แกล้ง

กระเช้ารีบเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของนทีเพื่อเอาของไปให้เขา "ก๊อก ก๊อก " เธอเคาะประตูห้องและยืนรอเขาอยู่ด้านนอก

"พี่นทีคะ...กระเช้าเอาของที่ให้ไปซื้อมาให้ค่ะ"

สักพักประตูห้องก็เปิดออก นทีดึงแขนเธอให้เข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตู เขาดันตัวเธอให้หลังไปติดกับผนังห้อง

"ฉันให้เธอไปซื้อของแค่แปบเดียว แต่กลับมีผู้ชายมาส่งถึงหน้าบ้าน เธอไปนอนกับมันมาแล้วใช่มั้ยถึงได้กลับช้าขนาดนี้" เขาพูดเสียงกระด้าง แววตาเยือกเย็น

"ไม่ใช่นะคะ อยู่ๆ ฝนก็ตกลงมา กระเช้ายืนหลบฝนอยู่ใต้ต้นไม้ริมทาง ภูมิเขาขับรถผ่านมาพอดีเขาเลยให้กระเช้าติดรถมาด้วยเท่านั้นเอง"เธอพยายามอธิบายให้เขาฟัง

"คิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรอ"

"กระเช้าพูดความจริงไปหมดแล้ว พี่นทีจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ"

กระเช้าพูดก่อนหันกลับไปเปิดประตู เธออยากจะกลับห้องของเธอเต็มแก่แล้ว เธออยากอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะชุดที่เธอใส่มันเปียกชุ่มไปหมดจนเธอรู้สึกหนาว ขณะที่นทีเดินเข้ามาขว้างประตูไว้

"พี่นทีถอยไปค่ะ กระเช้าจะกลับห้อง"

".........."นทีเงียบเขาเดินเข้ามาใกล้เธอช้าๆ ในตาคมจ้องเธอราวกับเสือร้ายหมายจะขย่ำเหยื่อ

กระเช้าก้าวเดินถอยหลังช้าๆ มองสบดวงตาคมอย่างหวาดหวั่น ใบหน้านวลซีดเผือด ขณะที่เขากระตุกยิ้มที่มุมปาก

"เธอกลัวฉันหรอถึงได้ตัวสั่นขนาดนี้"

"ปะ...เปล่าค่ะ กระเช้าแค่หนาวเฉยๆ "เธอฉีกยิ้มออกมากลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าเธอกำลังกลัวเขาอยู่จริงๆ

นทีมองดูชุดที่เปียกชุ่มและใบหน้าซีดๆ ของเธอ "จะไปก็รีบไปสิหรือว่าอยากนอนกับฉัน" เขาพูดก่อนจะหลีกทางให้เธอ

"อาบน้ำเสร็จแล้ว อย่าลืมกินยาล่ะ เพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปตอนนี้ที่ฉันลงทุนทำมาทั้งหมดมันก็จะเสียเปล่า"

กระเช้ามองใบหน้าคมตรงหน้า เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดแบบนั้นออกมา เขาไม่ได้เป็นห่วงเธอสักนิด เขาแค่ยังไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไปตอนนี้เพราะเขายังไม่ได้ทรมานเธอให้สาแก่ใจเลย

กระเช้ารีบกลับไปยังห้องของเธอทันที เธอปิดประตูล็อกห้องแต่ห้องของเธอมันไม่มีกลอนประตู กระเช้ารีบถอดชุดเดินเข้าไปอาบน้ำทันที

นทีใช้กุญแจสำรองเปิดประตูเดินเข้ามาให้ห้องของเธอ เขาเดินไปที่หัวเตียงก่อนจะได้ยินเสียงน้ำไหลมาจากห้องน้ำ นทีหันหลังกลับเขากำลังจะออกจากห้อง แต่กระเช้ากลับเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ มายืนอยู่ตรงหน้าเขาพอดี

นทีถึงกับขาแข็งราวกับถูกสาปให้เป็นหิน ดวงตาคมจ้องมองร่างแน่งน้อยที่ดึงดูดสายตาของเขาในเวลานี้

เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่ห่อหุ้มกายเอาไว้ ก่อนที่มันจะหลุดล่วงลงไปกองที่พื้นทำให้เขาเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธออย่างถนัดชัดเต็มสองตา

" สวย............."

ขณะที่กระเช้าเองก็ยืนอ้าปากค้างเหมือนช็อคไปชั่วขณะ เธอกระพริบตาปริบๆ กลืนน้ำลายดังเฮือก ก่อนจะกวีดเสียงร้องลั่นด้วยความตกใจ

"กรี๊ดดดดด....."

"เฮ้ย! "

ร่างสูงโผเข้าหาพร้อมใช้มือปิดปากเธอเอาไว้แน่น และนั้นก็ทำให้ท่อนแขนแข็งแรงเข้าเบียดเสียดกับหน้าอกอวบหยุ่นของเธอ นทีกลืนน้ำลายเฮือก มือของเขาเริ่มสั่น คอแห้งผาก หัวใจเต้นรัวราวกับมันจะกระเด็นออกมาข้างนอกอก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังฝีนทำเสียงเข้มใส่เธอ

"เธอจะแหกปากร้องทำไม เดี๋ยวข้างบ้านเขาก็นึกว่าฉันจะฆ่าเธอกันพอดี"กระเช้าตาเหลือก เธอดิ้นพราดๆ รีบดึงมือเขาออก ซึ่งเขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี

"พะ..พี่...พี่นทีเข้ามาในห้องของกระเช้าได้ยังไง"

เธอถามละลำละลัก ก่อนจะรีบก้มลงไปยิบผ้าขนหนูที่พื้นมาพันรอบกายเธอเอาไว้ แล้วเดินถอยหลังไปยืนชิดผนังตรงมุมห้องอย่างกลัวๆ ขณะที่นทีใช้สายตาคมกริบมองสำรวจร่างบางราวกับเครื่องเอ็ซเรย์

"ลามก...เข้ามาในห้องกระเช้าทำไม ออกไปนะ"

"ฉันลามกที่ไหนกัน ฉันแค่เอายาเข้ามาให้และกำลังจะออกไป แต่พอเห็นเธอยืนแก้ผ้าอวดนมกับเรือนร่างอยู่ตรงหน้า ฉันเป็นผู้ชาย....เห็นของสวยๆ งามๆ ก็อดดูไม่ได้หรอก จริงมั้ยล่ะ"

นทีพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆ เขายืนคร่อมร่างบางเอาไว้ ก่อนจะรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างยึดไว้เหนือศรีษะด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว

"จ..จะทำอะไร ปล่อยนะ"

เธอพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากมือหนา แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อเขายิ่งจับเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม นทีใช้มืออีกข้างกระตุกผ้าขนหนูบนกายเธอออก ก่อนจะทิ้งมันลงพื้นไป เขามองสำรวจเรือนร่าง ที่เปลือยเปล่าอย่างใจเย็น

"อกเธอสวยดีนะ ไอ้ภานุมันคงได้สัมผัสมาแล้วสินะ"

นิ้วยาวกรีดยาวตามเนินอกมาจนถึงปลายยอด ก่อนจะสะกิดเบาๆ แต่ก็ทำให้เธอหวามลึกถึงกลางตัวได้ เขาก้มศรีษะลงไปใช้ริมฝีปากร้อนผ่าวเข้าครอบครองยอดอกงามอย่างรวดเร็ว

กระเช้าเบิกตากว้าง หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น เธอพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือหนา จะได้ผลักหน้าเขาออกได้สะดวก แต่เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับหดหายลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อนทีใช้ลิ้นดุนดัน ก่อนตวัดรอบปลายยอด จากนั้นดูดดึงอย่างรุนแรงและหนักหน่วง ทำให้ขาเริ่มอ่อนแรง....ยืนแทบไม่ไหว เกือบรูดลงไปนั้งกับพื้น ทว่าท่อนแขนแข็งแรงของเขาตวัดรัดรอบเอวบางเอาไว้ทัน

"ปะ...ปล่อย..นะ..นะ.."เธอวอนขอด้วยน้ำเสียงที่ขาดเป็นห้วงๆ

เมื่อเขาสลับข้างดื่มกินเม็ดยอดบัวงามสองข้างไปมา ใบหน้านวลแดงก่ำ สั่นไปทั้งตัวทำอะไรไม่ถูก และเพียงเวลาสั้นๆ เขาก็ปล่อยแขนออกจาเอวบาง ส่งผลให้กระเช้าทิ้งตัวลงไปนั้งกองบนพื้นอย่างหมดสภาพ

นทียืนค้ำหัวเธอ เขาหลุบตามองร่างงามที่ตอนนี้เปลือยเปล่าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆว่า...

"รีบแต่งตัว กินยา แล้วเข้านอนซะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงทำงานต่อ"สั่งเสร็จ นทีก็เดินตรงไปยังประตู ก่อนหันกลับมายิ้มหยัน แล้วเดินออกจากห้องไปปิดประตูเสียงดัง ปัง!

เมื่อลับร่างสูงของนที กระเช้าก็ยกเข่าขึ้นตั้งชันพร้อมก้มหน้าลงปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่น กี่ครั้งแล้วที่เธอร้องไห้มากมายขนาดนี้เพราะเขา ทำไม....ทำไมเธอต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วย

"คุณแม่ขาาา....พี่ซัน (พี่ชายของเธอ) กระเช้าควรทำอย่างไรดี ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายขนาดนี้ เขาไม่ให้เกียติกระเช้าเลย ทำไมตัวเราต้องตกอยู่ในสภาพนี้ด้วย ทำไมกัน!!"

กระเช้ารีบสวมเสื้อผ้า กินยา จากนั้นก็รีบเข้านอนแต่หัวค่ำ เพราะพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับอะไรบ้าง.............

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***