งานเข้าอีกแล้ว

เวลา11:00น

วันนี้นทีขับรถออกไปข้างนอกแต่เช้า เขาไม่ได้บอกว่าจะไปไหน แต่ก่อนออกไปเขายังสั่งให้เธอรีบทำความสะอาดในห้องนอนของเข้าให้เสร็จก่อนที่เขาจะกลับมา ขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้เขาใหม่ สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรูปที่ตั้งอยู่ที่ตรงหัวเตียง กระเช้ายิบขึ้นมาดู รูปของอุ้ยที่กำลังกอดเอวนทียิ้มหวาน เธอสวยหน้ารักดูสดใส ส่วนนทีเอามือว่าบนศรีษะของเธออย่างรักใคร่ รอยยิ้มของเขาอ่อนโยนและดูอบอุ่น กระเช้ามองดูรูปในมือโดยไม่ทันรู้ตัวว่าเขานั้นยืนอยู่ข้างหลังเธอ

"เธอคิดจะทำอะไร"เขาพูดเสียงเข้มก่อนจะเดินเข้ามาแย่งรูปในมือของเธอไปตั้งไว้ที่เดิม

"เปล่าค่ะ...นี่ใช่รูปของอุ้ยหรือเปล่าค่ะ"

"อย่าแตะต้องของในห้องของฉันอีก..."เขาคว้าข้อมือเล็กกระชากตัวเธอให้เข้ามาใกล้ๆ

".........."กระเช้าก้มหน้าเธอไม่กล้าสบตาหรือพูดอะไรออกไป

"ถ้าฉันยังเห็นเธอมาวุ่นวายกับของในห้องฉันอีก...ฉันเอาเธอตายแน่"เขาพูดก่อนจะผลักเธออย่างแรงจนร่างบางเสียหลักเกือบล้ม

นทีกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ กระเช้าเบิกตากว้างเมื่อเห็นนทีกำลังถอดเสื้อ เธอรีบหันหลังเดินไปยังประตู แต่ถูกนทีเรียกเอาไว้เสียก่อน

"เธอจะรีบไปไหน อยู่ถูหลังให้ฉันก่อน" เขาพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ กระเช้ายืนนิ่งเธอยังคงยืนอยู่ที่เดิม

"เธอจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม หรือต้องรอให้ฉันออกไปลากเธอก่อน" นทีตะโกนออกมาจากห้องน้ำเสียงเข้ม

"ม..ไม่ต้องค่ะ กระเช้าจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" เธอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นนทีแก้ผ้านั่งแช่น้ำอยู่ในอ่าง กระเช้ารีบยกมือขึ้นมาปิดตาเอาไว้ข้างหนึ่ง แล้วใช้มืออีกข้างควันหาตัวเขา

นทีมองดูท่าทีของเธออย่างขัดใจ เขาลุกขึ้นยิบผ้าขนหนูมาพันส่วนล่างเอาไว้ ก่อนเดินตรงไปจับข้อมือเธอข้างที่ปิดตาเอาไว้ออก

"ทำเป็นไรเดียงสา ทั้งที่เธอกับไอ้ภานุเคยทำอะไรกันมากกว่านี้แล้วแท้ๆ "

".........." กระเช้าเงียบเธอหลับตายืนตังแข็งทื่อ

"ลืมตา....ฉันสั่งให้เธอลืมตาได้ยินไหม" เธอยังคงหลับตาและส่ายหน้าไปมา

"ได้...เธอเป็นคนเลือกเองนะ"

พูดจบนทีก็ประกบจูบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากจิ้มลิ้มทันที กระเช้าเบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง สองมือเล็กทั้งผลักทั้งทุบเข้าที่อกแกร่ง แต่เขากลับไม่ขยับสักนิด เมื่อเขาโอบรัดเอวเล็กไว้แน่นแล้วยกมือหนาอีกข้างขึ้นมาจับคางมนเอาไว้แน่น ก่อนออกแรงบีบบังคับให้เธอยอมเปิดปากให้ลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปสำรวจในโพรงปากของเธอ นทีจูบอย่างรุนแรง บดขยี้ กลีบปากนุ่มอย่างป่าเถื่อน จนได้กลิ่นคาวเลือด นทียังคงจูบต่อ เขาไม่ได้สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร

กระเช้าจนปัญญาเธอทั้งทุบทั้งข่วน เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เธอทำได้แค่เพียงยืนนิ่งๆ ให้เขาจูบสินะ หยดน้ำตาหนึ่งหยดค่อยๆ ไหลทิ้งลงตรงหางตา ขณะที่นทีถอนจูบออกแล้วจ้องมองใบหน้านวล ก่อนกระตุกยิ้มตรงมุมปาก

