ถ้าข้าจะรักนางจะได้ไหม

ในตอนนี้ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าพอมาถึง

บ้านในตอนนี้จะทำให้ทุกคนในบ้านวิ้งเเทบตายกันออกมาต้อนรับเลยมันรู้สึกไม่ชินเลยเละ....

"ยินดีต้อนรับกลับค่าคุณหนู"

โอ่ไม่ฉันไม่ชอบอะไรที่มันยิ่งใหญเเบบนี้เลย

"ไม่เป็นไรทำตัวปกติเทอะ"

ฉันละอยากจะบ้าตายกับการกระทำเเบบนี้จริงๆเพราะเเค่อีตาเจ้าชายนี่มาเท่านั้นเเหละเเห่กันมาทั้งบ้าน....

"องค์ชาย.... กระหม่อมขอประทานอะภัยที่ไม่ได้มาต้อนรับให้ไว... โฮก.. ๆๆ"

เเม้เเต่ท่านพ่อก็ด้วยต่อไปนี้ฉันต้องเป็นคุณหนูที่ไม่เย็นชื้นอย่างนั้นสินะ..

เท่าที่​ฉันสังเกตได้ในตอนนี้คือ.....

สายตาท่านพ่อกำลังบอกให้ฉันริบก้มลงเร็วๆ

"อะจริงสิ...."

ฉันเพ้องนึกได้ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันเเน่ฉันว่าพรางก้มตัวลงไปเเต่ก็ไม่ทันเจ้าชายอยู่ดีมือเขาไวมากฉันยังไม่รู้ตัวเลยพอรู้อีกทีเขาก็เอามือรั้งฉันไว้ไม่ให้ก้มลงหมอบลงอะไรอย่างนั้นเเล้ว..

"......." ทุกคนในบ้าน

"......" ฉันเอง

"ไม่ต้อง....."

คิดไม่ถึงว่าเขาจะหา้มฉัน

"ทำไมหรือเพคะ...?"

"เจ้าไม่ต้องคำนับข้า"

"........"

พูดไม่ออกเลยละ

"ท่านด้วยท่านเค้าชาลอด"

หมอนี้รู้จักพ่อฉันด้วยหลอ

"ขอบพระทัยพะยาคะ"

ท่านพ่อคงจะต้อนรับเขาอย่างดีเเน่

"เรามีเรื่องจะคุยกับท่าน"

เขาจะคุยอะไรกันนะอยากรู้จริงๆ...

".... พะยะคะ..."

ท่านพ่อตอบตกลงง่ายขนาดนี้เลยไม่อยากจะเชื่อ.... เเต่ถ้าเป็นฉันว่าฉันเองก็คงจะตอบตกลงเลยด้วยเช่นกัน

" เอมี่ลูกไปที่อื่นก่อนเทอะ"

ทำไมต้องไปที่อื่นด้วยนะ...

"คะท่านพ่อ"

"องค์ชายพวกเราไปคุยกันที่อื่นเทอะ"

" ฮือ...."

"เชิญพยะคะ"

ชิจะคุยอะไรกันยังต้องบอกให้ฉันออกไปไกลๆด้วยฮึ.... ฉันทำหน้างอลน้อยๆก่อนจะเดินออกไป...

"องค์ชายท่านมาเพื่อคุยเรื่องนี้กับข้าใช้หรือไม่"

หึยังคงเป็นพวกรู้ทันอยู่เหมือนเดิมเลยสินะ

"ใช่เรามาเพราะจะมาคุยเรื่องทุนในการใช้สร้างสพานเเล้วก็มีอีกเรื่องที่ข้ามาเพื่อคุยกันท่าน....."

ข้าไม่รู้จริงๆว่าผู้เป็นบิดาอย่างท่านจะยอมยกนางให้ข้ามั้ย

"อะไรหรือพะยะคะ.....? "

คงไม่รู้สิน

" ถ้าข้าจะรักจะรักนางจะได้หรือไม่... "

ข้าไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยว่าการที่จะขอ

อะไรใครมันจะอยากขนาดนี้เลย....

".....!! อะไรนะพะยะคะที่ท่านว่าจะขอรักนาง.... "

"........"

"ท่านคงไม่ได้จะขอรักลูกสาวของข้านะพะยะคะ!!"

".... ใช่... "

"... ข้าน้อยไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าท่านจะมาพูดอะไรตรงๆเเบบนี้กับข้าเลย...."

ทำใจไม่ได้สินะเพราะเธอเป็นลูกคนเดียว...

"ใช่ข้าก็ไม่เคยคิดเหมือดกัน... "

" ท่านอยังปกติดีอยู่หรือเปล่า... "

คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าท่านเคาเองก็ทำสีหน้าหนักใจเป็นเหมือนกัน..

" ข้าปกติดีทุกอย่างเพียงเเต่ว่าข้าชอบนางมากเเละต้องการจะครอบครองนางเพียงคนเดียว..."

"..... ก็ได้อยู่หรอกพะยะคะเเต่ว่าข้าขอท่านอย่างหนึ่งจะได้หรือไม่.... "

ได้จริงๆสินะ...

"... จะอะไรก็ได้ขอเเค่ได้รักนางก็พอ...!!"

ไม่เคยมีความสุขมากขนาดนี้มาก่อนเลยละ

"ท่านสัณญากับข้าจะได้หรือไม่ว่าท่านจะทำให้นารักท่านได้อย่างเต็มใจไม่ใช้การบังคับนาง...."

" ได้สิ!!... ข้าสัณญา"

ในที่สุด!! ข้าสามารถรักนางได้เเต่เเค่ต้องตามตื้อนางเอาความรักจากนางให้ได้มากๆตั้งเเต่นี้ต่อไปข้าจะมีเเค่นางคนเดียว....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***