ตอนที่ 1 : เสียงแห่งกาลเวลา

เสียงลมหนาวพัดแรงราวกับจะฉีกผืนฟ้าของดินแดนเหนือออกเป็นเสี่ยง ๆ หิมะบางโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้าเหมือนละอองแก้วที่ปกคลุมไปทั่วแนวชายแดน ป้อมหินสูงที่ตั้งตระหง่านบนหน้าผาดูราวกับกำแพงที่ขวางกั้นความวุ่นวายจากโลกภายนอกเอาไว้

บนหอคอยสูงสุดของป้อมนั้น วอซอ ยืนอยู่ในชุดทหารสีดำขลิบเงิน ร่างสูงโปร่ง ดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความใฝ่รู้ เขามิใช่เพียงทายาทขุนนางชายแดน แต่ยังเป็นชายหนุ่มผู้ถูกเลือกให้สืบทอดความลับของตระกูล—ความลับที่เกี่ยวพันกับ เทคโนโลยีต้องห้าม ที่โลกภายนอกไม่มีวันเข้าใจ

ภายในอกซ้ายของเขา แฝงเร้นด้วยสิ่งที่ไม่อาจมองเห็นได้—นาโนแมชชีน AI ชื่อ “อามิน” สิ่งประดิษฐ์จากโครงการลับที่เขาบังเอิญได้รับมาจากห้องทดลองทหารเมื่อตอนอายุสิบแปด มันมิใช่เพียงเครื่องจักร แต่เป็น “สหาย” ผู้ติดตามวอซอทุกลมหายใจ

> —ตรวจสอบชีพจรปกติ อัตราการเต้นของหัวใจ 62 ครั้งต่อนาที ความดันโลหิต 118/75 สมบูรณ์ดี—

เสียงของ อามิน ดังก้องขึ้นในหัวของเขา ไม่ดังจนแสบหู แต่ชัดเจนเหมือนมีใครกระซิบข้างใบหู

วอซอถอนหายใจเบา ๆ “อามิน…เจ้าช่างขยันรายงานเหลือเกิน”

> —หน้าที่ของข้า คือการปกป้องและสนับสนุนท่าน เจ้าวอซอ หากท่านล้ม ข้าก็ล้มด้วย—

คำตอบนั้นทำให้วอซอแค่นยิ้มเล็กน้อย เขารู้สึกว่าตนเองไม่เคยโดดเดี่ยว แม้โลกทั้งโลกจะทอดทิ้ง แต่ตราบใดที่มีเสียงของอามินในหัว เขาก็ยังมีใครสักคนอยู่ข้าง ๆ

คืนนั้น…เป็นคืนที่แปลกประหลาด แสงเหนือเปล่งประกายราวม่านแพรสีเขียวฟ้า พาดผ่านท้องฟ้ามืดมิดเหนือชายแดน ทหารยามบนกำแพงพากันยกมือขึ้นบังตา มองดูปรากฏการณ์ที่ไม่ค่อยได้พบเห็นบ่อยนัก

วอซอเองก็เงยหน้ามอง แต่แล้ว…เขากลับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่แตกต่างออกไป—เสียงสะท้อนในหัวที่ไม่ใช่ของอามิน คล้ายเสียงเรียกเก่าแก่ที่แผ่วเบา

“เจ้าชาย…เจ้าชายแห่งสายเลือดเหนือ…จงกลับมา”

วอซอสะดุ้ง เขาหันซ้ายหันขวา แต่ไม่มีใครอยู่รอบตัว นอกจากลมหนาวที่พัดกรรโชก

> —ตรวจพบคลื่นพลังงานไม่ทราบชนิด แหล่งกำเนิดอยู่ที่หอคอยโบราณทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ห่างออกไปราว 1.3 กิโลเมตร—

อามินรายงานในทันที น้ำเสียงนิ่งราวกับเครื่องจักรแต่กลับมีแววเร่งรีบ

“หอคอยโบราณ?” วอซอพึมพำ เขาจำได้เลือนรางว่ามีหอคอยหินเก่าที่ถูกทิ้งร้างมาหลายร้อยปีอยู่แถบนั้น ไม่มีใครกล้าเข้าไปเพราะลือกันว่าเต็มไปด้วยวิญญาณนักรบสาบสูญ

ความอยากรู้อยากเห็นในตัววอซอไม่อาจปล่อยผ่าน เขาคว้าดาบสั้นคู่ใจและใส่เสื้อคลุมกันหนาว ก่อนลงจากหอคอยป้อม เขาออกคำสั่งสั้น ๆ กับทหารยาม

“คืนนี้ ข้าจะไปตรวจรอบป้อมด้วยตนเอง ห้ามใครติดตามมา”

ทหารทั้งหลายทำความเคารพ แม้จะแปลกใจแต่ก็ไม่มีใครกล้าขัด

เส้นทางไปยังหอคอยโบราณนั้นเงียบสงัด มีเพียงเสียงหิมะที่ถูกเหยียบดังกรอบแกรบทุกย่างก้าว แสงเหนือยังคงทอประกายอยู่บนฟ้า ราวกับนำทางเขาไปสู่ชะตาที่ไม่อาจเลี่ยง

เมื่อวอซอเดินไปถึงเบื้องหน้าหอคอย ภาพตรงหน้าทำให้เขาถึงกับกลั้นหายใจ—หอคอยสูงเสียดฟ้าเกินกว่าสิบชั้น แม้จะเก่าแก่พังทลายไปบางส่วน แต่ยังคงมีร่องรอยพลังงานแปลกประหลาดส่องประกายออกมาจากรอยแตกบนกำแพงหิน

> —พลังงานไม่ทราบชนิด ความถี่ใกล้เคียงสนามแม่เหล็กควอนตัม ตรวจพบอัตราการสั่นสะเทือนสูงผิดปกติ— อามินรายงานอย่างต่อเนื่อง

—ขอแนะนำให้ถอยห่างเพื่อความปลอดภัย—

แต่ความอยากรู้อยากเห็นของวอซอมีมากกว่าความกลัว เขาเดินเข้าไปใกล้ มือแตะลงบนหินเย็นเฉียบ และทันใดนั้นเอง แสงสว่างมหาศาลก็ปะทุออกมาจากภายในหอคอย

วอซอร้องลั่น ร่างทั้งร่างถูกดูดเข้าไปในแสงสีขาวราวกับจะฉีกกระชากทุกเส้นประสาทของเขา

“อามินนนนน—!!”

> —ระบบกำลังเข้าสู่โหมดป้องกันข้อมูล—

—กำลังย้ายข้อมูลเชื่อมต่อ… เตรียมเข้าสู่การข้ามเวลา—

เสียงสุดท้ายของอามินดังก้อง ก่อนที่สติของวอซอจะดับวูบ

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าใด…

เมื่อวอซอลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขากลับพบว่าตนเองนอนอยู่บนพื้นหญ้าเขียวชอุ่ม แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาบนผิวหน้า กลิ่นดินสดใหม่อบอวลในอากาศ—ไม่ใช่หิมะ ไม่ใช่ป้อมหิน ไม่ใช่ชายแดนเหนือที่เขาคุ้นเคย

เขารีบลุกขึ้น ดวงตากวาดมองรอบ ๆ เบื้องหน้ามีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่สร้างจากไม้และฟาง ราวกับฉากในตำราโบราณ ผู้คนแต่งกายด้วยชุดพื้นบ้าน พวกเขามองวอซอด้วยสายตาตื่นตกใจ ก่อนที่เสียงกระซิบกระซาบจะดังขึ้นทั่วบริเวณ

“องค์ชาย…! องค์ชายฟื้นแล้ว!”

“นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไร เขามิได้ตายไปตั้งแต่สิบกว่าปีก่อนหรือ?”

วอซองงงันไปชั่วครู่ “องค์ชาย? เจ้าว่าใคร?”

ทันใดนั้น เสียงคุ้นเคยก็ดังขึ้นในหัว—เสียงของอามิน

> —ยืนยันตำแหน่งปัจจุบัน… ข้ามเวลาสำเร็จ โลกที่ท่านอยู่นี้คือยุคขุนนางโบราณ เมื่อราว 600 ปีก่อน ตามบันทึกประวัติศาสตร์—

วอซอตกใจจนแทบหายใจไม่ทั่วท้อง “เจ้าพูดว่า…หกร้อยปีก่อน?”

> —ถูกต้อง— อามินตอบอย่างมั่นคง

—และร่างกายที่ท่านอาศัยอยู่นี้ มิใช่ร่างเดิมของท่านในโลกปัจจุบัน แต่เป็นร่างของ ‘องค์ชายวอซอ’ แห่งตระกูลชายแดนเหนือ ผู้ที่ควรจะสิ้นชีพไปตั้งแต่วัยเยาว์—

วอซอชะงัก เขายกมือขึ้นมอง ร่างกายยังเป็นของตนเอง แต่ผิวพรรณและเส้นผมกลับดูแตกต่างเล็กน้อย อ่อนเยาว์กว่าที่เขาจำได้ และในสายตาของชาวบ้าน…เขาคือองค์ชายผู้ตายไปแล้วกลับฟื้นคืน

เสียงของชาวบ้านดังเซ็งแซ่ “องค์ชายกลับมาแล้ว! นี่คือปาฏิหาริย์ของสายเลือดเหนือ!”

หัวหน้าหมู่บ้านรีบเข้ามาคุกเข่าต่อหน้า น้ำตาไหลพราก “องค์ชาย ท่านกลับมาแล้วจริง ๆ ขอได้โปรดนำพาพวกเราพ้นจากสงครามเถิด!”

วอซอยืนอึ้ง—เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ความจริงหนึ่งเดียวที่ชัดเจนคือ เขาได้ย้อนเวลากลับมาอยู่ในยุคขุนนาง และชะตากรรมใหม่ได้เริ่มต้นแล้ว

ในหัว อามินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

> —ท่านวอซอ…โชคชะตาได้เลือกท่านแล้ว โลกนี้ต้องการผู้นำ และข้าจะอยู่เคียงข้างท่านเสมอ—

วอซอกำหมัดแน่น มองไปยังท้องฟ้าไกลโพ้น แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาเหนือดินแดนโบราณ…

นี่คือก้าวแรกของการผจญภัยอันยิ่งใหญ่ ที่จะเปลี่ยนแปลงทั้งประวัติศาสตร์ และอนาคตของโลก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***