"หึ! ร้องไห้ เธอนี้มันมารยาจริงๆ "

เขาผลักเธอให้ออกห่างก่อนจะลงไปมองรอยข่วนตรงอก และต้นแขนที่เธอทำไว้ คิ้วเข้มขมวดเขาจ้องหน้าเธออย่างฉุนเฉียว ก่อนเดินตรงเข้าไปกระชากต้นแขนเธออย่างแรง

"พี่นที....อย่าทำอะไรกระเช้าเลยนะค่ะ กระเช้ากลัวแล้ว" ร่างบางสั่นระริกพรางยกมือขึ้นไหว้ขอร้องเขาทั้งน้ำตา

นทีขบกรามแน่น เขาผลักเธออย่างแรงจนล้มลงไปนั่งกับพื้น ก่อนจะพูดเสียงเรียบ " ออกไป " กระเช้ามองหน้านิ่ง

"หูหนวกหรือไง ฉันบอกให้เธอออกไป" เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังลั่น จนเธอสะดุ้งรีบลุกเดินไปยังประตูโดยเร็ว

"เดี๋ยว ทำอาหารไว้ให้ฉันด้วย เดี๋ยวฉันจะลงไปกิน"

" ค่ะ " กระเช้าตอบแค่เพียงสั้นๆ ก่อนจะรีบวิ่งออกไป

เมื่อได้ยินเสียงเปิดและปิดประตูห้องเงียบลง นทีกำมือแน่น ก่อนที่เขาจะทุบเข้าที่ผนังห้องน้ำอย่างแรง ทำไม......ทำไมเขาต้องใจอ่อนทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของผู้หญิงอย่างเธอ เพราะอะไร เขาควรจะดีใจสิที่เห็ยเธอไม่มีความสุข นทีขบกรามแน่นพรางคิดหาเหตุผลต่างๆ นาๆ ให้กับตัวเอง

ทางด้านกระเช้า

เธอรีบปาดน้ำตาแล้วลงมือทำอาหาร ก่อนที่นทีจะลงมาแล้วต่อว่าเธออีก หากเธอยังทำอาหารให้เขายังไม่เสร็จเรียบร้อยล่ะก็ เธอก็ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรบ้าง ขณะที่กระเช้ากำลังจัดอาหารขึ้นโต๊ะ

"นี่เธอนทีอยู่ไหม" เรน่าถามก่อนจะเดินมายืนตรงหน้าเธอ

".........." กระเช้าเงียบเธอมองหน้าเรน่า ก่อนจะหันหลังก้าวเดินโดยไม่สนใจแขกผู้มาเยือน เพราะเธอไม่อยากจะเสวนากับผู้หญิงคนนี้ ที่เคยทำให้เธอต้องเจ็บตัวเมื่อครั้งก่อน

เพล้ง!!!!

"เธอกล้าดียังไงถึงเมินใส่ฉันแบบนี้ " เรน่ายิบจานอาหารบนโต๊ะโยนลงพื้นแตกกระจัดกระจาย

ซ่า!!

"ฉันกล้าทำมากกว่านี้อีก " กระเช้ายิบแก้วน้ำขึ้นมาสาดใส่หน้าของเธอ

" กรี๊ดดดดดด "

เรน่ากระทืบเท้าร้องกรี๊ดๆ ก่อนยกมือขึ้นมือตบหน้ากระเช้าอย่างแรง จนหน้าหันไปตามแรง ใบหน้านวลแดงขึ้นเป็นริ้วมือขึ้นทันตา

"..........."กระเช้าหันหน้ากลับมามองเรน่าช้าๆ ก่อนจะยกมือขึ้นตบเรน่ากลับบ้าง แต่ทว่าโดนนทีคว้าแขนข้องเธอเอาไว้

"เธอจะทำอะไรกับแขกของฉัน" นทีพูดเสียงเรียบ

เขากำข้อมือเธอแน่นจนรู้สึกเจ็บ ก่อนก้มลงมองเศษจานกับอาหารที่พื้น แล้วหันมาจ้องเธออย่างโมโห โดยไม่ถามหาเหตุผลอะไร

" เธอนี้มันตัวปัญหาจริงๆ ฉันจะทำยังไงกับเธอดี " นทีพูดรอดไรฟัน ก่อนจะผลักเธออย่างแรงจนล้มลงไปนั่งกับพื้น

ในขณะที่เรน่านั้นเบ้ปากใส่เธออย่างสาใจ............ (งานเข้ากระเช้าอีกแล้ว)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***