วันเกิดใคร?

บรรยากาศอบอุ่น เเสงอาทิตย์ในยามเช้าสาดส่องทั่วทุ่งกว้าง สายลมพัดผ่านอย่างไม่ขาดสาย

เเสดงให้เห็นถึงความมีชีวิตชีวาของธรรมชาติ

"ภาพบรรยากาศเเบบนี้ ปล่อยไปคงเสียดายเเย่ "

เสียงชายวัยหนุ่มที่กำลังวาดภาพท่ามกลางทุ่งดอกไม้สีสันสดใส

เส้นผมปลิวไสวชวนหลงเสน่ห์ ใบหน้าหล่อเหลาราวพระเจ้าตั้งใจปั้นของเขานั้น ไม่ว่าใครก็ต้องหันมองด้วยใจปราถนา

เเต่ใครจะไปรู้ว่าเขามีหญิงที่หมายปองเเล้ว ทว่าตัวเขาเองก็มายังสถานที่เเห่งนี้ทุกๆวัน เพื่อเฝ้ามองหาหญิงสาวคนนั้น เเม้ไม่เเน่นอนว่าจะได้เจอหรือไม่ เขาก็ยังคงไม่ลดละความตั้งใจ

"อ้าว ไอ้หนุ่มมาอีกเเล้วนะวันนี้"

"ลุงสมัย..สวัสดีครับ"

"พอดีเลย วันนี้เอ็งไปกับลุงมั้ย "

"วันนี้? มีอะไรเป็นพิเศษหรอครับ"

ลุงสมัยชอบเเกล้งผมบ่อยๆ ครั้งที่เเล้วก็บอกว่าให้ผมไปช่วยรดน้ำต้นไม้ เเต่เล่นทำเอาผมเปียกชุ่มไปทั่วทั้งตัว เพราะชอบใช้สายยางสาดน้ำใส่ผมซะเป็นวันสงกรานต์

"หน่า..เอ็งจะสงสัยอะไรปานนั้น ครั้งนี้ไปเห็น

เเล้วจะรู้เอง "

"ครับๆ ไปก็ได้ "

สุดท้ายผมก็เชื่อลุงสมัยอีกตามเคย สมองผมคงคิดอะไรไม่ได้เเล้ว เเต่ถึงยังไงถ้าเปียก ครั้งนี้ผมเตรียมชุดสำรองมาเปลี่ยนเรียบร้อย

"เดี๋ยวผมขอเก็บอุปกรณ์วาดภาพก่อนนะครับ"

"งั้นก็ตามมาเร็วๆล่ะไอ้หนุ่ม"

ผมคิดว่าสิ่งเดียวที่ไม่ชอบ คือลุงสมัยเเกชอบเรียกผมว่าไอ้หนุ่ม ทั้งๆที่ผมชื่อกวี ถึงจะบอกไปหลายครั้ง ลุงเเกก็ชอบเรียกไอ้หนุ่มอยู่ดี ผมล่ะเชื่อเขาจริงๆ

เมื่อกวีเเละลุงสมัยถึงที่หมายเขาก็ได้เเต่สงสัยว่าทำไมมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ตั้งอยู่ที่นี่ ประตูใหญ่กว้างขวาง อากาศปลอดโปร่ง ของตกเเต่งสไตล์

โมเดิร์น ประดับประดาดอกไม้เล็กๆสวยงาม

มองดูเเล้วเจ้าของน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขา เเต่คิดเเล้วก็สงสัย ลุงสมัยจะพาเขามาทำอะไร

"ลุงครับ ไม่ได้พาผมมาขโมยของใช่มั้ย "

โป๊กก (เสียงดังฟังชัด)

"โอ๊ยย! ลุงตีผมทำไมครับ"

"เอ็งจะบ้าเหรอะ พามาหาของกินหน่ะสิ "

"ของกิน? ตอนนี้อ่ะนะ"

ผมว่า...ผมคงบ้าไปเเล้วจริงๆที่ตกลงมาด้วย

พามาบ้านใครก็ไม่รู้ เเล้วอย่างนี้ผมจะไปกินลงได้ยังไงกัน

"เดินตามมา เเล้วก็หยุดสงสัยไอ้หนุ่มหน้าอ่อน"

"ครับๆ"

หน้าอ่อน? ผมอ่ะนะหน้าอ่อน วันนี้มาเเปลกเกินจะเยียวยา ผมควรไปเตือนภรรยาของลุงสมัยให้ลองพาไปหาหมอดูดีมั้ยครับ...

ทั้งคู่เดินตรงไปหลังบ้าน พบกับของกินที่มีให้เลือกตั้งอยู่เต็มโต๊ะ กองของขวัญเรียงรายเต็มไปหมด คนมากหน้าหลายตามาอยู่รวมกันราวกับว่าวันนี้คือวันเกิดของใครสักคน

"ลุง..."

.

.

"ลุง...."

.

"ลุง !!!"

"อะไรเล่า จะตะโกนหาเตี่ยอะไร คนมองหมดเเล้วเห็นมั้ย "

"ก็ลุงมัวเเต่กิน ผมเรียก ลุงก็ไม่ตอบ"

"เเล้วเอ็งมีอะไร คนตกอกตกใจหมด"

"วันนี้เป็นวันเกิดใครรึเปล่าครับ"

"ตาเฉียบเเหลมจริงๆ นะไอ้หนุ่ม ฮิฮิๆ"

ตาเฉียบเเหลม \= มีของกิน มีเค้ก มีของขวัญ

ใครไม่รู้ให้มันมุดน้ำช้อนตายไปซะเถอะ

"วันนี้เนี่ย เป็นวันเกิดของยัยหนูเเพรไงเล่า"

"เเพร? เเพรไหนครับ"

"ซื่อบื่อจริงๆ มาทุกวันกลับไม่รู้ซะได้ "

มันก็จริงอย่างที่ลุงสมัยบอก ผมมาทุกวันกลับไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของทุ่งนี้ ใช้คำว่าเเทบจะไม่รู้อะไรเลยจะดีกว่า

"อ่ะ นั่นไง มานู้นเเล้ว"

สิ้นเสียงพูดของลุงสมัย เขาก็รีบหันไปมองเพื่อคลายความสงสัย เเต่ทันทีที่ดวงตาของเขาได้เห็นหญิงสาวคนนี้ จังหวะตกหลุมรักที่คุ้นเคยก็กลับมาเเล่นในหัวของกวีอีกครั้ง ด้วยหน้าตาที่น่ารักจิ้มลิ้มของเเพร เเละออร่าความอ่อนโยนมันดันไปโดนใจกวีเข้าอย่างจัง เป็นใครคงลืมไม่ลง โดยเฉพาะหนุ่มผู้มั่นคงในรักอย่างกวี

เเพรกล่าวทักทายทุกคนในงานอย่างเรียบร้อย

เเต่เธอกลับยังยืนมองหาใครสักคน ราวกับว่าวันนี้ต้องเจอให้ได้

To be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***