ตอนที่ 3 : การปะทะครั้งแรก

เสียงฆ้องศึกดังขึ้นตั้งแต่รุ่งสาง ท้องฟ้าที่มืดครึ้มกลับถูกย้อมด้วยแสงไฟจากคบเพลิงนับร้อยดวง กำแพงเมืองชายแดนเหนือเต็มไปด้วยทหารที่ประจำการอย่างตึงเครียด

รายงานจากหน่วยลาดตระเวนเมื่อคืนชัดเจน—กองโจรภูเขากว่าพันนาย กำลังมุ่งหน้ามายังเมือง พวกมันเคลื่อนทัพลงจากหุบเขาทางตะวันออก ตั้งใจจะปล้นชิงเสบียงและสังหารผู้คน

ในลานกว้างหน้ากำแพง เจ้าชายวอซอ ยืนอยู่ในชุดเกราะหนังเสริมเหล็กสีดำ ดวงตาเรียบสงบแต่แฝงไว้ด้วยประกายแน่วแน่ รอบตัวเขามีทหารหนึ่งพันแปดร้อยนายยืนเรียงแถว

เสียงของ อามิน ดังขึ้นในสมอง

> —ตรวจสอบแล้ว ศัตรูจะมาถึงในเวลาอีกไม่เกินสองชั่วยาม พวกมันแบ่งเป็นสามกอง กองหน้าใช้ทหารเบา ถือธนูและหอก กองกลางเป็นกองโจรดาบโล่ และกองหลังคือพวกม้าที่ขโมยมาจากชายแดนตะวันตก—

“จำนวนพวกมันมากกว่าเราเกือบเท่าตัว” วอซอพึมพำเบา ๆ

> —ใช่ แต่หากกองกำแพงเหล็กทำงานได้สมบูรณ์ โอกาสชนะของท่านคือ 71%—

“งั้นก็ถึงเวลาพิสูจน์แล้ว”

---

ทหารทั้งหลายมองเจ้าชายหนุ่มอย่างเงียบงัน พวกเขายังไม่คุ้นชินกับผู้บัญชาการที่เพิ่งกลับมาจากความตาย แต่สิ่งที่เปลี่ยนพวกเขาไปแล้ว คือการฝึกที่ไม่เหมือนเดิมในช่วงเดือนที่ผ่านมา

จากทหารกระจัดกระจายไร้ระเบียบ พวกเขากลายเป็นหมู่ร้อยที่เคลื่อนไหวพร้อมกัน เสียงฝีเท้าและโล่ประสานกันเป็นจังหวะ พวกเขาเริ่มเชื่อว่า—องค์ชายคนนี้อาจนำพาให้พวกเขารอดจริง ๆ

วอซอก้าวขึ้นไปบนแท่นไม้สูง เอ่ยเสียงดังไปทั่วลาน

“วันนี้…คือวันที่พวกเราต้องพิสูจน์ให้โลกเห็นว่า เมืองชายแดนเหนือจะไม่ล่มสลาย! พวกโจรภูเขาคิดว่าเราคือเหยื่ออ่อนแอ แต่เราจะทำให้พวกมันจำไปจนตายว่า…นี่คือดินแดนของเจ้าชายวอซอ!”

เสียงโห่ร้องดังสนั่น “วอซอ! วอซอ! เจ้าชายชายแดนเหนือ!”

---

ไม่นานนัก เสียงกลองศึกของฝ่ายศัตรูก็ดังขึ้นมา กองโจรภูเขาโผล่มาเต็มหุบเขาตะวันออก ดวงตาของพวกมันแดงก่ำจากความโลภ เสื้อเกราะทำจากหนังสัตว์และเหล็กสนิม แต่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

หัวหน้าโจรภูเขาเป็นชายร่างยักษ์ มีรอยแผลพาดยาวบนใบหน้า มันหัวเราะก้อง “ฮ่า ๆ ๆ เมืองเล็ก ๆ แค่นี้คิดจะต่อต้านเราเรอะ! วันนี้ข้าจะยึดเสบียงและลากผู้หญิงของพวกเจ้ากลับไปทั้งหมด!”

เสียงหัวเราะของมันก้องไปทั่ว ทหารบางนายของวอซอถึงกับกัดฟันแน่น แต่เจ้าชายหนุ่มกลับยืนสงบนิ่ง

“อามิน เตรียมแผนเริ่มต้น”

> —ยืนยัน แผนการเริ่มแล้ว—

---

เสียงเขาสั่งการดังก้อง “กองร้อยแรก! ตั้ง กำแพงเหล็ก!”

ทันที ทหารสามร้อยนายยกโล่ไม้หนาทำจากไม้โอ๊กเสริมเหล็กขึ้น เรียงกันเป็นกำแพงยาวแน่นหนา ข้างหลังเป็นทหารหอกยาวสามร้อยนาย และด้านหลังสุดคือพลธนู

“กองร้อยสอง! ตรึงแนวกลาง!”

“กองร้อยสาม! เตรียมสนับสนุน!”

ฝุ่นตลบฟุ้งเมื่อกองโจรภูเขาพุ่งเข้ามา พวกมันยิงธนูระดมลงมาเป็นฝน

“โล่ขึ้น!” วอซอตะโกน

โล่ทั้งหมดถูกยกขึ้นพร้อมกัน เสียงลูกธนูปักลงบนโล่ดัง ปัก ๆ ๆ คล้ายฝนตกลงบนไม้ ทหารที่เคยแตกตื่นเมื่อก่อน บัดนี้กลับยืนมั่นไม่ถอย

> —โล่ทนแรงกระแทกได้ 85% ยังอยู่ในเกณฑ์ปลอดภัย— อามินรายงาน

“พลธนูโต้กลับ!”

ลูกธนูจากด้านหลังกำแพงเหล็กพุ่งสวนออกไปเป็นสาย ฝ่ายศัตรูที่ไม่ทันตั้งตัวถูกยิงล้มลงหลายสิบคน

เสียงหัวหน้าโจรคำราม “พวกขี้ขลาด! บุกเข้าไปใกล้ ๆ!”

โจรภูเขากว่าเจ็ดร้อยคนพุ่งเข้ามาประชิด กำแพงเหล็กยังคงแน่นหนา หอกยาวสามร้อยเล่มแทงออกพร้อมกัน ฉึก! ฉึก! เลือดกระเซ็นไปทั่ว พวกโจรถูกสังหารร่วงลงเป็นแถว

---

วอซอสังเกตแนวซ้ายที่เริ่มถูกกดดันมากกว่าปกติ เขาพึมพำเบา ๆ “อามิน มีวิธีใดลดแรงกดดันไหม?”

> —ใช้ยุทธวิธี “หอกสลับ”—

—สั่งให้แนวซ้ายแทงหอกสลับจังหวะ จะสร้างแรงกดดันกลับและลดการเสียหาย—

วอซอตะโกนตามทันที “แนวซ้าย! หอกสลับแทง!”

ทหารทำตาม เสียงหอกแทงออกสลับจังหวะเหมือนเครื่องจักร พวกโจรที่บุกใส่กลับถอยกรูด เลือดแดงย้อมพื้นดินจนกลายเป็นโคลน

หัวหน้าโจรคำรามด้วยโทสะ “กองทัพม้า! เข้ามาเดี๋ยวนี้!”

กองทัพม้าร้อยกว่าตัวพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว ฝุ่นตลบไปทั่ว เสียงกีบม้าดังก้องสะท้านพื้นดิน

ทหารของวอซอหลายคนเริ่มหวาดกลัว ม้าเหล็กบุกทะลวงกำแพงอาจพังทลายได้ทุกเมื่อ

วอซอกำหมัดแน่น “อามิน บอกมา!”

> —เปิดกลยุทธ์ “กับดักสนามหอก”—

—ให้แนวหน้าถอยครึ่งก้าว แล้วแนวหอกยาวปักลงพื้นดินเอียงขึ้น 45 องศา—

วอซอสั่งทันที “แนวหน้า ถอยครึ่งก้าว! หอกยาว ปักขึ้น!”

เสียงโลหะกระแทกดังสนั่น ม้าพุ่งชนเข้ากับแนวหอกยาว ทันทีที่กีบม้าโดนหอก แทงทะลุอกพวกมันร้องลั่นล้มลงทั้งตัวทั้งคน กองม้าของโจรถูกสังหารราบเป็นหน้ากลอง

เสียงโห่ร้องของทหารชายแดนเหนือกึกก้อง “ฆ่า! ฆ่า!”

โจรภูเขาที่เหลือเริ่มแตกตื่น บางส่วนวิ่งหนี บางส่วนพยายามตีฝ่าวงล้อม แต่กองกำแพงเหล็กยังคงมั่นคง

วอซอชูดาบขึ้นตะโกน “บัดนี้! ตีโต้กลับ!!”

กองร้อยสามพุ่งออกจากแนว ใช้หอกและดาบโถมใส่โจรที่เหลือ เสียงเหล็กปะทะดัง เคร้ง ๆ สนามรบเต็มไปด้วยเลือดและเสียงกรีดร้อง

****

เมื่อแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ศึกแรกก็จบลง กองโจรกว่าพันเหลือรอดเพียงไม่กี่ร้อยที่หนีตายกลับภูเขาไป

สนามรบเต็มไปด้วยศพศัตรู และเสียงโห่ร้องแห่งชัยชนะของทหารชายแดนเหนือ

“องค์ชายวอซอ! องค์ชายวอซอ!”

วอซอยืนอยู่ท่ามกลางกองเลือดและควันไฟ ใจเขาสั่นสะท้าน—นี่คือครั้งแรกที่เขานำผู้คนเข้าสู่สงคราม และเขาก็ทำให้พวกเขารอดจริง ๆ

เสียงของอามินดังขึ้นในหัว

> —การรบครั้งนี้…ท่านได้ชัยชนะ 100% ความสูญเสียของเราเพียง 47 นาย จากหนึ่งพันแปดร้อย—

—ศัตรูสูญเสียกว่าเจ็ดร้อยหน่วย นี่คือชัยชนะที่เปลี่ยนขวัญกำลังใจทั้งเมือง—

วอซอแหงนหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำที่เริ่มปรากฏดวงดาว เขากระซิบเบา ๆ

“นี่แค่จุดเริ่มต้น… หากศัตรูใหญ่กว่านี้มา ข้าต้องทำให้เมืองนี้ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก”

---

และในความมืดไกลโพ้น ชายลึกลับสวมผ้าคลุมดำยืนมองจากยอดเขา เขาส่งสารลับไปยังแคว้นเหอหลงว่า—

“เจ้าชายวอซอ…คือภัยคุกคามที่แท้จริง หากปล่อยไว้ เมืองชายแดนเหนือจะกลายเป็นป้อมปราการที่ไม่มีวันล้ม”

ภัยใหม่ที่ใหญ่กว่ากำลังจะมาถึง หลังจากชัยชนะครั้งแรก…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***