ศัตรูหัวใจ

"ไหนว่ามาที่นี่บ่อยๆ นี่ไม่เห็นเเม้เเต่เงาเลย"

"คุณพูดถึงผมอยู่หรอ"

"อ๊ะ!.."

[หมับ] กวีคว้าตัวเเพรเอาไว้

"นี่คุณ ทำไมไม่ระวังเเบบนี้ ถ้าขาพลิกจะทำยังไง"

"ก็นายมาด้านหลัง จะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะ"

"ขอโทษครับ เเต่ช่วยไม่ได้ ก็คุณน่าเเกล้ง"

"นายมันบ้าไปเเล้วจริงๆ"

"ก็จริงนะ เพราะผมชอบคุณจนเป็นบ้า"

กวีพูดพร้อมยิ้มชอบใจให้กับสาวหน้าเเดงในอ้อมกอดของเขา ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้เธอถึงได้น่ารักขนาดนี้ ถ้าเป็นไปได้จะอุ้มเธอกลับไปกอดที่บ้านคนเดียวซะเลย

"น..นะ..นายพูดอะไร ชั้นไม่เห็นเข้าใจเลย

ปล่อยชั้นได้เเล้ว"

กวีปล่อยเเพรออกจากอ้อมเเขนได้ไม่ทันไร จู่ๆก็มีชายนิรนามคนหนึ่งโผล่เข้ามาพูดทักทายสนิทสนมกับหญิงในดวงใจของเขา ราวกับว่ารู้จักกันมาตั้งเเต่ยังอยู่ในท้องเเม่อย่างไรอย่างนั้น

"เเพร"

"อ้าว~ มาได้ไง นึกว่ายังไม่กลับจากเชียงใหม่

ซะอีก"

"ชั้นซื้อของมาให้น่ะ น้าภาก็ฝากมานะ"

"งี้ก็ดีสิ งั้นเดี๋ยวเดินไปพร้อมเลยเเล้วกัน"

"เเล้วนี่??"

"อ่อ เขาชื่อกวี เป็นศิลปินที่มาวาดภาพวันเกิดชั้น"

หลังจากที่เเพรเเนะนำกวีให้อีกฝ่ายรู้จัก เธอสังเกตเห็นสีหน้าของกวีบอกบุญไม่รับสุดๆ เเละดูเหมือนเขาจะสงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร

"กวี..คนนี้ชื่อเดช เขา"

"เขาเป็นเเฟนคุณหรอ"

เเพรพูดยังไม่ทันจบ กวีก็โพล่งคำถามใส่เธออย่างรวดเร็ว เเต่ถึงอย่างไรเดชจะเป็นใคร ไปเกี่ยวกับ

ผู้ชายเเบบเขาตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน