หลังจากออกมาจากบ้านฉันก็รีบวิ่มาดูขบวนเเห่อะไรก็ไม่รู้เเต่จัดได้ใหญ่จริง
ในระหว่างทางก็ไม่ได้คิดอะไรมากเอาเเต่มองเข้าไปด้านในใช้เเล้วก็ฉันเองก็อยากรู้นะว่าด้านในมีอะไรหรือใครอยู่ทำไมต้องจัดอะไรใหญ่โตขนาดนี้กัน....
"หยุด...!!"
อยู่ๆใครก็ไม่รู้ตะโกนออกมาบอกให้ขบวนหยุด
ฉันอยากรู้เเล้วสิเข้าไปดูใกล้ๆดีกว่า
"ขอทางหน่อยคะ.." อึดอัดที่สุดเลย
"กรี๊ดๆๆๆ"
"เจ้าชายออกมากเเล้ว...!!"
เสียงนี้มันช่างน่าลำคารที่สุดเลย
"เเย่เเล้ว"
อยู่ฉันก็โดนดันออกมาจากเส้นกั้นเข้ามาจนได้ตายเเน่ๆล้มเเน่ๆเพราะใครก็ไม่รู้อยู่ๆก็มาดันฉันอย่างนี้เนี้ย...
"ช่วยด้วยย!!!"
.!!!... ทำไมรู้สึกเหมือนฉันลอยอยู่บนอากาศอยู่อย่างนั้นเลยนะ!
หรือว่า!!!
" นาย!!! "ฉันไม่คาดคิดว่าคนที่ฉันเจอเมื่อตอนเช้าจะมาอยู่ตรงนี้ได้เเถมยังมาช่วยฉันได้ทันเเบบนี้อีก
"เจ้า...."
ฉันว่าไม่น่าจะใช้ความฝันเเล้วละเพราะหมอนี่ทำท่าทางว่าเคยเจอกันขนาดนี้เลยนะ
"ท่านเป็นใคร"
ฉันขอถามก่อนเเล้วกัน
"ข้าเอเดน"
เอเดนเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมานะ
" แล้วเจ้าละ"
เวลาใครถามว่าฉันเป็นใครก็อยากกวนอยู่หรกเเต่ถือว่าครั้งนี้ไม่นับเเล้วกัน
"ข้ามีนามว่าเอมี่"
ลูกสาวของบ้านหลังนี้น่าจะเอาชื่อที่มันดำมืดมาตั้งให้มากกว่านะ
"ออ.... เอมี่ที่เเปลว่าที่รักสินะเลดี้เอมี่"
"คะ"
ถ้าเอาตามความจริงฉันจะไม่ตอบอย่างยิ้มอย่างนี้อะนะเเต่เขาว่าเเสเเสร้งหรือเปล่านะไม่รู้เเล้วสิว่าตัวเองก็เป็นอย่างนี้กับเขาด้วยให้ตายเถอะ
" องชายท่านมาทำอะไรที่นี่พะยะคะ!!"
อะไรนะ...!!!
"องค์ชาย.....!!"
"ฮือ.... ข้าคือองชายเอเดน... "
ฉันว่าเเล้วทำไมชื่อคุนๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนนะสิ
ดีนะที่ไม่ได้เสียมารยาตเฮ่ย...
"ต้องขออะภัยเเล้วเพคะองค์ชาย"
ให้ตายฉันจำได้ว่าได้พูดคำว่านายออกไปเเบบไม่ไดตั้งใจนะสิเเย่จัง
" ไม่เป็นไรคนไม่รู้ย้อมไม่ผิด"
ค้อยยังชั่วที่องค์ชายไม่ใช้คนที่ว่าใครทำผิดเล็กน้อยก็จะเอาโทษ...
"ขอบพระทัยเพคะ"
"แต่ว่าไหนๆเเล้วเจ้าก็ได้กล่าวล่วงเกินข้าเเล้วก็ช่ยวพาข้าไปบ้านของเจ้าหน่อยเพื่อเป็นการถั่ยโทษด้วยก็คงดี"
ขอถอนคำพูดที่ว่าไม่เอาผิดเเล้วกัน
".. เพคะ... "
ให้ตายสิเจอเเบบนี้เเล้วต้องทำใจ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments