อายาโตะ ไอชิ

อายาโตะพากษ์

ผมตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าตอนนี้ผมกำลังจะไปโรงเรียนสายแล้วล่ะสิอ๋อสวัสดีครับผมชื่อ อายาโตะ ไอชิ ครับผมตอนนี้ผมเริ่มเรียนชั้นม.ปลายปีที่ 1 แล้วครับผมกำลังจะไปโรงเรียนวันแรกสายครับ

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวทันทีลงไปข้างล่างเพื่อจะไปหาอะไรกินรองท้องสักหน่อยจนกว่าจะถึงตอนเที่ยงผมเห็นขนมปังทาเนยที่แม่ เรียวบะ ไอชิ วางไว้ก่อนจะไปทำงานให้ผมกิน

ตอนนี้ผมไม่สนอะไรอีกแล้วผมรีบหยิบขนมปังชิ้นนั้นมากินด้วยความเร่งรีบทันทีก่อนที่ผมจะมองไปยังนาฬิกาบ้านก่อนจะหยิบขนมปังอีกขึ้นมาใส่ปากแล้วรีบวิ่งไปยังโรงเรียนโดยไม่ลืมกระเป๋านักเรียนในขณะที่ปากผมกินขนมปัง 1 แผ่นเท้าผมก็วิ่งไปด้วยเพราะว่าอีก 20 นาทีก็จะเป็นพิธีปฐมนิเทศแล้วนะสิ

แล้วนักเรียนดีเด่นอย่างผมจะไปโรงเรียนสายตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมและพิธีปฐมนิเทศไม่ได้น่ะสิผมรีบวิ่งให้ไวที่สุดเพื่อไปถึงโรงเรียนให้ทันเวลาก่อนที่ประตูโรงเรียนจะปิดลงผมวิ่งโดยไม่มองทาง

โดยที่ผมไม่รู้เลยว่ามีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากซอกกำแพงบ้านที่เป็นทางแยกและผมก็ชนกับชายคนนั้นเข้าเต็มๆเลยยังไงล่ะและเป็นผมเองที่ล้มลงไปเพราะว่าผมวิ่งมาด้วยความเร็วสูงพอดันชนอะไรหรือเบรกกะทันหันทำให้สัญชาตญาณมันล้มไปข้างหลังแทนที่จะเป็นข้างหน้า

"อ..ขอโทษด้วยนะครับผมไม่มองทางเพราะมัวแต่อ่านหนังสืออยู่นะครับ"ชายคนนั้นรีบขอโทษผมยกใหญ่และยื่นมือมาให้ผมจับเพื่อให้ผมลุกชึ้นมาได้

ส่วนผมที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้อยากจับหรอกนะแต่น้ำใจนักกีฬาของเขาก็ถือว่าดีใช้ได้ผมจึงจับมือผู้ชายคนนั้นแล้วลุกขึ้นมาได้สำเร็จโดยที่ผมไม่เงยหน้ามองชายคนนั้นสักนิดเพราะผมรู้สึกเจ็บที่ก้นยังไม่รู้ในขณะจับมือชายคนนั้นลุกขึ้นมาผมก็ยังมองหน้าสักนิด

"อ..ไม่เป็นอะไรครับผมเองก็รีบวิ่งมาไม่ดูทางเช่นกันครับ"ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาและส่งยิ้มให้เขาอย่างบริสุทธิ์ใจที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ในตอนนี้ล่ะนะในขณะที่ผมก่นด่าตัวเองในใจว่าเมื่อคืนไม่น่าอ่านหนังสือจนนอนดึกเลยจริงๆนะ

มันทำผมซวยแต่เช้าเลยและพวกผมมองเขาดูดีๆดูเหมือนว่าจะเป็นรุ่นพี่ผมนะแต่รุ่นพี่คนนี้หล่อเหมือนกันนะเขาดูเหมือนจะชะงักไปเมื่อผมเงยหน้าขึ้นมามองเขาและยิ้มให้เขานะเนี่ย

ก่อนที่ผมจะมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองปรากฏว่าอีก 10 นาทีพิธีปฐมนิเทศก็จะเริ่มแล้วผมรีบขอโทษชายคนนั้นทันทีก่อนจะวิ่งไปที่โรงเรียนอีกครั้งด้วยความเร็วที่สูงที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้จนผมคิดว่าผมไปเป็นนักแข่งวิ่งระดับประเทศได้เลยนะ

และในที่สุดผมก็มาถึงโรงเรียนได้ทันเวลาก่อนที่ประตูโรงเรียนจะปิดลงผมยืนหอบแฮ่กๆหน้าหอประชุมขนาดใหญ่ก่อนที่ผมจะสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อให้พร้อมสำหรับพิธีปฐมนิเทศและเปิดเทอมวันแรกของผมและเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้สำหรับนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาวันแรก

"นี้ๆ..นายชื่ออะไรหรอ"ผู้หญิงผมเขียวที่นั่งข้างผมทักผมจะถามชื่อผมด้วยดวงตาเป็นประกายแวววับแต่ผมทำสีหน้าปลาตายใส่เธอซะงั้นคงเป็นเพราะว่าผมไม่ชินล่ะมั้ง

"อ..ขอโทษนะฉัน มิโดริ กูริน จะเรียกว่า มิโดริน ก็ได้นะ"มิโดรินยิ้มสดใสสุดๆสายตาดูเป็นมิตรมากในขณะที่ผมนั้นได้แต่ครางในลำคอว่าอืม

"แล้วนายล่ะ"มิโดริคนยังพยายามที่จะถามชื่อผมอยู่อย่างนั้นผมไม่ตอบรับอะไรเธอมากเพราะความรำคาญหรืออะไรไม่แน่ชัดอย่างใดๆทั้งสิ้นทำให้ผมตอบชื่อของผมไป

"อายาโตะ ไอชิ"ผมตอบมิโดรินด้วยน้ำเสียงเย็นชาและสีหน้าปลาตายที่บ่งบอกถึงผมอย่างชัดเจนแต่สำหรับเธอดูเหมือนว่าคำตอบของผมจะเป็นสัญชาตญาณอย่างดีให้เธอยิ้มและจับมือผมและพูดว่า

"อายาโตะคุงสินะคะจากนี้พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วสินะคะ"ผมรีบหันขวับไปหาเธอทันทีก็จะอะไรซะอีกละเพิ่งเจอกันไม่นานก็จะนับเป็นเพื่อนไม่ได้แต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธเธอไปตรงๆอย่างชัดเจน

ซึ่งมันทำให้เธอไม่รู้สิคิดว่าผมตกลงมั้งผมก็เหนื่อยใจเหมือนกันนะผมก็คิดว่าเธอน่ารักหรอกนะถึงจะยอมเธอทุกอย่างแบบนี้น่ะเดี๋ยวอยู่ไปอยู่มาผมก็ไม่คิดว่าเธอน่ารำคาญแล้วแหละมั้งนะ

...****************...

...อายาโตะ​ ไอชิ...

นิสัย:เรียบนิ่ง​ เรียบร้อย​ รอยยิ้มเสแสร้ง​ อารมณ์​ความรู้สึกจอมปลอม​ นิ่งเฉย​ เฉยเมย​ เย็นชา​ น่ากลัว​ ยันเดเระนิดหน่อย

ชอบ:ยามิดะ​ ทาเอโกะ​ แอบมอง​ สต็อกเกอร์​ ถ่ายรูป​ ฆ่าคน​

เกลียด:ผู้ชายที่เข้าใกล้​ยามิดะ​ ทาเอโกะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***