“ข้าบอกว่าไม่ต้องตรวจ! ข้าแข็งแรงดี! ลมหายใจปกติ ระบบย่อยอาหารปกติ เสมหะไม่มี! ไม่ต้องมาตรวจ!”
เสียงของไป่เสวียนอี้ดังสนั่นลั่นไปทั่วห้องขังเรือนเบื้องหลังตำหนักฝ่ายใน ซึ่งแม้จะถูกขัง แต่กลับมีหมอนข้าง ผ้าห่ม และอาหาร 3 มื้อเสิร์ฟพร้อมสมุนไพรเสริมกำลัง
หญิงสาวกอดเสื้อคลุมไว้แน่น ขณะหญิงชราร่างท้วมในชุดหมอหลวงพยายามจะจับชีพจรเธออีกครั้ง
“เจ้าหญิง...เอ่อ ท่านหญิง...”
“ข้าไม่ใช่เจ้าหญิง! และไม่ใช่ท่านหญิงด้วย! เรียกข้าว่า ‘ไป่เสวียนอี้’ เฉย ๆ ก็พอ!”
หญิงชราถอนหายใจยาว “ท่านแม่ทัพใหญ่มีคำสั่งให้ตรวจร่างกายก่อนสอบสวนเพิ่มเติม พวกเราไม่มีทางเลือก...”
เสวียนอี้สะดุดกับคำว่า "แม่ทัพใหญ่"
“หมายถึง...เวินอวี้เหยียนนั่นน่ะเหรอ?”
หญิงชราพยักหน้าอย่างระมัดระวัง “ใช่เจ้าค่ะ แม่ทัพเวินเป็นหนึ่งในองครักษ์ลับของฮ่องเต้ พระองค์ได้รับมอบหมายให้ดูแลความปลอดภัยในเขตตำหนักชั้นใน หากมีบุคคลแปลกหน้าโผล่มาโดยไม่มีชื่อในทะเบียน...”
“ก็เลยสั่งให้ตรวจฉันเหมือนเป็นหนูทดลองแบบนี้?”
“…เจ้าพูดได้แปลกประหลาดจริง ๆ”
“ขอบคุณค่ะ ฉันภูมิใจในตัวเองมาก” เสวียนอี้ประชดเสียงเรียบ ก่อนจะหลับตาแล้วแผ่สองมือออกอย่างยอมแพ้ “เอาเถอะ ถ้าจะตรวจชีพจรก็รีบตรวจเลยค่ะ จะได้ไปต่อบทพระเอกเร็ว ๆ หน่อย”
...
เวลาผ่านไปไม่นาน
เวินอวี้เหยียนก้าวเข้ามาในเรือนในขณะที่หมอหลวงกำลังเก็บสมุนไพรออกจากโต๊ะ
“เป็นอย่างไรบ้าง?”
หมอหลวงโค้งตัวแล้วกล่าวเบา ๆ “ชีพจรสม่ำเสมอ ร่างกายปกติดี แต่มีสภาพเหมือนคนเพิ่งผ่านการเดินทางไกลหลายสิบลี้…ข้าไม่รู้ว่าท่านหญิงคนนี้มีโรคประจำตัวหรือไม่ แต่สมอง…อาจจะ...”
"ไม่ต้องพูดแบบนั้นค่ะ!" ไป่เสวียนอี้ลุกพรวดขึ้นมา “ฉันไม่บ้าซักหน่อย!”
เวินอวี้เหยียนขมวดคิ้วน้อย ๆ
“หากเจ้าไม่บ้า...เจ้าควรจะมีคำตอบที่เป็นระบบกว่านี้”
“แล้วใครใช้ให้คุณหล่อขนาดนั้นล่ะคะ?” เสวียนอี้พึมพำเบา ๆ “ทุกคำถามฉันละลายหมดเลย”
“ว่าไงนะ?”
“ไม่มีอะไรค่ะ!”
เวินอวี้เหยียนเดินเข้าใกล้เธอช้า ๆ สายตานิ่งเฉียบ
“เจ้าใช้กลิ่นแป้งแปลกตา ใช้คำพูดแปลกประหลาด รู้เรื่องสมุนไพรบางชนิดดีกว่าหมอหลวง ทั้งยังรู้ชื่อของพืชที่ยังไม่มีบันทึกในตำราแพทย์หลวง ข้าควรไว้ใจเจ้าดีหรือไม่?”
“...”
“หรือเจ้าเป็นสายสืบจากแคว้นตะวันตก ที่ปลอมตัวมาดูแผนผังในวังหลวง?”
“ฟังดูเท่ดีค่ะ แต่ไม่ใช่!”
เขาจ้องเธออีกสักครู่ ก่อนจะยื่นขวดเล็ก ๆ มาตรงหน้า
“นี่อะไร?”
เธอกวาดตามอง
ขวดใสฝาจุกไม้เล็ก ๆ ที่หลุดออกจากกระเป๋าเสื้อกาวน์ของเธอตอนตกน้ำ — ขวดน้ำหอมสูตรทดลองล่าสุด
“อ้าว...เจอแล้วเหรอ!? ขวดนี้ฉันตั้งใจจะใช้ทดลองเรื่องพฤติกรรมการดมกลิ่นกับระบบสมองส่วนลิมบิกค่ะ!”
เวินอวี้เหยียนกระพริบตา “…ระบบ...ลิม...”
“ไม่ต้องพยายามเข้าใจหรอกค่ะ ยังไงคุณก็ไม่รู้จักหรอก”
เวินอวี้เหยียนถอนหายใจเงียบ ๆ แล้วกล่าวเสียงนิ่ง
“เจ้าจะต้องถูกกักบริเวณในตำหนักชั้นใน จนกว่าจะสืบได้ว่าเจ้ามาจากที่ใด และมีเจตนาอะไร...”
เสวียนอี้ยิ้มบาง ๆ
“แปลว่าฉันจะได้พักฟรีในวังใช่ไหมคะ?”
เขาชะงักไปเล็กน้อย “…เจ้าคิดว่าที่นี่คือโรงเตี๊ยมงั้นหรือ?”
“อย่างน้อยก็สะอาดกว่าหอพักฉัน”
“…”
เวินอวี้เหยียนเดินออกจากเรือนไปเงียบ ๆ โดยมีหัวใจเต้นแผ่วเบาแบบที่เขาไม่ค่อยรู้ตัวนัก
หญิงสาวแปลกหน้า
แต่แปลกอย่าง...น่าสนใจ
ตอนต่อไป : ตอนที่ 4 – ห้องทดลองชั่วคราวกับสาวยุคใหม่หัวไวในวังหลวง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments