องค์รัชทายาทได้โปรดปล่อยหม่อมฉันไปเถอะ
เสียงกลองศึกแห่งแคว้นเยียนสงบลงเพียงชั่วครู่หนึ่ง แต่สัญญาแห่งสันติภาพกลับถักทอพันธะใหม่—ซึ่งไม่มีผู้ใดยินดี
ริมกำแพงเมืองหลวงของแคว้นเยียน
ขบวนราชเสลี่ยงจากแดนไกลเคลื่อนเข้าสู่เมืองหลวงท่ามกลางสายตาของประชาชนที่จับจ้อง
ม้านำขบวนเหยียบพื้นหินอย่างมั่นคง
ขุนนางแคว้นเยียนยืนเรียงแถวต้อนรับอยู่เต็มลาน
กลางขบวนคือหญิงสาวผู้สูงศักดิ์—
องค์หญิงซูหรูเยว่ แห่งแคว้นซาง
นางนั่งนิ่งในเกี้ยวทองคำ ดวงตาคู่นั้นสงบนิ่ง ดั่งผืนน้ำที่ไม่อาจไหวติงแม้จะมีคลื่นใต้น้ำปั่นป่วน
> "เพื่อสันติภาพแห่งแผ่นดิน…องค์หญิงจากแคว้นซางจึงต้องเสด็จมาเป็น ‘ชายาในนาม’ ขององค์รัชทายาทหลี่เจิ้งเหวิน"
ไม่มีพิธีอภิเษกใหญ่โต
ไม่มีเสียงแตรหรือดอกไม้โปรยปราย
มีเพียงลมเย็นและสายตาหลายคู่ที่มองนางเหมือน "ของแลกเปลี่ยน"
---
ภายในวังเยียนเจา – พระตำหนักหยางอวิ๋น
ซูหรูเยว่เดินตามขันทีไปยังตำหนักที่จัดไว้ให้นางโดยเฉพาะ
ที่นั่น—มิใช่ตำหนักเอกของชายา
แต่วังเล็กเงียบงัน ไร้ผู้คน ไร้ความอบอุ่น
ขณะที่นางกำลังนั่งจิบชาช้า ๆ ภายใต้แสงจันทร์
ประตูไม้ก็เปิดออก
องค์รัชทายาทหลี่เจิ้งเหวิน ก้าวเข้ามาในชุดคลุมยาวสีดำขลับ ใบหน้าเรียบนิ่งดั่งน้ำแข็งที่แช่แข็งหัวใจทั้งแผ่นดิน
> “เจ้าคือสตรีที่แคว้นซางส่งมาสินะ”
> “หม่อมฉัน…ซูหรูเยว่”
เสียงนางมั่นคง มิได้หวั่นเกรง
> “หากเจ้ามาที่นี่เพราะหวังในอำนาจหรือใจของข้า เจ้าจะผิดหวัง”
> “หม่อมฉันมิใช่คนโลภ หรือโง่งมถึงเพียงนั้น”
คำตอบของนาง ทำให้เขาชะงักเล็กน้อย
ดวงตาคมกริบหรี่ลง
> “เช่นนั้น…เจ้าต้องการสิ่งใด?”
นางจ้องตาเขาแน่วแน่
> “อิสรภาพ—ในสิ่งที่ข้ายังพอเลือกได้”
> “แม้ร่างกายจะถูกผูกไว้ด้วยพันธะสัญญา แต่ใจของหม่อมฉัน…ยังคงเป็นของตนเอง”
เขาไม่พูดต่อ เดินจากไปโดยไม่แม้แต่หันมามองนางอีก
แต่หารู้ไม่—คำพูดของนางนั้นกลับฝังอยู่ในใจเขาไปตลอดคืนนั้น
---
คืนวันเดียวกัน – ด้านในพระตำหนักรัชทายาท
องครักษ์ประจำพระองค์เข้ามารายงานข่าว
“องค์หญิงแห่งแคว้นซาง ปฏิเสธการจัดคนรับใช้โดยวังหลวง ขอเพียงคนเดียวเฝ้าตำหนัก และขอปลูกต้นไม้หลังตำหนักเพียงต้นเดียว”
หลี่เจิ้งเหวินพยักหน้า
> “ปล่อยให้ทำตามใจ...อย่าก้าวก่าย”
> “พะยะค่ะ…”
เมื่อองครักษ์ออกไป รัชทายาทผู้เย็นชาจึงพึมพำเบา ๆ
> “เจ้าช่างแตกต่างจากหญิงอื่น…ซูหรูเยว่”
---
ณ ค่ำคืนแรกร่วมวังขององค์หญิง
ไม่มีความรัก
ไม่มีสัมผัส
มีเพียงความเงียบงันระหว่างบุรุษและสตรีสองผู้ ซึ่งต่างเย็นชา แต่มีรอยแผลในใจไม่ต่างกัน
แต่ในความเงียบสงบนั้น…
บางสิ่งกำลังเริ่มต้นอย่างช้า ๆ
เหมือนน้ำแข็งที่เริ่มละลายโดยไร้เสียง
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments