ตอนที่ 1: “เสียงของป่า”

ลมยามเช้าแผ่วเบาพัดพาไอหมอกขาวให้ลอยคลอเคลียไปรอบอาณาจักร ลูเมเรีย ดินแดนแห่งป่าหิมพานต์ที่สืบทอดสายเลือดเทพผู้พิทักษ์ธรรมชาติมานานนับพันปี

เสียงนกร้องขับกล่อมอยู่เหนือยอดไม้สูง แสงแดดอุ่นส่องผ่านปลายยอดสนราวกับม่านแห่งเทพธิดา

ใต้พระราชวังหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางเนินเขาเขียวชอุ่ม

เจ้าหญิงไนท์ สตรีผู้เป็นดั่งหัวใจของผืนป่า กำลังแอบผลักหน้าต่างไม้เปิดออกอย่างเงียบงัน ดวงตากลมสีน้ำผึ้งเปล่งประกายด้วยความซุกซน

“วันนี้ฟ้าสวยจังเลย... เขาจะตามเราทันอีกไหมนะ”

เสียงกระซิบของเธอเบาราวลมไหว ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมผ้าทอสีมรกตสะพายไหล่ แล้วก้าวข้ามกำแพงสวนหลังวังออกไปอย่างคล่องแคล่ว

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอแอบหนีออกนอกวัง — แต่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเหมือนหัวใจถูกดึงดูดด้วยบางสิ่งบางอย่าง... ราวกับมีเสียงจากป่ากำลังร้องเรียกเธอ

อีกด้านหนึ่งของวัง

“องค์หญิงหายตัวไปอีกแล้ว?”

เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเบา ๆ ชายหนุ่มในชุดองครักษ์ยืนแนบกับเงาเสาไม้ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังทิศทางป่าทางทิศตะวันออก — ที่เดียวกับทุกครั้งที่เธอชอบหนีไป

เขาชื่อ “โร”

องครักษ์หนุ่มวัย 22 ปี ผู้เติบโตเคียงข้างเจ้าหญิงมาตั้งแต่เด็ก

ในขณะที่ทุกคนมองไนท์เป็นดั่งดอกไม้สูงศักดิ์ในกระจกเขียว

โรกลับเห็นเธอเป็น... “หญิงสาวที่โลกทั้งใบของเขาหมุนรอบ”

แต่ก็ได้แค่เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ... เพราะเธอเป็นเจ้าหญิง ส่วนเขา...เป็นแค่คนคุ้มกัน

“อย่าให้ใครเห็นเลย...”

เขากระซิบ ก้าวเท้าออกตามรอยเธอเข้าไปในป่าเงียบ

ในป่าลึก

กลิ่นดินชื้นหลังสายฝนเมื่อคืนยังคงหอมสด

ฝูงผีเสื้อสีเขียวอมทองบินวนอยู่รอบต้นดอกกล้วยไม้ประหลาดที่ไม่มีในหนังสือเรียน

ไนท์เดินอย่างเบิกบาน ราวกับแต่ละก้าวเท้าของเธอทำให้ดอกหญ้าสีรุ้งผลิบานขึ้นเอง

“คิดถึงจังเลยนะ…ป่าของฉัน”

เธอยิ้มละไม หลับตารับลม แล้วกางแขนออกกว้างให้ใบไม้ทักทายเธอ

ทันใดนั้น...

เสียงน้ำตกดังขึ้นลึกจากทิศเบื้องหน้า

เธอไม่เคยได้ยินเสียงนี้มาก่อนเลยสักครั้ง ทั้งที่คิดว่าตนรู้จักผืนป่าแห่งนี้ดียิ่งกว่าใคร

“...มีน้ำตกอยู่ในนี้ด้วยเหรอ?”

ความสงสัยนำพาเธอก้าวลึกเข้าไปในร่มเงาไม้โบราณ ก่อนที่สายตาจะเบิกกว้าง

เบื้องหน้า — ถ้ำกลางป่าน้ำตกใส

ละอองน้ำลอยคลุ้ง เสียงสายน้ำตกกระทบแอ่งหินด้านล่างดังเสนาะ เสียงดนตรีธรรมชาติราวกับสะกดหัวใจให้หยุดเต้น

ไนท์เดินเข้าไปใกล้...

ยิ่งใกล้ถ้ำ ยิ่งรู้สึกอบอุ่นในอก ประหนึ่งความเศร้าทั้งชีวิตของเธอถูกปลิดออกอย่างช้า ๆ

“นี่มัน...อะไร...”

เธอก้าวพ้นม่านน้ำตกเข้าไปในถ้ำเรืองแสง

คริสตัลสีมรกตส่องประกายราวกับดวงตาของเทพเจ้า เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นในหัวเธอ

“จงอยู่ที่นี่...เจ้าคือผู้ถูกเลือก...”

“ลืมทุกสิ่งเสีย...ที่นี่คือสวรรค์ของเจ้า...”

ดวงตาไนท์เริ่มพร่า เธอทรุดตัวลงกับพื้นหิน น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว

แต่เป็นน้ำตา...ที่ไม่มีความเจ็บปวดใดหลงเหลืออยู่เลย

ตึง!

เสียงฝีเท้าหนักกระทบพื้นหินดังขึ้น — เสียงของผู้มาเยือน

และนั่นคือเสียงที่ทำให้มนต์สะกดคลายลงในเสี้ยววินาที

“ไนท์! อย่าเข้าไปลึกกว่านี้!!”

ร่างสูงในชุดองครักษ์กระโจนเข้ามา

เขาคว้าเธอเข้ากอดแน่นในอ้อมแขน ร่างของเธอสั่นสะท้านก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่ของเขาอย่างอ่อนแรง

“โร...?”

เสียงของเธอเบาแผ่ว แต่เต็มไปด้วยคำถาม

“เจ้าเกือบไม่ได้กลับแล้ว...”

โรพูดเสียงสั่น เขากอดแน่นขึ้นราวกับกลัวจะสูญเสียเธอไป

แสงภายในถ้ำเริ่มสลัวลง

เส้นสายเวทมนตร์สีเขียวค่อย ๆ ม้วนตัวกลับเข้าสู่หินคริสตัล

คำกระซิบสุดท้ายดังขึ้นราวกับเสียงเตือน...

“นาง...คือผู้ที่จะชี้ชะตาแห่งโลก...”

“และเขา...จะเป็นผู้ที่เลือกระหว่างรัก...หรือทำลายเธอ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***