รักคลุมถุงชน

เช้าวันนั้นตลาดยังคงคึกคัก เสียงคนตะโกนขายของแข่งกันดังไปทั่ว

ร้านข้าวแกงของ เดือน แน่นไปด้วยลูกค้า เธอในวัย 18 ยืนตักแกงอย่างคล่องแคล่ว เหงื่อชุ่มใบหน้าแต่ยังยิ้ม ส่วน โดม วัย 16 ช่วยหยิบถุง เก็บเงิน และยกของ

ฝั่งตรงข้าม ร้านผลไม้ของ พี่บุญมี มีชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาสะอาดมายืนช่วยหั่นแตงโม นั่นคือ เอก ลูกชายวัย 25 ที่เพิ่งเรียนจบจากในเมือง กลับมาช่วยแม่ทำมาหากิน

เอกแอบมองไปทางร้านข้าวแกงบ่อย ๆ …

พี่เอก : “น้องเดือน เหนื่อยมั้ย ยืนตักแกงตั้งแต่เช้าเลย”

เดือน : (เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มบาง ๆ) “ก็เหนื่อยแหละพี่เอก แต่ไม่ทำก็ไม่มีจะกินนี่ พี่เองก็ยืนหั่นแตงโมทั้งวันไม่ใช่เหรอ”

พี่เอก : (ยื่นถุงแตงโมมาให้) “เอาไปกินหน่อย สดชื่นดี จะได้ไม่เพลีย”

เดือน : (โบกมือ) “ไม่เอาหรอก ของร้านพี่เอกเอง เก็บไว้ขายเถอะ เดี๋ยวขาดทุน”

พี่เอก : (ยิ้มอบอุ่น) “แบ่งให้คนที่เราอยากแบ่ง มันไม่เรียกว่าขาดทุนหรอกน้องเดือน”

แม่ค้าใกล้ ๆ หันมามองแล้วซุบซิบกัน

“เออ ๆ ไอ้เอกมันหยอดนังเดือนอีกแล้ว ฮ่า ๆ”

“ก็สมกันดีนี่หว่า ขยันพอกันทั้งคู่”

เดือนหน้าแดงเล็กน้อย ก้มหน้าตักแกงต่อ ส่วนโดมแอบทำหน้างง ๆ

---

คืนนั้น หลังเลิกตลาด เอกกลับบ้านกับแม่

พี่บุญมี : “วันนี้ขายดีนะ มีเอ็งช่วย ลูกค้าก็ชมใหญ่”

พี่เอก : (หัวเราะ) “แม่ทำของดีอยู่แล้ว ผมก็ช่วยเท่าที่ช่วยได้”

พี่บุญมี : “อยู่ในเมืองตั้งหลายปี กลับมาเห็นเอ็งช่วยแม่แบบนี้ แม่ก็ดีใจ”

พี่เอก : (ยิ้มบาง ๆ) “อยู่บ้านก็ดีนะ ถึงเหนื่อยแต่ก็อุ่นใจ”

พี่บุญมี : “จริง อยู่กับครอบครัวมันก็อุ่นใจกว่า”

เงียบไปครู่หนึ่ง เอกวางช้อนลงแล้วพูดเบา ๆ

พี่เอก : “แม่… ผมว่า… ผมชอบน้องเดือนจริง ๆ”

พี่บุญมี : (ชะงัก) “เอ็งว่าไงนะเอก?”

พี่เอก : (พยักหน้า) “ผมเอาจริงนะครับ แม่ช่วยไปคุยกับแม่ดวงให้หน่อยได้มั้ย”

พี่บุญมี : (มองหน้าลูกชายอยู่พักหนึ่ง ก่อนยิ้มบาง ๆ) “ถ้าเอ็งเอาจริง แม่ก็ไม่ขัดหรอก เดือนมันก็เป็นเด็กดี ขยัน ฉันเห็นมาตั้งแต่เล็ก ๆ”

---

วันต่อมา พี่บุญมีถือผลไม้ติดมือไปหาดวงถึงบ้าน

พี่บุญมี : “ดวง อยู่บ้านรึเปล่า ฉันมีเรื่องอยากคุย”

ดวง : (เดินออกมา) “มีอะไรเหรอพี่บุญมี”

พี่บุญมี : “เรื่องลูกสาวเอ็งน่ะ เดือน… ลูกข้าบอกตรง ๆ ว่ามันชอบจริง ๆ อยากให้ฉันมาสู่ขอ”

ดวง : (ตาโต) “จริงเหรอพี่บุญมี เอกมันคิดถึงขั้นนั้นแล้ว?”

พี่บุญมี : (พยักหน้า) “เออสิ มันไม่ใช่เด็กแล้วนะ จะมาพูดเล่น ๆ ได้ยังไง ฉันเองก็มองน้องเดือนมานาน เป็นเด็กดีจริง ๆ”

ดวง : (ถอนหายใจ) “แล้วทางพี่บุญมีล่ะ คิดไว้ยังไง เรื่องพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็ก”

พี่บุญมี : “เอ็งไม่ต้องห่วงหรอก ฉันกับเอกคุยกันแล้ว ทุกอย่างฝั่งชายเตรียมไว้หมด ของพร้อม ไม่ให้น้อยหน้าใคร”

ดวง : (ยิ้มจาง ๆ) “ถ้างั้นฉันก็ไม่ขัดหรอกพี่ ถือว่าลูกสาวฉันได้มีที่พึ่ง”

---

ค่ำวันนั้น เดือนนั่งอยู่หลังร้านข้าวแกงกับโดม สีหน้าหม่นหมอง

โดม : “พี่เดือน เป็นอะไร ทำไมดูไม่ดีเลย”

เดือน : (ถอนหายใจ) “โดม… วันนี้แม่บอกว่าพี่บุญมีจะมาสู่ขอพี่ให้พี่เอก แล้วแม่ก็ตกลงไปแล้ว”

โดม : (ตกใจ) “แล้วพี่ล่ะ ว่ายังไง”

เดือน : (ก้มหน้า น้ำเสียงสั่น) “พี่ก็… ไม่ได้ไม่ชอบเขาหรอกนะ พี่เอกก็ดี แต่… มันเร็วไป พี่เพิ่งสิบแปดเอง ยังไม่อยากแต่งงานตอนนี้”

โดม : “แม่ฟังที่พี่พูดมั้ย”

เดือน : (น้ำตาคลอ) “ไม่เลย แม่เห็นว่าฝั่งนั้นพร้อมทุกอย่าง แม่ก็รีบตกลงทันที”

เสียงของเดือนสั่นเครือ โดมเงียบไป ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่นั่งอยู่ข้าง ๆ

---

วันถัดมา ตลาดเต็มไปด้วยเสียงซุบซิบ

“ได้ข่าวหรือยัง เดือนกับพี่เอกเขาจะแต่งกันแล้วนะ”

“เหมาะกันดีจะตาย หนุ่มสาวตลาดเดียวกัน”

เดือนยังคงยืนขายแกงเหมือนทุกวัน รอยยิ้มอยู่บนหน้า แต่ในใจเธอเต็มไปด้วยความอึดอัด

ใช่… เธอมีใจให้พี่เอก แต่ไม่ใช่ความรักที่เธอเลือกเอง และมันเร็วเกินไปสำหรับวัยสาวเพียง 18 ปี

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***