ตอนที่ 5 : ผู้หญิงอีกคน

เสียงฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าสีเทาเข้มดูเหมือนจะซ้ำเติมหัวใจของพริมให้หนักยิ่งขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ สายลมเย็นที่พัดมากระทบใบหน้า เธอไม่ได้รู้สึกถึงความเย็นนั้นเลยแม้แต่น้อย เพราะหัวใจของเธอชาหนาวจนแทบไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว…

“ทำไมเขาถึงอยู่กับผู้หญิงคนนั้น…”

“แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใคร…”

คำถามผุดขึ้นมาในหัวของพริมซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากที่เธอเห็นคิรินเดินออกมาจากร้านกาแฟเล็ก ๆ ใกล้สำนักงาน พร้อมกับหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวคนนั้นเอื้อมมือไปแตะไหล่ของคิรินเบา ๆ แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน มันเป็นภาพที่ไม่ต้องการคำอธิบายใด ๆ เพราะทุกอย่างชัดเจนเกินไป

หัวใจของพริมเจ็บจนแทบจะหายใจไม่ออก

⸻

สองวันก่อนหน้า

พริมรู้สึกได้ว่าคิรินเริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาเงียบลง ตอบแชทเธอสั้นลง และใช้คำพูดที่ดูห่างเหินมากขึ้น แม้แต่สายตาของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

“เราไม่ได้คุยกันเหมือนก่อนหน้านี้แล้วนะคิริน”

“เธอคิดมากไปเองหรือเปล่า” เขาตอบพร้อมถอนหายใจเบา ๆ

“หรือเพราะ…มีใครอีกคน?”

คิรินนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเบือนหน้าหนี ไม่ตอบคำถามนั้น และเธอก็ไม่อยากถามย้ำอีก พริมเลือกที่จะเชื่อใจเขา เธอไม่ต้องการเป็นผู้หญิงที่จ้องจับผิด และเธอไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์นี้จบลงด้วยความไม่ไว้ใจ

แต่เธอไม่คิดเลยว่าสิ่งที่กลัว…จะกลายเป็นความจริงในเวลาอันสั้น

⸻

กลับมาปัจจุบัน

พริมเดินตามหลังคิรินและผู้หญิงคนนั้นไปอย่างช้า ๆ ไม่ได้ตั้งใจจะแอบตาม แต่ขาเธอกลับก้าวไปเองอย่างอัตโนมัติ พวกเขาหยุดอยู่ที่ลานจอดรถ แล้วหญิงสาวคนนั้นก็เปิดประตูรถ ก่อนจะหันกลับมาพูดอะไรบางอย่างกับคิริน…เขายิ้ม และเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอเบา ๆ

รอยยิ้มนั้นไม่ใช่รอยยิ้มที่เขาเคยมีให้พริมอีกต่อไปแล้ว

น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้ไหลอาบแก้มของเธออย่างไม่อาจห้ามได้ พริมรีบหันหลังกลับ เดินหนีออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ราวกับการหนีความจริงจะช่วยเยียวยาหัวใจที่เจ็บปวดนี้ได้

⸻

คืนนั้น เธอนอนไม่หลับเลยแม้แต่นาทีเดียว ความรู้สึกอึดอัดตีวนอยู่ในอก ความไม่แน่ใจ ความเสียใจ และความกลัวที่จะแพ้ให้กับผู้หญิงคนนั้น

เช้าวันต่อมา เธอเปิดโทรศัพท์แล้วพิมพ์ข้อความถึงคิริน

“เมื่อคืนฉันเห็นเธออยู่กับผู้หญิงคนนั้น”

เธอลบทิ้ง…พิมพ์ใหม่

“ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่เธอดูมีความหมายกับเธอมาก”

ลบทิ้งอีกครั้ง…

“ถ้ามันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด ช่วยอธิบายให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม”

สุดท้ายเธอไม่ได้ส่งข้อความไหนเลย ปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้ววางมันไว้ข้างตัว ความกลัวที่จะได้รู้ความจริงนั้นมากเกินกว่าที่เธอจะรับมือไหว

⸻

จนกระทั่งเสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนสายของวันนั้น

พริมเดินไปเปิดประตู ก่อนจะพบกับคิรินยืนอยู่ตรงหน้า

“ขอเข้าไปคุยหน่อยได้ไหม”

สีหน้าเขาดูเครียด และเต็มไปด้วยความกังวล พริมหลีกทางให้เขาเข้ามาอย่างเงียบ ๆ เธอไม่พูดอะไร แค่เดินไปนั่งบนโซฟา ปล่อยให้เขาเริ่มก่อน

“ผู้หญิงคนนั้น…ชื่อมายด์ เป็นเพื่อนเก่าสมัยมัธยม”

“แล้วทำไมเธอต้องลูบหัวเขา แล้วหัวเราะกันเหมือนคนมีความสัมพันธ์อะไรบางอย่าง?”

“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับมายด์เลย เราแค่บังเอิญเจอกัน แล้วเขาเล่าเรื่องตลกตอนเรียน ฉันก็เลย—”

“แล้วทำไมต้องโกหกว่ามีประชุม?”

คิรินเงียบ

ความเงียบนั้นคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุด

“เธออาจไม่ได้มีอะไรกับเขา…แต่เธอก็เลือกที่จะปิดบังฉัน”

“ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด”

“แต่นี่มันชัดเจนเกินไปที่จะเข้าใจผิด…”

น้ำเสียงของพริมสั่น และน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาอีกครั้ง

“ฉันเหนื่อยกับการพยายามเชื่อใจเธออยู่คนเดียว คิริน”

คิรินเดินเข้ามาใกล้ เธอก้าวถอยหลัง

“อย่า…อย่าเพิ่งพูดอะไรทั้งนั้น”

“พริม…”

“ให้ฉันอยู่คนเดียวสักพักนะ ฉันต้องการเวลา”

คิรินยืนนิ่ง ก่อนพยักหน้าช้า ๆ แล้วเดินจากไป โดยไม่พูดอะไรอีก

⸻

หลายวันผ่านไป

พริมพยายามทำทุกอย่างให้ชีวิตกลับมาเหมือนเดิม แต่ในหัวของเธอกลับเต็มไปด้วยคำถาม เธอควรให้อภัยเขาไหม? หรือควรจะจบทุกอย่างตรงนี้?

ในขณะเดียวกัน คิรินก็เงียบไป ไม่ติดต่อมาเลยแม้แต่ข้อความเดียว

ในวันที่เธอเจ็บ…เขากลับหายไปอีกครั้ง

⸻

และแล้ววันหนึ่ง เขาก็กลับมา

เสียงเคาะประตูห้องอีกครั้งในค่ำคืนที่เงียบสงบ พริมเปิดประตูออกช้า ๆ แล้วพบว่าคิรินยืนอยู่ตรงนั้น พร้อมกับดอกไม้ช่อเล็กในมือ และแววตาที่เต็มไปด้วยคำขอโทษ

“ฉันขอโทษจริง ๆ พริม…ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะจัดการความรู้สึกของตัวเองยังไง”

พริมมองเขานิ่ง น้ำตาเอ่อคลอเบ้าอีกครั้ง

“แล้วตอนนี้เธอรู้รึยังว่าควรจะทำยังไง?”

คิรินพยักหน้า

“รู้แล้ว…ว่าฉันไม่ควรปล่อยมือเธออีก”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***