมือนล่องหนหายได้จริง
“ตูฮันยกจริงๆครับ” ลูกหาบพูดเอาใจ
บาว ยีวายิ้มหน้าบานทุกครั้งที่ออกจากบ้าน ด้วยมารร้ายให้เห็นภาพสลับเห็นใบหน้าดำด่างไร้ราศีกลับมีแสงสดใสปานเทพบุตรสวรรค์
เขาชอบกลุ่มธรรมสัญจรที่ไม่นิยมเรียนกีตาบ เพราะตัวเองก็สอนไม่ได้ เพราะนอกจากกรีดยางพาราแล้ว ก็ไม่เคยศึกษาเรียนต่อที่ไหน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ชอบทั้งสำนักคิดใหม่และกลุ่มธรรมสัญจรที่ไม่ชอบเรียนคัมภีร์กระดาษสีเหลืองเหมือนกัน
สามเดือนต่อมาได้ยินข่าวกลุ่มธรรมสัญจรมีแผนรื้อถอนบาลัย หมาด บูหยงคงไม่มีที่สอนเห็นๆ การเรียนต้องเลิกไปในที่สุด คงตั้งใจตอกเสาเข็มสั่นถึงฟากนี้กระมัง เสียงนั้นอยากให้คนขัดขวางหัวชนฝาจัดงานหาเงินซึ่งไม่รู้จะได้สักกี่บาท ตอกแรงๆให้เลิกอนุรักษ์บาลัยสัปปะรังเคนั่นซะ
ชาวบ้านคงเบื่อล้อมวงเรียนหนังสือแบบดั้งเดิม ชอบที่สอนใช้เวลาสั้นๆมากกว่านั่งล้อมวงเรียนแบบเจาะจง ท่องจำลักษณะพระเจ้าทั้งยี่สิบกลับหน้ากลับหลัง ยิ่งพระนามเก้าสิบเก้าอย่าพูดถึง หมดสมัยโต๊ะครูแก่และหวูดเขาควายไปแล้ว
ในพริ้มตาหลับ วันวัยเยาว์คั่นช่วงตึงเครียด ได้กระแสกองไฟริมบาลัย อาคารสองชั้นตั้งแต่จำความได้
ห้าปีผ่านไม่นานนัก แผ่นดินบ้านเกิดผืนเดิมราวฉุดลากไปไกลห้าสิบปี ความเชื่อความศรัทธากำลังแปลกเปลี่ยนไม่เหมือนเดิม ผู้นำจอมปลอมทำให้ชุมชนเหมือนรถไฟรางขาด
นึกภาพย้อนวันเยาว์ที่ช่วยมะขายผัก ชอบแว่บเข้าร้านหนังสืออยู่ห่างเกือบกิโลเมตร ตอนนั้นอายุสิบปี
บนแผงมีหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ,เดลินิวส์, เรื่องจริง, บางกอก ทานตะวัน มีนิยายภาพเล่มละบาทเรียงราย เขาเลือกซื้อติดมือจำนวนหนึ่ง กะเวลามะทันขายผักหมดแผง
ในห้วงเดียวกันที่เสียงบานหน้าต่างเล็กๆ ยังเห็นภาพเคลื่อนไหวของนักสู้จากแดนอาทิตย์อุทัย ผู้ไม่หวังผลอะไรตอบแทนคนนั้น
สวนวิมานหมู่บ้านเป้าหมายที่ปีศาจช็อกเกอร์ทำลายดึงรวมพลังครูหมอเสือแปลงร่างอิบลิสตัวใหม่กลายพันธุ์ด้วยการเป่าเวทมนต์จากลมปาก เพียงสูดดมก็จะกลายเป็นสาวกตัวใหม่ไม่รู้ตัว
หารู้ไม่ว่าถูกอิบลิสมารร้าย เข้าอาศัยในท้องเรียบร้อย ชีวิตเป็นปกติ และยังชี้หน้าคนอื่นเป็นมารร้ายเสียด้วยซ้ำ
ชาวบ้านกลัวโต๊ะฮารีเมา กลัวเสือโคร่งอาคมกัดตาย ไม่กลัวตูฮันลงโทษในโลกหลุ่มฝังได้ยังไงกัน
โอ้ ตูฮัน ขอให้ข้าแปลงร่าง ฮอนโก ทาเคชิด้วยเถิด ข้าน้อยจะเป็นทหารกล้าต่อกรทัพยิงดวงดาว ดวงดวงไหนดับ ข้าจะเหาะขึ้นไปประดับใหม่บนฟ้าให้งดงามดังเดิม
โอ้ ตูฮัน ขอประทานความกล้าหาญให้แก่ข้าน้อย เพื่อได้ฟาดฟันกับเหล่าร้ายที่กำลังทำลายความสงบสุขของบ้านเกิด ผู้หยิ่งยโสโอหังผู้ให้อิบลิสมารร้ายเดินนำหน้าให้หายสิ้นสวนวิมาน ตายเพื่อตูฮัน แม้ความตายมาแลกข้าก็ยินดี
กลับบ้านเกิดได้ไม่นานก็รู้สึกมันไม่ใช่หมู่บ้านเดิมที่เขาจากไปเรียนห้าปีก่อนอีกแล้ว สิ่งที่เด่นชัดสุดคือบาลัยวิทยาลัยชุมชนโบราณ
เขามองเห็นพายุและคลื่นคลั่ง อาคารไม้สองชั้น กำลังถูกพัดกระหน่ำด้วยสายลมพิโรธ คลื่นเชี่ยวกรากหมุนตัวใต้ถุน ปั่นป้วนตีนเสาอดีตให้หลุดออกจากพื้น จากนั้นพายุก็จะพัดอาคารทั้งหลังลอยไปกับสายน้ำ
อดัมอยากพักความเครียดสะสมพอกพูนไม่หยุดหย่อน ทั้งเรื่องครอบครัว ญาติพี่น้อง และเพื่อนร่วมหมู่บ้านที่เปลี่ยนไป
ตกดึกคืนนั้น ข่มตาหลับยังไงก็ทำไม่ได้ บอกตนเองว่านี่คือช่วงเวลาที่วิเศษสุดที่เขา เริ่มลงมือเขียนเรื่องสั้นส่งบรรณาธิการพิจารณาตีพิมพ์
ตั้งชื่อเรื่อง หมู่บ้านไฟไหม้ สะท้อนยุคไฟฟ้าเข้าหมู่บ้าน นึกภาพตอนได้ยินเสียงละครโทรทัศน์ มีเขากับป๊ะและคนแก่ๆสอง-สามคน ที่บาลัยกลางหมู่บ้าน
เขาเขียนจดหมายถึงดรุณี ได้เขียนเรื่องสั้นเรื่องแรกสำเร็จแล้ว แต่จะผ่านหรือไม่ต้องคอยลุ้นกันต่อ
อดัมส่งข่าวให้เธอรู้ว่าได้เขียนตามคำแนะนำ เธอ อดัมยังบอกว่าไม่มีวันใดเลยที่ไม่นึกห้องสมุดแห่งนั้น ขอบคุณถ้อยคำกำลังใจ ที่กลายเป็นยาขนานเอกให้ไม่ดูถูกตัวเอง
สองเดือนล่วงผ่านไปข่าวที่รอคอยตอบกลับก็ยังไม่มีวี่แวว หมดสิทธิ์เสียแล้วกระมัง เขายังไปทำงานที่ร้านเก็บเกี่ยวประสบการณ์ คิดอยากชวนหลานฝึกงานสักคน
แม้ภาพพจน์ไม่ค่อยดี เรื่องรักน้องเมียแต่เขาก็เป็นหลาน อยากชักชวนหมาด ท่าส้มลูกชายสุอาดะฝึกงานที่ร้านอีกสักคนหนึ่งเป็นลูกศิษย์สำราญวิทยุ
วันเสาร์ร้านปิด อดัมสมัครสมาชิกห้องสมุด วันแรกที่เข้าเห็นนางในฝันเดินอยู่ใกล้ชั้นหนังสือ
อดัมยิ้มให้ตัวเอง เป็นไปไม่ได้ที่จะย้ายมาอยู่จังหวัดแห่งนี้ ที่คิดไกลลิบถึงเมืองหนึ่ง เวลาผ่านไปนานมากควรจะตัดใจ เมื่อไหร่จะสลัดเธอออกจากชีวิตนี้สักทีนะ
สายรุ้งหากมีเพียงสีขาว ก็จะหาความงามไม่ได้ คำแนะนำให้กำลังใจลอยใกล้ๆตลอดเวลา เคยพูดเราไม่ได้เก่งทุกเรื่อง เส้นทางนักเขียนเป็นได้เพียงฝันเท่านั้น ไม่ลงมือทำอย่างจริงจัง แล้วข้อเขียนเราก็จะเบาดังปุยนุ่น ไม่มีแสงสีเสียงการใช้ชีวิตบรรจุลงไปในนั้น
โลกวรรณกรรมไม่มีแก้วสามประการ ไม่มีสายรุ้งเกิดกลางแสงแดดจ้าหรอก นอกจากสร้างมันขึ้นเอง
อดัมชอบอ่านหนังสือ บทกวี ป๊ะชอบฟังเสียงกลองกล่อมใจ สโนว์ไวท์มูฮิบบะฟังละครวิทยุผ่อนคลาย
ท่วงทำนองมนุษย์เป็นสิ่งนี้หรือ เจ็บปวดแล้วจางหาย โศกเศร้าสนุกสนาน คลุกเคล้ากันจนกว่าชีวิตจะหาไม่
เช้าวันหยุด อดัมเดินที่ไปอาคารเรียนว่างเปล่ามีต้นส้มโอ มะพร้าวน้ำหอมขึ้นแทน เดินท่ามกลางลานโล่งเคยเห็นนักเรียนปอเนาะนั่งเรียนตอนกลางวันเป็นภาพฝังอยู่ในวันวานล้อเล่นสายลมปัจจุบันให้มองเห็น อดัมไม่อยู่ในฐานะเดินหน้าทำความฝันป๊ะก็หดหู่ใจ สอน ให้คนรู้จักแยกโลกนี้ โลกหน้า เราคือใคร ตูฮันคือใคร ค่าสอนรอรับมอบโลกที่อยู่ข้างหน้าอดทนกับทางเดินที่เลือกแล้วไม่มีวันเดินกลับหลังอีกแล้ว
อดัมเดินบนซากปรักในอดีต เขาอยากสืบสานงานโต๊ะครู อยากฟื้นสอนเรียนกีตาบกูนิง ให้ผุดมาบนพื้นที่เดิม กลุ่มเป้าหมายขอให้หลานมาร่วมกลุ่มฟัง ได้ยึดโยงสายเลือดเดียวกัน ไม่แตกแถวเป็นนักเผยแผ่ หรือกลุ่มใหม่ที่เคลื่อนไหวรุนแรงมากชึ้นทุกวัน
วันนั้นได้รับข่าวดีถึงสองเรื่อง บรรณาธิการส่งไปรษณียบัตรตอบรับเรื่องสั้นได้ตีพิมพ์ ใจเต้นตูมตามไม่เป็นจังหวะ คิดถึงดรุณีหญิงผู้จุดไฟฝันคนนั้น
อีกฉบับหนึ่งบอกย้ายอีกจังหวัด จดหมายที่ ทำให้ตอบล่าช้า อดัมดีใจเนื้อเต้นสองเรื่องเกี่ยวโยงกัน ไม่มีเธอคอยแนะนำให้กำลังใจ คงไม่มีเรื่องสั้นสะท้อนสังคมบ้านเกิดชื่อหมู่บ้านไฟไหม้หรอกนะ
คืนนั้น อดัมเขียนตอบให้เธอเรื่องสั้นได้รับการตีพิมพ์แล้ว เขาอยากให้หนังสือออกไวๆ จะได้เห็นเป็นขวัญตาสักที มันคงตื้นเต้นดีใจแทบลืมกินข้าวกินปลา
สองสัปดาห์ต่อมาเรื่องได้ตีพิมพ์ หมู่บ้านไฟไหม้ ดีใจจนน้ำตาไหล นับแต่นี้ถึงจะวุ่นวายยังไงต้องเขียน เป้าหมายคือเรื่องสั้นเล่มแรก อดัมยิ้ม คิดถึงเรื่องสารพัด อาสาทำทุกอย่างแทบไม่ติดบ้านเขาแบ่งเวลาได้ยังไงกัน แล้วภาพพระเอกไอ้มดแดงผุดขึ้น นักสู้ผู้เโกบยงไกรชนเหล่าร้ายตามเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไป แต่ยังรักษาเอกลักษณ์เฉพาะไว้อย่างมั่นคง
ใช่แล้ว ถึงเวลาแปลงร่างไอ้มดแดงอาละวาด กับมอเตอร์ไซค์คู่ใจ เสียงเตือนปลุกเร้าใจดังจากละครสุดโปรด
"สู้เขาต่อไป ไอ้มดแดงของเรา"
เช้าวันรุ่งขึ้นสโนว์ไวท์อมมีมาเยี่ยมมะ แกเห็นด้วยกับแนวคิดตั้งชมรมที่บ้าน ให้พี่น้องได้มาพบเชื่อมสัมพันธ์สายเลือด อย่างที่ป๊ะสั่งสอนไว้เป็นพี่น้องอย่าแตกแยกกัน แม้จะยากเพียงใดก็ขอให้รวมตัวกัน
แม้บาลัยถูกทำลายลงเป็นทางเดียวที่ต้องทำ เป็นการอนุรักษ์กีตาบกูนิงให้อยู่ต่อ ปรับสถานที่เป็นใต้ถุนบ้านก็ได้ ไม่มีชาวบ้านสวนวิมานก็เป็นพี่สาวและหลานๆก็พอแล้ว
มะบอกว่าได้พูดกับมารียะเรื่องแต่งงานเธอก็ไม่ขัดข้อง จึงตัดสินใจให้แต่งงานกับเธอ เสร็จงานแต่ง แล้วให้หมาด บูหยงลูกเขยสอนหนังสือตามที่ตกลงกันไว้ มารียะเลิกสามีเพราะไปกันไม่ได้ และไม่อยากแต่งงานอีก เธอยังเข็ดหลาบผู้ชายหน้าเนื้อใจเสือแต่งได้สามเดือนก็ออกลาย
หนุ่มอาด กาลูบีลูกไม่ยอมโตของป๊ะและม๊ะ มีสวนยางแต่กรีดไม่เป็น เพื่อนฝูงตั้งให้ว่าฉายาคุณปลัด
ชายวัยสามสิบคิดแต่เกาะเมีย สร้างภาพคนเคร่งศาสนา ขยันละหมาด ร่วมชายคาเพียงสามเดือนก็ออกลายขี้เกียจ เดินออกจากบ้านเรียกร้องความสนใจ
คิดสูครขายหย่าไม่ยอมเซ็นให้ง่าย หลังจากออกจากบ้านเกือบปี มารียะจึงฟ้องหย่านกเขาไม่ขัน ที่ศาลยุติธรรม เรียกค่าเลี้ยงดูย้อนหลัง
มารียะเข็ดหลาบผู้ชาย ไม่อยากแต่งงานให้ช้ำใจอีก สมัยนี้ไม่ติดยาก็ตีสองหน้า ตอนเช้า ตอนค่ำเป็นครึ่งคนครึ่งผี ไม่แตะต้องของเมาแต่อาดบดูดใบจากหน้าตาเฉย
มะบอกหลานสาววัยดึกอย่างสิ้นหวัง หมดอาลัยผู้ชาย สิ้นคนหนึ่งก็มีอีกคน หญิงคู่ชายเราต้องมีคู่ชีวิตสักคนไว้ดูแลยามแก่เฒ่า นบีอดัมมีนางฮาหวาเป็นภรรยาเป็นตัวอย่าง
“ต้องมีลูกชายสักคนด้วยนะ” สโนว์ไวท์อมมีพูดสนับสนุน
“มารียะเป็นครู ผมเป็นช่างซ่อมกระจอกๆ ไม่รู้ว่าอยู่กันได้หรือเปล่า”
“คิดมาก ไม่ได้แต่งกันพอดี”สโนว์ไวท์อมมีพูดอย่างอารมณ์ดี
ได้ยินลูกๆทักทายประสาพี่น้อง มะดีใจที่ลูกและหลานแวะเวียนมาเยี่ยม มีลูกสาวเจ็ดคนครบจำนวนเจ็ดวันไม่เหงาแน่นอนก่อนกลับพี่สาวถามเริ่มต้นสอนหนังสือเมื่อไหร่ก็ให้ส่งข่าวให้ด้วย
