สนามบาสพลุกพล่านไปด้วยเสียงหัวเราะ เสียงรองเท้ายางเสียดสีกับพื้น เสียงลูกกระทบแป้น และเสียงลมแรงที่พัดผ่านทุกครั้งที่พระอาทิตย์กำลังจะตก
รชานนท์ยืนพิงเสาไฟข้างสนาม มือกำขวดน้ำที่ดื่มไปครึ่งหนึ่ง สายตาเขาจับจ้องไปที่ชั้นสองของอาคารเรียนฝั่งตรงข้าม
คนที่เขาสงสัย…ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น
“มันจะใช่จริง ๆ เหรอวะ…”
นนท์พึมพำกับตัวเอง คิ้วขมวด ความคิดวนไปมาไม่หยุดตั้งแต่ช่วงบ่าย เขาย้อนคิดถึงตอนคีรินทร์รีบลุกออกจากห้องเรียนหลังได้ยินเสียงตึงตังจากหน้าตึก แล้วกลับมาอีกครั้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ช่วงเวลาไอ้เบียร์โดนซ้อม — มัน "พอดีเกินไป"
ไม่ใช่แค่เวลาที่ตรงกัน แต่เป็นสายตาของคีรินทร์ตอนพูดว่า "ผมไม่ใช่เด็กเนิร์ดธรรมดา แล้วคุณจะทำยังไงครับ?"
มันยังติดอยู่ในหัว
แล้วทำไมเบอร์โทรในมือถือคีรินทร์ถึงชื่อ “B7 Secure Line” นั่นมันชื่อที่คนธรรมดาจะมีเหรอวะ?
รชานนท์หันไปมองเพื่อนที่กำลังเล่นบาสกันอย่างสนุกสนาน เขาสูดหายใจลึกแล้วคว้ามือถือขึ้นมากดไปที่รายชื่อเดิม — “คี”
[โทรออก...]
[กำลังเชื่อมต่อ...]
[ไม่มีสัญญาณตอบรับจากปลายทาง]
“อีกแล้ว…”
ตั้งแต่ช่วงบ่าย คีรินทร์ปิดเครื่องตลอด
เหมือนจะตั้งใจหนีเขา
[เวลา18:17]
ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มหม่น ๆ รถราเริ่มติดขัด เสียงแตรและคนเร่งรีบผสมกับเสียงหึ่ง ๆ ของเมืองใหญ่
ที่มุมหนึ่งของห้องลับใต้ดินย่านสุขุมวิท คีรินทร์นั่งอยู่หน้าจอมอนิเตอร์หลายจอ แสดงภาพจากกล้องวงจรปิดทั่วโรงเรียน
บนโต๊ะข้างเขาคือแฟ้มหนา มีชื่ออยู่หน้าปกว่า "นักเรียนที่ควรระวัง - แผนพรางตัว"
เขาเปิดแฟ้ม ข้างในมีรูปถ่ายและข้อมูลของนักเรียนหลายคน
แต่มีเพียงหน้าเดียวที่ถูกวงปากกาสีแดงไว้
รชานนท์ ศิริวงศ์ทัต
“ลูกชายรอง ผบ.ตร.
นิสัย: หุนหัน กวนประสาท มีนิสัยขี้แกล้ง แต่หัวไวและสังเกตเก่ง
พฤติกรรม: ชอบสุ่มเสี่ยง อาจเป็นภัยหากจับพิรุธได้
คำแนะนำ: อย่าปล่อยให้เข้าใกล้เกินไป”
คีรินทร์ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพึมพำกับตัวเอง
“แต่ก็ดันปล่อยให้เข้ามาแล้ว…”
เขาหลับตา นึกถึงคำว่า ‘น่ารักดี’ ที่หลุดออกจากปากนนท์ตอนเที่ยง
มันไม่ควรจะกระทบใจเขาได้ — แต่กลับทำให้รู้สึกอุ่น ๆ แบบที่ไม่เคยรู้จัก
“บอส” เสียงของ ‘ลี’ ดังขึ้นจากประตู
“มีรายงานใหม่ คนของ ‘แก๊งไวเปอร์’ แฝงตัวมาได้อีกคน อยู่ห้อง ม.5/3 ใช้ชื่อปลอม เรากำลังตรวจสอบอยู่”
“ส่งคนของเราไปเรียนห้องนั้น” คีรินทร์พูดเสียงเรียบ “อย่าให้รชานนท์เข้าไปยุ่ง”
ลีพยักหน้า “รับทราบครับ”
ก่อนจะหันกลับ คีรินทร์พูดต่อ
“…แล้วก็ ฝากดูความเคลื่อนไหวของนนท์ให้ตลอดเวลา ไม่ต้องแสดงตัว”
“เข้าใจครับ”
เมื่อบานประตูปิดลง คีรินทร์ก็เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชัก
ด้านในมีกล่องไม้สีดำเล็ก ๆ — เขาเปิดมัน
ข้างในคือ สร้อยข้อมือเด็ก ๆ สีแดง ขาดแล้วครึ่งหนึ่ง
ของที่เคยได้จากเด็กชายคนหนึ่งเมื่อสองปีก่อน
คนนั้น…คือ "นนท์"
•
•
•
[รุ่งเช้า-หน้าโรงเรียน]
“ไอ้คี!”
คีรินทร์หันมาเห็นนนท์ยืนรออยู่หน้าประตูโรงเรียนด้วยสีหน้ากวน ๆ
“เมื่อวานโทรไม่ติดเลยนะเว้ย ปิดเครื่อง?”
“ขอโทษครับ แบตหมดน่ะ”
“เหอะ กะแล้วว่ามึงต้องตอบแบบนี้”
นนท์ยื่นน้ำเย็นกระป๋องหนึ่งให้ “เอาไป แดดร้อน”
คีรินทร์รับมา พลางแอบยิ้มน้อย ๆ
“ขอบคุณครับ”
“แล้วเมื่อคืนทำอะไร?”
“อ่านหนังสือครับ แล้วก็นอน”
“ทุกวันเลยมั้งเนี่ย...” นนท์ส่ายหัว “งั้นวันนี้เลิกเรียนไปหาอะไรกินกันมั้ย?”
คีรินทร์ชะงัก
“กับผมเหรอครับ?”
“ก็เออสิ จะได้ลองดูว่ามึงกินข้าวนอกจากในโรงเรียนได้รึเปล่า!”
คีรินทร์ลังเล
แต่ในใจกลับตอบว่า “อยากไป”
เขาพยักหน้าช้า ๆ “ครับ”
.
.
.
.
[เวลาเลิกเรียน -ร้านราเมนญี่ปุ่นข้างโรงเรียน]
.
.
.
บรรยากาศร้านอบอุ่น กลิ่นน้ำซุปหอมลอยคลุ้ง นนท์นั่งคีบเส้นราเมนอย่างรวดเร็ว
“กินเร็วมากเลยนะครับ” คีรินทร์พูดนิ่ง ๆ
“ก็หิวนี่หว่า มึงก็กินดิ เดี๋ยวเย็นหมด”
คีรินทร์พยักหน้า ค่อย ๆ ใช้ตะเกียบแบบไม่ชินนัก
นนท์แอบมองด้วยสายตาขำ ๆ แล้วถาม
“นี่มึงเคยกินราเมนแบบนี้ปะเนี่ย?”
“ไม่เคยเลยครับ”
“โหยยย เด็กห้องเรียนเอ๋ย…”
แต่ขณะนั้นเอง — เสียงกระแทกจากหน้าร้านก็ดังขึ้น
ชายแปลกหน้า 3 คนในชุดดำเดินเข้ามาอย่างไม่เกรงใจใคร คนในร้านพากันชะงัก
ชายคนหน้าสุดมีรอยสักรูปงูเลื้อยอยู่ที่ลำคอ — เป็นสัญลักษณ์ของแก๊ง “ไวเปอร์”
สายตาของเขากวาดไปทั่วร้าน…จนหยุดที่โต๊ะของคีรินทร์
คีรินทร์วางตะเกียบช้า ๆ สายตาเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกโดยไม่รู้ตัว
“มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ?” เขาถามนิ่ง ๆ
นนท์หันไปมองชายพวกนั้นด้วยความงุนงง
ชายร่างสักยิ้มเย็น “แค่มาเช็คชื่อ… ว่าคนที่เราตามหานั่งอยู่ตรงนี้รึเปล่า”
“พูดอะไรของมึงวะ?” นนท์ลุกขึ้นทันที
แต่ชายคนนั้นกลับจ้องคีรินทร์ “รู้มั้ยว่าชื่อจริงของเขาไม่ใช่คีรินทร์?”
“…!”
“แล้วรู้มั้ย…ว่าเขาฆ่าคนมาแล้วกี่ศพ?”
คีรินทร์ลุกขึ้นช้า ๆ ก่อนจะพูดเบา ๆ แต่หนักแน่น
“พวกนาย...พูดมากไปแล้ว”
โปรดติดตามตอนต่อไป ฝากกดไลค์ด้วยนะค๊าาาา🙇🏼♀️
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Abigail Carmona
กำลังรออ่านนิยายใหม่จากแอดอยู่นะ 🔥
2025-07-13
1