รุ่งสางในลูเมเรีย
อากาศเย็นจนมองเห็นไอหายใจ
แสงแดดอ่อน ๆ เริ่มไล่หมอกที่คลุมป่าให้บางลงช้า ๆ
แต่ในห้องบรรทมของเจ้าหญิงไนท์ — กลับไม่มีแม้แสงเทียนจุดไว้
ไนท์นั่งอยู่บนเตียง
ตาเธอแดงช้ำแต่ไม่ได้ร้องไห้
มือกุมขมับแน่น...เพราะเสียงที่ดังอยู่ในหัว ไม่ยอมหยุด
"ไนท์...ผู้ถูกเลือก..."
"จงกลับมา...จงฟังเสียงของเรา..."
มันไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป
เธอได้ยินแม้ในตอนตื่น
ได้กลิ่นไม้เก่า เสียงน้ำตก และเงาที่ไม่มีใครมองเห็น
ประตูห้องเปิดขึ้น
เสียงฝีเท้าคุ้นเคยดังชัดในความเงียบ
“ไนท์”
เสียงของเขานุ่มลึกกว่าทุกครั้ง
ไนท์เงยหน้า เธอไม่ได้สะดุ้ง ไม่ได้ตกใจ
เพียงแค่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาและแตกต่างจากทุกครั้ง
“เรา...ไม่ได้นอนเลย”
โรเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เขาทรุดนั่งข้างเตียง ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย
“เจ้าฝันร้ายอีกแล้ว?”
“ไม่ใช่ฝัน...มันเกิดขึ้นตอนเราตื่นด้วย โร”
เสียงเธอสั่นเบา “เสียงนั้นเรียกหาเราทุกคืน มันรู้จักชื่อเรา...รู้จักทุกอย่างเกี่ยวกับเรา”
โรจับมือเธอไว้
มือของเธอเย็นเฉียบเหมือนใบไม้ยามหนาว
เขาหลุบตาลง ก่อนจะพูดช้า ๆ
“ข้าเคยได้ยินตำนาน...ว่าผู้ถูกเลือกจะถูกป่าลึกเรียกกลับไป หากหัวใจเริ่มเปลี่ยนแปลง”
ไนท์ชะงัก
“เปลี่ยนแปลง...?”
“เราไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย…”
“แต่หัวใจเจ้า...เริ่มว่างเปล่า”
โรพูดชัด “ป่าเห็นสิ่งนั้นก่อนที่เจ้าจะรู้ตัวเสียอีก”
ไนท์นิ่งไปนาน ก่อนจะพูดด้วยเสียงแผ่ว
“เราอยากไปอีกครั้ง...ที่ถ้ำนั้น”
“เราอยากรู้ว่า...เสียงนั้นคือใครกันแน่”
โรเบิกตากว้าง
เขาจับไหล่เธอแน่นขึ้นเล็กน้อย
โร “ไนท์ ถ้ำแห่งมนต์สะกดอาจดูสวยงาม แต่ข้างในนั้น...คือกับดัก”
“เจ้าจูบแรกของเจ้า...ยังจางหายเหมือนไม่มีค่าเลย นั่นคือคำเตือนของเวทนั้น”
ไนท์ “แต่เรารู้สึกว่าข้างในนั้น...มีบางอย่างรอเราอยู่”
“เราไม่กลัวโร...เพราะเราเชื่อว่าเจ้าจะไม่ปล่อยให้เราหายไป”
เธอยิ้มบาง ๆ
ครั้งนี้...โรไม่อาจห้ามเธอได้อีกต่อไป
กลางคืนวันเดียวกัน
ทั้งสองกลับเข้าสู่ป่าอีกครั้ง — ครั้งนี้โดยไม่หลบหนีอีกต่อไป
ดวงจันทร์โค้งครึ่งเสี้ยวลอยสูง
แสงไฟในมือโรค่อย ๆ ดับลงเมื่อเข้าใกล้น้ำตก
เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง
เสียงที่ไนท์ได้ยินชัดเพียงผู้เดียว
“ไนท์...กลับมา...ผู้ที่อยู่ก่อนเวลา...”
เธอก้าวเข้าไปใกล้ม่านน้ำตก
ลมหายใจเริ่มสั่น ไหล่เริ่มหนัก
โรคว้าแขนเธอไว้
“ถ้าข้าห้ามเจ้า...เจ้าจะหยุดไหม?”
ไนท์หันมามองเขา
ครั้งนี้เธอใช้เสียงที่เบา...แต่ชัดเจน
“เรา...ต้องเข้าไป
แต่เราต้องการให้เจ้าตามมาด้วย ข้าอยากให้เจ้ารู้เหมือนเรา”
คำว่า ข้า ที่ออกจากปากเธอชั่วขณะ ทำให้โรเงียบไปทันที
แล้วเขาก็พยักหน้า
เมื่อทั้งสองก้าวผ่านม่านน้ำตก
คราวนี้...แสงในถ้ำไม่เหมือนเดิม
มันไม่เรืองแสงสวยงามอย่างก่อน
แต่มืด สลัว และเต็มไปด้วยรากไม้ที่พันกันแน่น
เสียงจากทุกทิศทางเริ่มดังก้อง
“หัวใจเจ้า...จะเป็นตัวกำหนดชะตาโลก”
“หนึ่งคือผู้พิทักษ์ หนึ่งคือผู้ทำลาย”
ไนท์สะดุดล้ม โรคว้าเธอไว้ได้ทัน
มือทั้งสองประสานกันแน่น...ไม่มีบทเพลง ไม่มีจูบ ไม่มีคำหวาน
มีเพียงความจริงว่า…
“ทุกอย่างกำลังเริ่มต้น... และจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments