บทที่ 2

     พอเสียงหายใจของเขานิ่งสนิท ผมก็นั่งมองใบหน้านิ่งๆ นั่นอย่างเงียบๆ อยู่พักใหญ่ ดวงตาคมๆ ที่หลับสนิทคู่นั้นไม่รู้เลยว่าเจ้าของกำลังจะโดนอะไร

เขาหลับจริงๆ แล้ว

     ยิ้มบางผุดขึ้นมาที่ริมฝีปากของผม ก่อนจะก้มหน้าลงเข้าใกล้ไปช้าๆ ใจเต้นนิดหน่อย ไม่ใช่เพราะกลัวจะถูกจับได้ แต่เพราะตื่นเต้นที่จะได้สัมผัสตัวจริงของคนที่ผมเฝ้ามองมานาน

..."อาจารย์นี่ ไม่รู้อะไรเลยสินะครับ ว่ามีเด็กคนหนึ่งนั่งคิดเรื่องลามกกับคุณแทบทุกวัน"...

     เสียงกระซิบเบาๆ หลุดออกมาแทบจะชิดใบหูของเขา ก่อนที่ผมจะขยับหน้าไปใกล้แก้มแล้วกดจูบลงเบาๆ กลิ่นหอมจางๆ จากน้ำยาปรับผ้านุ่มที่ติดตัวเขามันทำให้ผมแทบบ้า

..."น่ารักฉิบหาย ขนาดตอนนอนยังดูน่าฟัดเลย"...

     มือข้างหนึ่งของผมยกขึ้นลูบเส้นผมนุ่มเบาๆ จากนั้นจึงก้มลงไปหอมตรงซอกคอที่น่าแทะที่สุดในโลก ไม่ใช่แค่หอมธรรมดา แต่จมูกผมแทบจะฝังไปกับผิวเนียนๆ ตรงนั้น

..."อาจารย์รู้ไหมว่าผมเก็บภาพคุณเอาไปทำอะไรบ้างเวลานอน"...

     พูดจบ ผมก็จูบลงตรงต้นคอแล้วเลื่อนขึ้นมาที่ปาก ดวงตาของเขายังปิดสนิท ไม่มีการตอบสนองแม้แต่น้อย ทำให้ผมยิ่งได้ใจ มือเริ่มขยับไล่เปิดกระดุมเสื้อของเขาทีละเม็ดช้าๆ พอเห็นผิวขาวๆ ที่ซ่อนอยู่ข้างใต้ ก็กลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกใหญ่

..."วันนี้แค่ลองชิมก่อนก็ยังดี"...

     กระดุมเสื้อตัวสุดท้ายถูกปลดออก ผิวหน้าอกขาวๆ ของเขาทำให้ผมใจสั่น มือผมเลื่อนไปลูบอย่างเบาๆ ก่อนจะก้มลงจูบตรงกลางอกช้าๆ กำลังจะเอื้อมไปถอดเข็มขัด กางเกงยังอยู่แค่ปลายมือ

แต่แล้วเสียงเคาะประตูสามครั้งก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงสดใสที่ผมอยากจะถีบกลับไปให้พ้นหน้าประตู

..."อาจารย์เมกุครับ ผมมาส่งรายงาน! ขออนุญาตวางไว้บนโต๊ะนะครับ!"...

     ผมถอนหายใจแรงๆ พลางดึงตัวเองกลับมาจากขอบเหวแห่งความหื่น ร่างกายมันร้อนจี๊ดไปหมด แต่โอกาสสวรรค์ที่รอคอยดันพังเพราะเด็กปีหนึ่งบ้าๆ คนเดียว

..."ชิบหาย แม่ง..."...

     จังหวะนั้น ผมรีบดึงเสื้อของอาจารย์กลับมาสวม ปิดกระดุมแบบลวกๆ พอให้ดูเรียบร้อย แล้วจัดหมอนให้เข้าที่ เผื่อเขาตื่นมาแล้วสงสัย ผมหยิบกระเป๋าตัวเอง เก็บกล่องลูกอมลงไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เปิดประตูสวนกับเด็กหน้าตาจืดๆ ที่กำลังจะเดินเข้ามา พอเขาเห็นผมก็ชะงักไปนิดหน่อย

..."อ้าว พี่นีโออยู่กับอาจารย์เหรอครับ?"...

..."อืม พอดีมาถามงานนิดหน่อย เขาหลับอยู่ อย่าเสียงดังล่ะ"...

     ยิ้มให้เขานิดๆ แล้วเดินผ่านไปอย่างไม่เหลียวหลัง แต่อยากจะหันกลับไปกระซิบว่าไอ้เด็กไม่รู้เรื่อง นายเพิ่งทำฉากตัดฉากเด็ดของฉันพังทั้งตอนเลยรู้มั้ย

..."น่าเสียดาย อีกแค่นิดเดียวก็จะได้ เย็ดอาจารย์ที่ผมเล็งไว้แล้วแท้ๆ"...

พูดเบาๆ กับตัวเองขณะเดินตรงออกจากตึก หงุดหงิดแต่ก็ยังยิ้มอยู่ ไม่เป็นไรหรอก ยังมีเวลาอีกเยอะ ของแบบนี้ มันต้องค่อยๆ ละลาย

แล้ววันหนึ่งอาจารย์จะกลายเป็นของผมทั้งตัวเอง

.......

.......

.......

...จบบทที่ 2...

...อาจจะมีการเล่าในมุมมองของ ตังเม กับ นีโอ สลับกันนะครับ เพื่อจะได้เห็นความคิดในหลายๆ มุมของทั้งคู่...

...^^^(o｀･∀･´)ﾉ^^^...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***