ตอนที่ 3 : ผีตามไปเรียน

เช้าวันใหม่ แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้อง ฮานึลลุกขึ้นบิดขี้เกียจ แต่พอหันไปข้างๆ…เกือบหัวใจวาย เพราะมีใครบางคนนอนตะแคงอยู่ข้างเตียง มองเขาไม่วางตา

> "อรุณสวัสดิ์ครับ~" ผีหนุ่มยิ้มกว้าง

"เฮ้ย! ไปยิ้มอยู่ตรงนั้นทำไมแต่เช้า!"

"ก็อยากมองหน้านายตื่นนอนอะ…น่ารักดี"

ฮานึลหยิบหมอนฟาดใส่ทันที

> "หยุดพูดอะไรแปลกๆ ได้แล้ว!"

แต่คนถูกฟาดกลับหัวเราะเสียงดังเหมือนไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย

---

หลังจากจัดการตัวเองเสร็จ ฮานึลสะพายกระเป๋าจะออกไปเรียน แต่แล้วเสียงใสๆ ก็ดังขึ้นอีก

> "ไปด้วยสิ"

"ไปด้วย? นายเป็นผีนะ จะไปมหาลัยทำไม"

"ก็ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวอ่ะ~"

ฮานึลกลอกตา แต่พอเดินออกไป เขาก็ตามมาเหมือนเงาตามตัวจริงๆ

---

มหาวิทยาลัยตอนเช้าเต็มไปด้วยนักศึกษาที่รีบเร่ง ฮานึลพยายามทำตัวปกติ แต่จริงๆ แล้วในห้องเรียนของเขามีอีก “หนึ่งคน” ที่ไม่มีใครเห็นนั่งอยู่ข้างๆ

ผีหนุ่มนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ พลางพึมพำ

> "อู้ว~ สาวๆ มหาลัยน่ารักกันจังเลย"

"เงียบหน่อยสิ!" ฮานึลกดเสียงกระซิบ

"ทำไมต้องหึงด้วยล่ะ นายก็น่ารักกว่าอยู่แล้ว"

ฮานึลแทบเอาหนังสือฟาดหัวอีกครั้ง แต่ทำไม่ได้เพราะจะดูเหมือนคนบ้าในสายตาคนอื่น

ในขณะที่อาจารย์กำลังบรรยายเสียงจริงจัง…ผีหนุ่มก็ทำท่าก๊อปปี้ตามเสียง คราวนี้เพื่อนข้างๆ ของฮานึลหันมามองเขาแบบสงสัย ทำให้เขารีบทำท่าก้มจดเลคเชอร์เพื่อกลบเกลื่อน

---

พักกลางวัน ฮานึลเดินออกมากับเพื่อนสนิท ซอนดงยอบ

> "ช่วงนี้นายดูประสาทๆ ไปนะฮานึล พูดกับตัวเองบ่อยด้วย"

"ห้ะ? มะ…ไม่ใช่สักหน่อย"

"เฮ้~ หรือว่ามีแฟนแล้วแอบโทรคุย?"

ทันใดนั้นเสียงกระซิบใสหูดังขึ้น

> "บอกเขาสิว่าฉันเป็นแฟน~"

ฮานึลกัดฟันแน่น "หยุดกวนได้แล้วโว้ย!" แต่เพื่อนดงยอบกลับหัวเราะ คิดว่าเพื่อนโมโหเรื่องอื่น

---

ระหว่างเดินผ่านตึกคณะเก่า…ฮานึลกับผีหนุ่มก็หยุดกึกโดยไม่ได้นัดหมาย

ใบหน้าของผีหนุ่มเคร่งขรึมขึ้นทันที

> "แปลกจัง…ที่นี่ ฉันรู้สึกเหมือนเคยมา"