The Last Prince Rewritten
เสียงแตรรถดังสนั่นกลางสี่แยก หรงอี้นักศึกษาหนุ่มวัย 20 ปี กำลังก้าวเท้าข้ามถนน มือยังถือชีท รายงานแน่น
เอี๊ยดดด!! โครมมม!!!
เสียงล้อบดทับร่างของเขาอย่างจัง ทุกอย่างดับวูบ ความเจ็บแปลบแล่นขึ้นแผ่นหลังเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่สติจะดับสิ้น...
ตึกตึก... ตึกตึก... ตึกตึก...
เสียงหัวใจเต้นกระหน่ำ ร่างหนึ่งสะดุ้งเฮือก ลืมตาขึ้นมาด้วยลมหายใจหอบถี่
“เฮ้ย...นี่มันที่ไหนวะ!?” เขาลุกขึ้นพรวด มองรอบตัวอย่างตกใจเต็มขั้น
เขานั่งอยู่บนเตียงไม้ ห่มด้วยผ้าฝ้ายเก่า ๆ รอบห้องประดับด้วยเครื่องลายคราม เครื่องทองเหลือง และฉากผ้าปักสีซีดจาง ทั้งหมดดูเหมือนฉากในละครย้อนยุคแบบที่เขาเคยดูในทีวี.
“ข้า...ข้าเป็นใคร? ทำไมข้าอยู่ที่นี่?” เขาลูบหน้าตัวเอง เหงื่อผุดเต็มฝ่ามือ ร่างกายสั่นไปหมด
จู่ ๆ ประตูไม้ก็เปิดออกเสียงดัง ครืดดด!! พร้อมฝีเท้าหนักแน่นของชายหนุ่มสูงใหญ่ในชุดทหารเดินเข้ามา
“องค์ชายหรงอี้! ท่านฟื้นแล้ว!”
หรงอี้เบิกตากว้าง หันขวับ “เออ...พวกเจ้าเป็นใครวะ!? แล้วเรียกข้าว่าอะไรนะ!? องค์ชายเหรอ!?”
ชายคนนั้นยืดตัวตรง พูดด้วยเสียงจริงจัง “ข้าเจิ้งห่าว จอมพลแห่งกองทัพฝ่ายปฏิวัติ ขณะนี้เรากำลังอยู่ในยุคเปลี่ยนแปลง ท่านคือองค์ชายที่มีสิทธิ์ในราชวงศ์ และเป็นผู้นำที่เราต้องการ”
“ห๊ะ? เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวๆๆๆๆ...” หรงอี้ยกมือขึ้นส่ายไปมา “ข้า...ก็แค่นักศึกษาธรรมดา ๆ คนนึงในยุค 2025! จะมาเป็นผู้นำสงครามอะไรฟะ!?”
จากนั้นสองชายหนุ่มเดินเข้ามาเพิ่ม ซือเหวิน องครักษ์หน้านิ่งกับหลี่เจียง มือข่าวผู้สุขุม
ซือเหวินเอียงคอ “ท่านองค์ชาย...ท่านดูไม่เหมือนคนเพิ่งรอดจากสนามรบเลย”
“ก็เพราะข้าไม่ใช่โว้ย!!” หรงอี้ตะโกนลั่น หันซ้ายหันขวา “นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ!? ข้า...ข้าตายไปแล้วนี่หว่า!! แล้วนี่อะไร!? ย้อนเวลามางั้นเหรอ!?”
เจิ้งห่าวยังนิ่ง “ท่านอาจความจำเสื่อม เพราะบาดเจ็บหนักจากศึกก่อนหน้า แต่ท่านต้องตั้งสติ ท่านคือคนที่พวกเรารอคอย...”
หรงอี้ทรุดนั่งลงกับพื้น มือสั่น ใจเต้นระรัว
“โว้ย...ข้าแค่จะไปส่งงานที่อาจารย์...แล้วนี่อะไรของชีวิตกูวะเนี่ย...?”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments