จุดเริ่มต้น

...ตอนที่1...

ณ ใจกลางเมืองหลวงของประเทศนี้ผู้คนนับล้านต่างย้ายถิ่นฐานกันเข้ามาเพื่อหวังว่าตนจะมีอนาคตที่ดีขึ้น และแน่นอนว่ารวมถึงตัวเราเองด้วย จริงสิลืมแนะนำตัวไปเลย ผมชื่อวินหรือ นาย มาวิน ไตรวิชญ์สกุล หนุ่มวัยทำงานหน้าตาธรรมดาคนนึงที่อยากใช้ชีวิตที่เรียบง่ายไปวันๆในเมืองที่วุ่นวายแห่งนี้

แต่ความจริงนั้นโหดร้ายสุดๆ งานที่เจ้านายสั่งเหมือนเล่นขายของแล้วไหนจะลูกค้าที่เอาแต่ใจอีกชีวิตไม่เคยง่ายเลยสักนิด

"ติ้งงง เสียงข้อความจากเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผม "

" ไอวิน

" ว่า

" มึงอยู่ไหน

" บ้านดิเหนื่อยจะต่ายห่าอยู่แล้ว

" พรุ่งนี้มึงหยุดใช่มั้ยวะ

" เออ มีอะไรอีก

" กูไปได้ยินมาว่าแถวที่ทำงานกูมีเจ้าแม่นางแมวท่านศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะเว้ย ใครไปขอเรื่องแฟนก็ได้กันมาทุกคน

" ไร้สาระว่ะไอเต้ มึงจะให้กูไปขอความรักกับแมวเนี่ยนะ

ไอเต้ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมพวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว มันมักจะหาอะไรทำนองนี้มาให้ผมอยู่เป็นประจำ

ด้วยความที่ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนและไม่คิดที่จะโหยหามันด้วย นั่นอาจทำให้เพื่อนรักคนนี้เกิดความกังวลว่าผมจะเหงาไปจนวันตายก็ได้

" เถอะน่า มึงลองดูหน่อยไม่เห็นจะเสียหายอะไร นี่กูหวังดีจริงๆนะ

" บอกไปกี่ครั้งแล้วว่ากูไม่สน เลิกหาอะไรพวกนี้มาให้กูสักที

" มึงไม่เหงาหรอวะ ทำงานมาหนื่อยๆกลับบ้านมาเจอใครสักคมันฮีลใจมาเลยนะ

" อยู่คนเดียวกูก็สบายใจดีไม่เห็นต้องการใคร

" ดื้อด้าน ตามใจมึงแล้วกันแต่อันนี้ของจริงกูบอกเลย

" ไม่สนอยู่แล้ว

คุยกับมันใช้พลังงานเยอะเหลือเกิน เจ้าแม่นางแมวงั้นหรอของแบบนั้นจะไปช่วยเรื่องคามรักได้ไง เห้อวันนี้เหนื่อยจริงๆไปอาบน้ำนอนดีกว่าเราพรุ่งนี้ก็หยุดแล้วจะนอนให้เต็มอิ่มเลย

"เช้าวันต่อมา

แดดร้อนเป็นบ้า นี่เรามาทำอะไรกันแน่นะถ้าไม่ใช่เพราะเราฝันแปลกๆ มีหรอเราจะมาสถานที่แบบนี้

เมื่อคืนเพลียมากหลังจากอาบน้ำก็จำได้แค่ว่านอนเล่นมือถืออีกแป๊บนึง ที่แย่ก็คือดันฝันอะไรเพี้ยนๆนี่แหละ

เราฝันว่ามีแมวตัวใหญ่มากมานอนทับที่อกหายใจแทบไม่ออก นึกแล้วยังทรมานอยู่เลย

คนเยอะเหมือนกันนี่หว่าเชื่อแล้วว่าคนไทยชอบสายมู เอไงดีนะเข้าไปขอเลยดีมั้ย

หลังจากยืนคิดอยู่นานมาวินก็ตัดสินใจเดินเข้าไปขอพรจากเจ้าแม่นางแมวทั้งที่ตัวเองไม่เชื่อเรื่องอะไรแบบนี้เลย ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะฝันไม่เท่านั้น

"นี่ครับกนะเป๋า

"ขอบคุณนะคะ

"ไม่เป็นไรครับก็ผมเดินชนคุณหนิ

"เราเดินไม่ดูทางเองแหละค่ะ เราออมนะคะ

"ครับ! อะเอ่อ ผมมาวินหรือจะเรียกวินก็ได้

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณมาวิน

ให้ตายสิหรือมันจะศักดิ์สิทธิ์อย่างที่ไอเต้พูดจริงๆ พึ่งขอไปเองแท้ๆก็เจอสาวน่ารักเรียบร้อยมาคุยด้วยแล้ว ตากลม ผิวขาวผมยาว นี่มันตรงสเปคเราเลยนี่หว่า

"ครับเช่นกัน

"คุณมาวินก็มาขอเรื่องความรักหรอคะ

"ครับ พอดีบังเอิญเดินผ่านเห็นคนเยอะๆเลยเข้ามาดูนิดนึง

"หรอคะ ยังไงก็ขอให้เจอความรักที่ตามหานะคะ

"ครับ คุณออมด้วย

นี่เรามีความกล้าไปขอไลน์สาวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ได้มาจริงด้วยสินะไลน์คุณออม เอาไงดีจะทักไปตอนนี้ลยดีมั้ย มันจะดูรุกมากไปหรือเปล่า

มาวินที่ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเริ่มบทสนทนากับออมยังไง เนื่องจากตัวเองไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อน

"ไว้ก่อนแล้วกัน ดิดได้แล้วค่อยทักไปดีกว่า

โอ๊ยอีกแล้วหรอวะอีข้างห้องมันซ้อมกีตาร์เสียงดังได้ทุกวัน รู้สึกว่าจะเป็นมือกีตาร์อยู่ในวงชื่อดังอะไรสักอย่าง

แต่แล้วยังไงอะมันก็ควรมีความเกรงใจต่อเพื่อนบ้านบ้างหรือเปล่า ไม่ไหวแล้วโว๊ยคงต้องไปคุยกันหน่อย

ก๊อกๆ\~

มาวินตัดสินใจเคาะประตูห้องของนักดนตีสาวเพราะตัวเองได้ทนกับเสียงรบกวนมานานแล้ว

"มีอะไร

"นี่คุณมีความเกรงใจกันบ้างสิ

"นายพูดถึงอะไร

"นี่ไม่รู้หรือแกล้งโง่ เสียงกีต้าร์มันดังมากช่วยเบาๆหน่อยได้มั้ย

"หรอ

"หรองั้นหรอ ตอบอค่นี้อะนะ

"อือจะให้เราตอบอะไร

"ก็บอกให้เบาไง คุณก็เบาหน่อยสิครับ

"คงจะไม่ได้วันเสาร์เรามีแสดงต้องซ้อมก่อนวันจริง

"ก็ไปห้องซ้อมสิคุณแบบนี้มันเดือดร้อนคนอื่นเขา

"เราไม่สะดวก

"คือจะบอกให้ผมทนฟังไปแบบนี้หรอ

"ก็ตามนั่นแหละ หรือถ้าทนไม่ได้ก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น แค่นี้นะเสียเวลา

หงุดหงิดต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงได้นิสัยเห็นแก่ตัวขยาดนี้ นี่ถ้าเจ้าแม่นางแมวส่งผู้หญิงคนนี้มาเป็นคู่ยอมตายสะยังดีกว่า แต่ยังไงก็น่าจะเป็นคุณออม

เห้อน่ารำคาญจริงๆเสียงดังขนาดนี้จะทนไหวยังไง แบบนี้คืนนี้ไม่ได้นอนแน่

"ไอเต้ คืนนี้ไปนอนด้วยดิ

"อีกแล้วหรอมึงมานอนห้องกูบ่อยไปมั้ยวะ

"เออขอหน่อยคิดว่ากูอยากไปนอนห้องมึงมากมั้ง

"ข้างห้องเสียงดังอีกแล้วหรอวะ

"เออน่าเบื่อฉิบหาย

"มึงไม่ไปบ่นหน่อยวะ

"หึ กูไปมาแล้วรู้นางมาไง

"เดี๋ยวเบาให้งี้ปะ

"ใช่ก็ดีดิ นางบอกให้กูย้ายไปอยู่ที่อื่น

"ห้ะ ถามจริงแบบนี้ก็ได้หรอวะ

หลังจากที่เต้เข้าใจเหตุผลของมาวินแล้วก็ยอมให้เพื่อนรักมานอนด้วยอย่างเต็มใจ ถึงจะไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้วก็เถอะ

"ตกลลมึงได้ไปตามที่กูบอกมั้ย

"ไปห่าอะไร บอกแล้วว่าไม่ไป

"หรอวะน่าเสียดาย เนี่ยล่าสุดน้องที่ทำงานกูได้แฟนมาคนนึง

"แล้วไงวะไม่เห็นจะเกี่ยวกัน

"ก็ปกติน้องมันไม่มีแฟนไงแต่หลังจากไปขอเจ้าแม่นางแมวก็มีเลย

"มึงเชื่อจริงหรอว่ามันเป็นเพราะเจ้าแม่แมวอะไรนั่น

"ก็เออสิวะ ของแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะเว้ย

" เออมึงจะเชื่อก็เชื่อไปเหอะ อย่าเอามาใส่สมองกูก็พอ

เราที่ปัดตกคำพูดไอเต้มันไป ก็ได้มานอนเล่นมือถือเปิดดูหน้าโปรไฟล์ของคุณออมอีกครั้ง นี่ถ้าไอเต้มันรู้ว่าเราไปขอเจ้าแม่นางแมวมาจริงๆคงจะดีใจมากไม่น้อย

แต่แล้วเหมือนเจ้าแม่นางแมวรู้ว่าเราคิดอะไรหรือไม่ก็อาจจะหงุดหงิดกับการไม่ยอมทำอะไรสักทีของเรา จริงช่วยเร่งความสัมพันธ์นี้ให้เกิดขึ้น

" เอ่อคุณมาวินคะ อยู่หรือเปล่า

"คุณออม! ตกใจหมดเลยนะครับเนี่ยที่คุณทักมา

"ขอโทษค่ะที่ทักมาดึก ออมกวนคุณหรือเปล่า

"ไม่เลยครับ ว่าแต่มีอะไรครับ

"คือว่าพรุ่งนี้ร้านคาเฟ่เปิดใหม่เขาจัดโปรลดพิเศษถ้ามากันสองคน แต่พอดีเพื่อนออมไม่มีใครว่างเลย เลยคิดว่าถ้าคุณมาวินว่าง พอจะไปด้วยกันหน่อยได้มั้ยคะ

สวยล่ะแบบนี้คือมีใจให้สินะ มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ ไอเราก็ไม่ค่อยมีประสบการณ์ด้วยสิ แต่มีหรอจะพลาดแบบนี้ต้องตอบตกลงเท่านั้น

"ว่างครับ! ผมไปได้

" จริงหรอคะ ดีใจจัง งั้นเราเจอกันพรุ่งนี้เที่ยงนะคะ เดี๋ยวออมค่อยส่งโลเคชั่นให้

"ได้ครับคุณออม

เต้ที่เห็นอาการเราแปลกๆไปจริงได้เอ่ยถามขึ้นมา

"มึงเป็นห่าไรวะวิน นอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ทำตัวเหมือนพวกมีแฟน

"แฟนเฟรินเหี้ยไรล่ะ กูแค่อ่านนิยายมันน่ารักดี

"แปลกๆนะมึง

มาวินที่เลิกสนคำพูดของเพื่อนรักแล้วปิดมือถือเพื่อที่ตนจะได้นอนให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆ

วันต่อ\~

"คุณออมผมถึงแล้วครับ

"ขอโทษค่ะคุณมาวินรถมันติดมากเลยออมคงไปถึงช้าประมาณ15นาที

"ไม่เป็นไรครับผมรอได้

"คุณมาวินคะออมถึงแล้ว คุณอยู่ตรงไหน

"คุณมาวินคะ ตอบออมหน่อย

ออมที่หามาวินไม่เจอแชทไปก็เงียบหายจนทำให้เจ้าตัวรู้สึกกังวลว่า ตัวเองนั้นโดนเทนัดไปแล้วหรือเปล่า

"สวัสดีค่ะ

"พิมเหี้ยไรของมึงวะวิน อินบทกระเทยหรอ

"ขอโทษนะคะ เราชื่อออมค่ะไม่ใช่คุณมาวิน

"อะไรกันครับผมงง

"พอดีออมนัดเจอกับคุณมาวินที่คาเฟ่ แต่เกิดเรื่องสะก่อนหน่ะค่ะ

"เดี๋ยวนี้นัดสาวด้วยวุ้ยไอวิน

"คุณเป็นเพื่อนสนิทคุณมาวินใช่มั้ยคะ

"ครับใช่

"งั้นตั้งใจอ่านที่ออมจะบอกนะคะ ตอนนี้คุณมาวินอยู่โรงพยาบาลค่ะ

"ห้ะ เกิดอะไรขึ้นไอวินมันเป็นอะไร

"คุณมาวินถูกรถชนค่ะ

ปวดหัวจังเกิดอะไรขึ้นกับเรา อ่อจำได้แล้วเรานัดคุณออมไว้ที่คาเฟ่หนิ แต่เดี๋ยวนะนี่มันอะไรสายน้ำเกลือไม่ใช่หรอ โรงพยาบาลหรอวะนี่เรามาทำบ้าอะไร โอ๊ยปวดหัวแต่เริ่มจำได้แล้วเราเห็นคนแก่จะข้ามถนน เลยอาสาพาข้ามแต่อยู่ๆก็มีรถกระบะสีดำวิ่งมาเร็วมากจนชนเราที่ช่วยคุณยายเอาไว้ได้

ยังไม่ตายสินะโล่งอกไปที มือถือล่ะต้องรีบบอกคุณออม นานแค่ไหนแล้วก็ไม้รู้ หาไม่เจอสงสัยตกอยู่ที่เกิดเหตุแน่ คงต้องถามพยาบาลเขาอาจเก็บไว้ให้

เมื่อกี้พยายบาลเข้ามาบอกว่าะมีญาติมาเยี่ยมคงจะเป็นไอเต้สินะ คงจะตกใจน่าดู

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่จะเผยร่างผู้เยี่ยมขึ้นมา

เดี๋ยวสิทำไมถึงเป็นผู้หญิงข้างห้องเรา

" เจน! เธอฟื้นแล้วเมหรอมาตลอดเลยนะ

จะตกใจอะไรก่อนดีระหว่างเรื่องที่สาวข้างห้องพูดถึงชื่อใครก็ไม่รู้ต่อหน้าเรากับเรื่องที่เธอเข้ามากอดแน่นอยู่ตอนนี้

"เดี๋ยวๆนี่เธอทำบ้าอะไร

"พูดอะไรอ่ะ ก็เมดีใจที่เจนฟื้นไง

" เจน? เธอพูดถึงใคร

"เจนเป็นอะไรอ่ะ อย่าบอกนะว่าเสียความทรงจำ

"เธอนั่นแหละพูดบ้าอะไร เจนๆอยู่ได้ ก็เราไม่ใช่.....

ไอเหี้ยอะไรกันวะเนี่ยหางตาที่เรามองเงาสะท้อนใรtvเมื่อกี้มันผู้หญิงไม่ใช่หรอวะ

"เจนเป็นะไรคะ

"ขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึง

"ได้เจนไปเองได้ใช่มั้ย

"ดะ..ได้

... นี่มันบ้าอะไรกันผู้หญิงคนนี้เป็นใครวะเนี่ย เดี๋ยวนะไม่ได้ฝันนี้มันตัวเรานี่หว่า ตั้งสะติมาวิน ตั้งสะติ ขอดูอีกที

เราจริงๆนี่ ทำไมเราเป็นผู้กญิงวะวอทเกิดอะไรขึ้น ถึงว่าทำไมนิ้วมือถึงดูเรียวแปลกๆเรามาอยู่ในร่างใครวะ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น\~

"เจนเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมถึงเข้าไปนานจัง

"มะ..ไม่มี

"งั้นเมเข้าไปนะ

"แล้งจ้องอะไรขนาดนั้นอะ

"เจน เมไม่ไหวแล้ว

"อะไรไม่ไหวปวดขี้หรองั้นเอาดิ

ไมรอช้าริมฝีปากของเมก็ประทับลงมาโดยไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายได้ตั้งตัว ดวงตาของเธอเบิกกว้าง หัวใจเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกจากอก ลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ราวกับสายฟ้าฟาดกลางพายุฝน

สัมผัสนั้นร้อนผ่าว ตัดกับอากาศเย็นรอบตัว เธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร สมองสั่งให้ผลักเขาออก แต่ร่างกายกลับแข็งค้างไปหมด ความเงียบปกคลุมอยู่ชั่ววินาทีที่ดูเหมือนจะยาวนานเกินจริง

เมื่อเมผละออกช้า ๆ ดวงตาทั้งสองสบกันมีทั้งความตกใจ ความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ และหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะอีกต่อไป...

...แค่นี้ก่อนนะยังพึ่งฝึกเขียนผิดตรงไหนขออภัยด้วยค้าบ ❤️❤️...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***