ย้อนเวลามารักเทอ

ตอนที่ 1 ตกบ่อเดียว เปลี่ยนทั้งยุค

"เสวียนอี้! อย่าเพิ่ง—เฮ้ย!"

เสียงชายหนุ่มตะโกนไล่หลังมา พร้อมเงาร่างของหญิงสาวที่วิ่งถือขวดแก้วในมือแน่น ทั้งใบหน้าเปื้อนเหงื่อ หัวฟู เสื้อกาวน์ปลิวว่อน ขณะที่เธอก้าวพลาดไปเหยียบรากไม้ซึ่งโผล่พ้นพื้นดิน...

พรึ่บ!

ตู้ม!

น้ำกระจายเต็มบ่อจนฟองอากาศผุดพรึบๆ ตามมาด้วยความเงียบ

"...เวรล่ะ" อาหลินกระพริบตาแล้ววิ่งเข้าไปใกล้ขอบบ่อ น้ำยังคงนิ่ง “เสวียนอี้!!”

...

ความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้คือ...หนาว

กลิ่นแปลกๆ คล้ายสมุนไพรแห้งกับดินชื้นลอยเข้าจมูก เธอลืมตาขึ้นช้าๆ และพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนพื้นไม้แข็งๆ ท่ามกลางเรือนหลังหนึ่งที่ตกแต่งสไตล์โบราณ ไม่มีหลอดไฟ ไม่มีปลั๊ก ไม่มีเตียงคนไข้ มีแค่โต๊ะไม้ เก้าอี้เตี้ย และ...

"...กระบวยทองเหลือง?"

เธอมองมือที่ถือไว้โดยไม่รู้ตัวแล้วรีบลุกขึ้น

"เอ๊ะ!? เดี๋ยว...นี่มันไม่ใช่สถาบันวิจัยแล้วนะ!"

เธอก้าวถอยหลังมาจนชนเข้ากับประตู และในจังหวะเดียวกันนั้นเองประตูก็เปิดผาง!

ชายหนุ่มร่างสูงในชุดคล้ายขุนนางก้าวเข้ามา ดวงตาเรียวเฉียบดั่งดาบ ผมยาวถูกรวบเป็นมวยเรียบร้อย

“เจ้าฟื้นแล้วรึ?”

ไป่เสวียนอี้อ้าปากค้าง

"ใคร...ใครเป็นเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินกัน!?" เธอเบิกตากว้าง "ขอโทษค่ะ ฉัน...ฉันแค่หลงทาง!"

"เจ้ากล้าบุกเข้าเขตราชสำนักกลางวันแสกๆ แล้วอ้างว่าหลงทาง?"

“ราช...สำนัก!?” หญิงสาวหน้าเหวอ “อา ไม่สิ! ฟังฉันก่อน! ฉันแค่...ตกบ่อมา แล้วฉันก็—”

“พาไปขังไว้ก่อน!”

“เดี๋ยวววว! อย่าเพิ่ง—อ๊ายยย!”