หมู่บ้านเปลี่ยนไปใช่แต่เสาไฟฟ้า บ่ออิจฉาตาร้อนห้วยหนองสีดำ คนที่ไม่มีก็ได้แต่อิจฉาคนอื่น คนมีก็โอหังสำคัญตนดีกว่าคนอื่น ให้ตกอยู่ในวังวนเดิมๆ
มองดูสิ่งที่หนักอึ้งสองบ่า ดูแลพี่สาวและหลานที่เติบโตขึ้น รวมพลังกันเอาไว้เดินข้างหน้าในวันที่ป๊ะไม่อยู่ ในจุดใดก็รายล้อมไปด้วยพลังที่มองไม่เห็น
หมู่บ้านต้อนรับธรรมสัญจรเต็มสูบ เห็นเดินกอดคอกันง่าย มีเพื่อนพ้องกับสำนักคิดใหม่ที่มาชวนทิ้งหมู่บ้านเอาไว้ข้างหลัง
อดัมมองเห็นผู้สืบสันดานคนหนึ่ง กำลังเดิน จูงมือพี่สาวทั้งเจ็ดและหลานหญิง เดินทางมองสายรุ้งที่โค้งขอบฟ้า จะชื่นชมประสาพี่น้องคลานตามกันมา สุดท้ายแล้วจะเหลือสักกี่คนกันนะ
บรรณารักษ์พูดว่า จินตนาการนั้นสวยงาม คิดถึงแก้ปัญหาคนส่วนใหญ่ อย่าสนใจโลกขานรับหรือไม่ สุดท้ายแล้วไม่เหลืออะไรแต่ศักดิ์ศรียังอยู่ค้ำฟ้าให้
ใช่ ดรุณีพูดถูกต้อง บาลัยเป็นสมบัติส่วนรวมเป็นเบ้าหลอมหัวใจ สำนักคิดใหม่ใช้เงินบริจาคงัดประตูหมู่บ้าน สวนวิมานวันหน้าจะเป็นอย่างไร
ก่อนทีรถแบคโฮจะมาทำลายมัสยิดเป็นกองขยะ ต้องเจอโต๊ะฮารีเมาสักครั้งหนึ่ง ขอปรองดองเพื่อชุมชนเข้มแข็ง
เขาจะขออาสาเป็นหัวขบวนจัดงานหาเงิน ใช้วิธีเดียวกับคนรุ่นก่อนๆ โต๊ะฮารีเมาก็รู้ดีว่ามัสยิด เคิม ชาวบ้านรวมใจกันสร้าง ใช้งบสร้างเพียงห้าแสนบาท
อดัมมองพี่สาวและหลานๆยังต้องดูแลฐานะผู้สืบสันดาน ไหนจะมีเรื่องราวชุมชนเข้ามาอีก คงไม่แคล้วแปลงกายเป็นไอ้มดแดงจริงๆเสียแล้ว
“มันจะไหวรื้อ” สโนว์ไวท์อมมีพูดเป็นห่วง
น้องชายคนนี้ติดสายเลือดจริงจังมาจากป๊ะ ป๊ะใช้ความรู้พุ่งชนพัง บาดแผลเต็มร่างเอาไว้เป็นที่ระลึก นักอนุรักษ์นิยมที่บ้าดีเดือด คิดจัดงานหาเงินตั้งเจ็ดล้านบาท สมัยที่ชาวบ้านดิ้นรนปากกัดตีนถีบแบบนี้จะทำได้ยังไงกัน
“ผมคือไอ้มดแดง” พูดดังๆ สโนว์ไวท์อมมีมองน้องชายคนเดียว ด้วยความรู้สึกอยากสับเป็นชิ้นๆอย่างหมั่นไส้
“มึงบ้าไปแล้ว”
วันที่ตัดสินใจแต่งงานมะจัดการให้ ทีเพราะไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นหลานมะเอง ทำให้เรื่องยุ่งยากจบง่ายๆ
“พี่ๆดีใจด้วยนะ” มะพูด
“ทั้งสองคนดูๆก็เหมาะสมดีนะ” สโนว์ไวท์อมมีเห็นด้วยที่ได้น้องสะไภ้เป็นญาติฝ่ายมะช่วยให้สายสัมพันธ์หนักแน่นขึ้น
