ภาพในหัว

สายลมจากฝั่งตรงข้ามคลองค่อยๆพัด ใบไม้ต้นหญ้าเริ่มสั่นไหวไปตามแรงลม จนทำให้ผมของศพที่เคยปกปิดใบหน้าร่วงหล่นลงมา จนเผยให้เห็นสภาพศพอย่างชัดเจน

"มันฆ่ากู ! มันฆ่ากู!" สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มกรีดร้องออกมาอีกครั้ง ในขณะที่สภาพของหน้าศพค่อยๆ เผยต่อหน้าสาธารณชน สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือ รอยฟกช้ำตามใบหน้า ดวงตาที่ถลน เบิกโพรง ทำให้ทุกคนในที่นั้นตกใจกันอย่างมาก เนื่องจากสาวสวยผู้เคราะห์ร้ายตายตาไม่หลับ และเหมือนว่าศพนั้นกำลังจ้องมองคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ

ทันใดนั้นตำรวจก็มาปิดล้อมสถานที่เกิดเหตุ แล้วมีเสียงตะโกนดังขึ้น

"มันอยู่ที่นี่! มันยังอยู่ที่นี่! คนที่มันฆ่ากูยังอยู่ที่นี่" สาวน้อยตะโกนขึ้นมา ในขณะเดียวกันตำรวจก็กันคนเอาไว้ไม่ให้ใครเข้าใกล้ศพ ส่วนคนที่มามุ่งดูก็ไม่มีใครกล้าออกไป เพราะถ้าออกไปจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยทันที

"เธอรู้ได้ยังไง ว่าเขาอยู่ที่นี่" สาวน้อยฮู้ดดำถาม ในขณะที่เธอก็ยังยืนอยู่ด้านหลัง และมีชาวบ้านยืนขนาบข้างเธอ

"มันทำกู ทำไมกูจะจำมันไม่ได้ ตอนที่มันซ้อมกู กูจำได้!" เธอตอบเสียงแข็ง

"ถ้างั้นชั้นขอถามหน่อยก็แล้วกัน เขาแต่งตัวแบบไหนตอนทำร้ายเธอ" สาวน้อยฮู้ดดำถาม จากนั้นเธอก็เอื้อมมือมาแตะที่บ่าของหญิงสาวที่กำลังพูดอยู่ตรงหน้าเธอ

ทันใดนั้นเอง สาวน้อยฮู้ดดำ ก็ได้เห็นภาพบางอย่างฉายเข้ามาในหัว เหมือนเครื่องเล่นหนังสมัยก่อน มันเป็นภาพนิ่งไม่มีเสียง สิ่งที่เธอเห็นคือ

สาวสวย หน้ารูปไข่ ผมยาวสีดำเกือบถึงกลางหลัง คิ้วโค้งได้รูป ริมฝีปากบางแดงระเรื่อ เอวบาง ส่วนสูงประมาณ 160 ซม. เธอเดินมากับชายคนหนึ่ง เขาตัวสูง หล่อ คิ้วเข้ม จัดว่าเป็นคนมีเสน่ห์ แต่แล้วภาพกลับมาตัด ตรงชายผู้นั้นเหวี่ยงหญิงสาวขึ้นเตียง เข้าไปตบตีเธอ ทำร้ายร่างกายเธอ ทั้งเอาไม้เบสที่อยู่ใต้เตียงฟาดไม่ยั้งลงที่กลางหลัง จากนั้นใช้มือจิกหัวเธอลากเธอลงมาจากเตียง เธอพยายามสู้ เธอใช้เล็บจิกลงไปบนแขนและมือของเขา เขาสะบัดมือเธอออก แล้วหันไปคว้าปลั๊กไฟที่อยู่ข้างเตียง นำสายไปมารัดคอเธอจากข้างหลัง หญิงสาวพยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต เธอพยายามหายใจแต่เชือกที่คอมันรัดหลอดลมเธออยู่ ส่วนชายคนนั้นก็ใช้สองมือรัดเชือกให้แน่นขึ้นจนสุดท้ายหญิงสาวก็แน่นิ่ง เขาใส่เสื้อผ้าให้ศพใหม่โดยสวมชุดวอร์มทับ เอาแว่นตาใส่ให้หญิงสาว พร้อมกับใส่แมสปิดครึ่งหน้า เขาอุ้มเธอออกมาจากห้อง เอาใส่รถยนต์จากนั้นก็ขับมาบริเวณริมคลองที่ไม่ค่อยมีบ้านคน จากนั้นเขาก็ถอดชุดวอร์มที่อยู่ด้านนอกออก แล้วโยนศพไว้ริมคลองที่มีพงหญ้าอยู่ เขาเดินกลับมาที่รถซึ่งรถของเขาจอดฝั่งตรงข้ามกับคลอง ที่มีต้นก้ามปูขนาดใหญ่สูงตระหง่าน เป็นป่ารกร้าง เหมาะแก่การเอารถไปซ่อน เมื่อเขามาถึงรถเขาก็หันไปเห็นว่ามีคนมาเจอศพ เขาเลยรีบใส่หมวก กับชุดวอร์มเพื่ออำพรางตัวเอง เขาขึ้นไปนั่งบนรถ พร้อมกับยิ้มด้วยความภูมิใจ และกำลังจะสตาร์ทรถ แต่สตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติด จากนั้นก็มีชายวัยกลางคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับจูงสุนัข ในมือถือไฟฉาย ด้านหลังสะพายฆ่องใส่ปลา จากนั้นสุนัขก็เริ่มเห่า เขาใช้ไฟฉายส่องดู ก็ได้เจอกับหญิงสาวคนหนึ่งนอนแน่นิ่งริมน้ำ เขาจึงตะโกนเรียกพรรคพวกเขาที่เดินตามหลัง หนึ่งในนั้นเป็นตำรวจที่เพิ่งออกจากเวร ไม่นาน รถตำรวจและรถพยาบาลก็มาถึง.

"มันใส่เสื้อยืดด้านใน ด้านนอกเป็นชุดวอร์มสีดำ มีแถบสีเหลืองสองเส้น ยาวตั้งแต่บ่ายลงมาถึงแขน ใส่รองเท่าผ้าใบสีดำ สวมหมวกแก๊บสีดำ ที่สำคัญข้อมือมัน... ยังมีรอยเล็บกูจิกมันอยู่เลย......" เธอพูดไปพราง สะอื้นไปพราง

"มึงฆ่ากูทำไม....." เธอร้องไห้จนตัวงอ จากนั้นมีเสียงเอะอะโวยวายจากด้านหลังดังขึ้น

"ปล่อยกู! ปล่อยกูนะ อย่ามาจับตัวกู กูไม่ได้ทำ อีนี่มันเพ้อเจ้อ!" เสียงชายคนหนึ่งกำลังตวาดชาวบ้านที่กำลังพยายามจะจับตัวเขา

"ถ้าไม่ได้ทำก็อย่าเพิ่งไปไหนสิ คนอื่นเขาก็ยืนเฉยๆให้ความร่วมมือ ส่วนคุณ...จะกระโตกกระตากทำไม ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด" ตำรวจสองนายเดินเข้ามาแล้วพูดตอบกลับชายที่กำลังโวยวาย

"กูบอกว่า กูไม่ได้ทำไง ไม่รู้เรื่องหรอ" ชายคนนั้นตะโกนใส่หน้าตำรวจ

"ครับๆ คุณไม่ได้ทำ. ถ้าเช่นนั้นผมขอดูข้อมือคุณหน่อยสิครับ ถ้าดูแล้วไม่มีรอยขีดข่วนใดๆ คุณก็กลับบ้านได้ครับ" ตำรวจทั้งสอง ค่อยๆ เดินเข้าหาชายที่อยู่ตรงหน้า แล้วเอื้อมมือจะไปจับข้อมือของอีกฝ่าย แต่ทันใดนั้นเอง ชายคนดังกล่าวแหวกวงล้อม พยายามวิ่งหนี แต่ตำรวจไวกว่า คว้าตัวชายคนนั้นไว้ได้แล้วจับใส่กุญแจมือ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***