บ้านหลังนี้มีฉัน…แต่ใจเขามีเธอ
เมียน้อยในเงา
ในช่วงบ่ายของวันนั้น ขวัญข้าวเดินทางไปที่คาเฟ่เล็ก ๆ แห่งหนึ่งใจกลางเมืองตามคำชวนของเพื่อนสนิท “ญาดา”
แต่พอเดินเข้าไปในร้าน ขวัญข้าวก็ชะงัก
เพราะเสียงหัวเราะแผ่วเบาที่คุ้นเคยดังออกมาจากมุมลึกสุดของร้าน
เธอหันไปมอง และพบ ลลิน นั่งอยู่กับเพื่อนอีกสองคน
ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวเรียบหรู ท่าทางมั่นใจ ยิ้มเยาะเล็กน้อยเมื่อเห็นขวัญข้าวยืนอยู่
ลลิน (เมียน้อย)
(ยิ้มเรียบ ๆ) “อ้าว…คุณขวัญข้าวใช่ไหมคะ? ดีใจจังที่เจอตัวจริงเสียที”
ขวัญข้าว (นางเอก)
(เสียงเรียบ) “เรารู้จักกันเหรอคะ?”
ลลิน (เมียน้อย)
“ยังค่ะ…แต่ฉันรู้จักคุณดี…คุณคือภรรยาในนามของธันวา”
คำพูดนั้นเหมือนฝ่ามือที่ฟาดลงกลางหน้ากลางร้านโดยไม่ต้องใช้แรง
ขวัญข้าวยังคงยิ้มไว้ แต่อะไรบางอย่างในใจเริ่มแตกร้าว
ขวัญข้าว (นางเอก)
คุณกล้าพูดแบบนั้นในที่สาธารณะ…เพราะคุณไม่อาย หรือเพราะคุณอยากให้ฉันอาย?
ลลิน (เมียน้อย)
(ยักไหล่เบา ๆ) ฉันก็แค่พูดตามความจริง…คุณมีทะเบียนสมรส แต่ฉันมีหัวใจเขา
ขวัญข้าวมองเธอเงียบ ๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้ หยุดอยู่ตรงหน้าลลิน
ขวัญข้าว (นางเอก)
แล้วคุณภูมิใจเหรอคะ…ที่เป็นแค่ ‘เงา’ ของใครบางคน ทั้งที่มีโอกาสเป็นตัวจริงของใครอีกมาก?
ลลิน (เมียน้อย)
(ยิ้มเยาะ) ดีกว่าเป็นตัวจริงที่เขาไม่เคยมองเห็น
ขวัญข้าวนิ่ง แล้วหันหลังเดินออกไป
น้ำตาคลอแต่ไม่ไหล
เพราะคำพูดนั้นไม่ต่างจากมีดที่กรีดใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เธอไม่แพ้…เธอแค่ไม่อยากลดตัว
ให้เถียงกับผู้หญิงที่เลือกจะอยู่ “ในเงา” ของคนอื่น
ในขณะที่เธอยังยืนอยู่กลางแสง…แม้จะไร้เงารักของสามีก็ตาม
Comments