“แต่งงานก็อยู่ได้เองนั่นแหละ”มะสรุปให้ฟังแบบคนหัวโบราณ อดัมยิ้มเป็นคำตอบกับวิธีคลุมถุงชนของมะ อาจฟังดูเผด็จการไปหน่อย เขาก็อาดบพอใจอยู่ลึกๆ
ส่วนตัวก็พึงพอใจที่ได้แต่งคนมีอายุที่ได้รับจากห้องสมุด อยู่กับอายุมากกว่าคงประทับใจไม่รู้ลืมเช่นเดียวกัน นอกจากช่วยงานบ้านมะ มารียะก็น่าจะช่วยเติมแรงถวิลหานางในฝันคนนั้นด้วย
“งั้นมะตกลงแต่งงานเดือนหน้า”มะสำทับอีกครั้ง
“ก็ได้ครับ” อดัมรับปาก
จิตใจล่องลอยไปยังเมืองฝั่งทะเลตะวันออก ครั้งหนึ่งอยู่ในห้องสมุดกับบรรณารักษ์สาวใหญ่กลิ่นหอมอบอวลให้ห้องสี่เหลี่ยมไม่ผิดอุทยานดอกไม้อันรื่นรมย์
วันที่ฝันถึงมีชีวิตครอบครัว อยากแต่งงานกับดรุณี หญิงผู้มีอายุมากกว่าตั้งครึ่งรอบ ฝันเป็นจริงได้เพียงเสี้ยวหนึ่ง คงสุขใจไม่ต่างกันหรอกกระมัง
ครูมารียะก็ไม่ใช่ขี้ริ้วขี้เหร่ รูปร่างสมส่วน ผิวขาว เธอแต่งตัวดูดีคนหนึ่ง เป็นครูสอนนักเรียนคลุกคลีการอ่านการเขียน คงเข้าใจคนรักหนังสือได้ไม่ยากหรอกนะ
วันแต่งพิธีจัดขึ้นเช้าตรู่ที่ป๊ะแนะนำไว้ครั้งยังมีชีวิต งานแต่งนั้นให้เรียบง่ายไม่ยุ่งยาก สินสอดต้องดูกำลังอีกฝ่าย ผัวเมียกันแล้วมีขัดแย้งเรื่องธรรมดา ต้องเติมเต็มจะช่วยแก้ปัญหาได้ทั้งหมด
“เป็นคู่กันต้องพาให้รอด นะลูก” อีหม่ามบูยีวา กล่าวเตือน
“ครับ” อดัมรับปาก
อดัมฐานะเจ้าบ่าวลุกขึ้นเดินจับมือทุกคน ถึงเวลาจับมือกับเจ้าสาววัยสี่สิบ ว่ากันว่าผู้หญิงสวยที่สุดคือวันแต่งงานเป็นพยานประจักษ์แก่สายตาจริงๆ
คุณครูมารียะแต่งชุดเจ้าสาวงดงามเหมือนมหารานีมลายู อดัมก็ไม่ผิดเจ้าชายเจ้าปกครองนคร เหมือนกิ่งทอง ใบหยก ที่แขกเหรื่อต้องมองซ้ำด้วยความประทับใจ
ให้ตายสิ ท่ามกลางมวลมิตรแสดงความยินดี เสียงพูดคุย ได้ยินบรรณารักษ์สาวใหญ่ดังเหมือนเสียงระฆังเงินต้องลมดังแว่วดินแดนแสนไกล
โอ้ ตูฮัน นั่นเธอมาร่วมแสดงความยินดีในวันแต่งงานของเขาใช่หรือไม่ กลิ่นหอมกระดาษระคนกลิ่นหอมเรือนคลุกเคล้าฝากกับสายลมแห่งความรักเป็นของขวัญให้กระมัง.
ต่อ
ภาค 2
เสียงร่ำไห้หนึ่งพันครั้ง
A thounsand cries
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 15
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments