#ตอนที่2

💜ที่รัก💜

หลังจากวันนั้นที่ผมรู้ว่าตัวเองท้องก็ผ่านมาเดือนหนึ่งเเล้ว ผมเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ที่บ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหนเพราะเฮียสุดบอกว่าไม่อยากให้ไปไหนไกลเดี๋ยวเป็นอะไรไปขึ้นมาจะเเย่ แต่พอผมอยู่ว่างๆแบบนี้เเล้วมันน่าเบื่อมากผมเลยคิดว่าจะไปหาเพื่อนผมสักหน่อยผมให้คนขับรถขับมาส่งหน้าร้านเเห่งหนึ่งซึ่งก็เป็นร้านเพื่อนผมนั่นแหละ

ผมเดินเข้าไปในร้านแล้วมองหาเจ้าของร้านที่ตอนนี้ไปอยู่ส่วนไหนของร้านก็ไม่รู้ ผมเลยถามพนักงาน

"เจ้าของร้านอยู่มั้ยครับ"

"อ้าวคุณที่รัก มาหาคุณจีมหรอคครับคุณจีมพึ่งออกไปเมื่อกี้นี้เองครับ"

"อ๋อครับ "

"นั่งรอด้านบนเลยครับคุณที่รักพอดีกว่าคุณจีมจะกลับมาก็น่าจะนานอยู่ครับ"

ผมพยักหน้าเเล้วเดินขึ้นไปชั้นบนพอมองรอบๆร้านคนก็เยอะเหมือนกันนะตอนนี้ อย่างว่าล่ะร้านจีมมันตกเเต่งดีวัยรุ่นส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นเด็กมหาลัยผมเลือกมุมที่เป็นส่วนตัวแล้วนั่งลง กวาดตามองรอบๆตัวก็มีเห็นมีเเต่วัยรุ่นผู้ชายทั้งนั้นรู้งี้ผมไม่น่ามานะ แถมผมท้องอีกไม่รู้ว่าเด็กมันจะสูบบุหรี่กันรึเปล่า ผมว่าผมกลับเลยดีกว่าไม่รอมันเเล้ว นึกได้เเบบนั้นผมก็ลุกแล้วกำลังจะเดินลงบันไดไปชั้นล่าง

แต่เเล้วเท้าผมกับต้องหยุดชงักอยู่กับที่เพราะมือของผมถูกจับเเล้วดึงจากด้านหลังในร้านนี้เป็นร้านกึ่งผับกึ่งคาเฟ่แต่ช่วงเวลาประมาณนี้ก็เป็นคาเฟ่ธรรมดาพอช่วงดึกนั่นแหละถึงเป็นผับเต็มตัว

ผมตกใจหันไปมองเจ้าของมือที่ดึงผมไว้จากด้านหลังพอผมเห็นหน้าคนดึงผมไว้ลมหายใจผมถึงกับสะดุด

"พะ พี่ไฟ"

"อือ.."

ตอบรับเบาๆแต่ก็ทำให้ผมใจหายได้ทำไมนะหรอก็เพราะว่าพี่ไฟเป็นเพื่อนกับพี่ทัณฑ์น่ะสิทีนี้รู้เเล้วใช่มั้ยว่าทำไมผมถึงใจหาย ผมเผลอจับหน้าท้องตัวเองแบบไม่ทันได้รู้ตัว พี่ไฟมองหน้ามือผมที่จับหน้าท้องไว้พอผมรู้ตัวก็รีบเอามือออก

พี่ไฟคงยังไม่ทันได้สังเกตุหรอกมั้งว่าหน้าท้องผมเริ่มนูนขึ้นมาบ้างแล้ว ผมดึงมือตัวเองออกเบาๆแล้วยิ้มเเห้งๆให้พี่ไฟ ดีนะที่วันนี้ผมใส่เสื้อฮูดตัวใหญ่มา

"ไม่เจอนานเลยนะแล้วนี่มาหาไอจีมหรอ"

"เออครับแต่ว่าผมจะกลับเเล้วเพราะว่าจีมมันไม่อยู่น่ะครับเลยว่าจะกลับเลย"

ผมรีบพูดรัวๆแล้วรีบหันหลังจะเดินต่อไป ถ้าพี่ไฟอยู่นี่พี่ทัณฑ์แล้วก็เพื่อนเค้าต้องอยู่ที่นี่ด้วยเเน่ๆ ไม่ได้ผมจะต้องรีบหนีกลับให้เร็วที่สุด

"ไปนั่งคุยกันก่อนสิไหนก็เจอกันเเล้ว"

"ไม่ดีกว่าครับ"

"มาเถอะ"

"เอ่อพี่ไฟผมว่าผม..."

"นั่งลง"

ผมถูกลากมาที่โต๊ะของพี่ไฟทันทีผมพยายามจะปฎิเสธแต่พี่ไฟก็ไม่ยอมให้ผมได้คัดค้านอะไรเลยพอลากมาถึงโต๊ะเจ้าตัวก็สั่งด้วยนำเสียงที่ฟังเเล้วก็รู้ว่ามันเป็นคำสั่ง แงง~~ผมอยากจะร้องไห้ผมก้มหน้าไม่มองใครในโต๊ะเลยแต่ผมก็พอจะสำผัสได้ว่าในโต๊ะนี้ต้องมีคนใจร้ายนั่งอยู่ตรงนี้ด้วย

มือผมมันสั่นไปหมดแล้วเหงื่อนี่ไหลออกมาเลยทำไงดีผมไม่กล้าที่จะเอ่ยปากทักทายใคร ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับพวกเพื่อนของพี่ไฟเลยด้วย ความรู้สึกของผมที่พอรู้ว่าต้องมีพี่ทัณฑ์ ผมก็รู้สึกจุกในอกเหมือนจะร้องไห้ออกมา ทั้งๆที่คิดว่าผมทำใจได้เเล้วนี่มันผ่านมาตั้งหนึ่งเดือนเเล้วเเละผมคิดว่าผมเข้มเเข็งพอที่จะลืมคนใจร้ายคนนั้น พอเจอเข้าจริงๆมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยผมมันอ่อนเเอกว่าที่คิด

"อ้าวน้องรักไม่ได้เจอกันนานเลยนะเป็นไงบ้างสบายดีมั้ย?" เสียงนี้เป็นเสียงของพี่นีออนผมจำได้

"สบายดีครับสบายดีมาก"

"เงยหน้าขึ้นดิคุยกับปลายเท้ารึไง"

"เฮือก!!"

เอาเเล้วไงล่ะ เสียงเเบบนี้ใช่เลยคนใจร้ายคนนั้นแน่นอนพี่ทัณฑ์!! นำเสียงยังมีความนิ่งเหมือนเดิมแต่คำพูดมันต่างออกไปมันเหมือนคนกำลังจะหาเรื่องสะมากกว่าเมื่อกี้ผมเผลอสะดุ้งเล็กน้อย คงจะจริงที่คนอื่นมันจะบอกว่าคนท้องมันขี้ตกใจอารมณ์แปรปรวนบ่อย

"ผมว่าผมกลับดีกว่าครับพอดีอยู่แบบนี้ผมรู้สึกไม่ดี"

"อ้าวแปบสิพี่ยังอยากคุยเล่นกับน้องรักอยู่เลยอย่าไปเลยน้าครับ"

พี่นีออนอ้อนผมอย่างน่ารักอยู่ด้วยเเล้วบอกเลยว่าผมสบายใจมากเพราะว่าพี่นีออนนิสัยร่าเริง สดใสพอมาอยู่กลุ่มนี้เเล้วเหมือนเป็นเเสงสว่างในกับเพื่อนๆเค้าไปเลย

"ผมไม่..."

"ไม่อยากเจอหน้าฉันว่างั้น"

พี่ทัณฑ์พูดแล้วมองมาที่ผม ผมเลยเงยหน้าขึ้นเเล้วยิ้มให้อย่างเต็มใจแม้ในใจจะรู้สึกเจ็บปวดก็ตามผมต้องเข้มเเข็งเพื่อตัวเองเเละลูกสิ

"แล้วแต่พี่คิดเลยครับ"

"งั้นฉันก็คิดว่านายอยากเจอฉัน"

"...."

ผมเงียบเเล้วยิ้มให้เหมือนเดิม อยากให้อยู่ผมก็จะอยู่แต่จะอยู่กวนประสาทคนตรงหน้า ยังชอบพูดให้ผมรู้สึกเหมือนเดิมสินะยอมรับว่ารู้สึกแต่ก็จะเก็บมันไว้ไม่เเสดงให้ใครเห็นเด็ดขาด

"นี่ไอทัณฑ์มึงอย่ามากวนประสาทน้องที่รักกูนะ"

"เหี้ยออนกรุณาหุบปากกูกำลังดูสงครามประสาทอยู่"

พี่ไฟด่าพี่นีออนดูเหมือนพี่ไฟจะสนุกนะที่ได้เห็นผมกับพี่ทัณฑ์ต่อปากต่อคำกันเพราะปกติผมไม่กล้า แล้วในกลุ่มนี้นิสัยพี่ไฟกับพี่ทัณฑ์มีความคล้ายกันอยู่มากแต่พี่ไฟเป็นคนพูดเยอะมากกว่า

"ไอออนกูขอบุหรี่หน่อย"

"!!!"

พี่ทัณฑ์เอ่ยปากขอบุหรี่จากพี่นีออนผมเลยจ้องมองเค้าเขม็งไปที่พี่ทัณฑ์ เค้ารู้ว่าผมไม่ชอบให้เค้าสูบบุหรี่ต่อหน้าผมแต่ก็ยังทำแต่อย่างว่าล่ะเราเลิกกันไปแล้ว แต่ที่มันยิ่งทำให้ผมอยากจะออกไปตรงนี้คือผมกำลังท้องอยู่ไม่สมควรจะได้กลิ่นมันด้วยซำ

ผมนี่มันโง่จริงๆรู้งี้ไม่มาที่นี่หรอก

"ผมขอตัวไปเข้าห้องนำสักครู่นะครับ"

"น้องที่รักจะไม่แอบหนีพี่กลับใช่มั้ย"

"เอ่อไม่หรอกครับ"

พี่นีออนนี่จอมอ้อนเก่งจริงๆนึกดูเเล้วเจ้าตัวเหมือนเด็กน้อยน่ารักๆเลยผมยิ้มให้เเล้วเดินไปตามทางเดินผมเข้าห้องนำชายทำธุระส่วนตัวสักพักแต่ยังไม่ออกไปจากห้องนำ

'ตึก ตึก'

เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาในห้องนำทำให้รู้ว่าด้านนอกมีคนกำลังเดินเข้ามาในห้องนำเเต่สงสัยจะเป็นคนที่มาเข้าห้องนำนั่นแหละ นี่ผมคิดบ้าอะไรอยู่นึกว่าพี่ทัณฑ์จะตามมางั้นหรอ ตลกล่ะเรา

ผมเดินออกจากห้องนำมาล้างมือแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องนำแต่พอผมหันไปมองที่ประตูปรากฎว่าประตูห้องนำปิด!! อะไรว่ะเนี้ย

ผมเหงื่อตกเพราะกลัวประตูล็อกจากด้านนอกเลยรีบเดินจะเอื้อมไปเปิดประตูก็เห็นว่ามันล็อกจากด้านในเฮ้อ...ค่อยยังชั่ว

'ปึง!!'

"!!"

มีมือหนากั้นผมไว้จากด้านหลังผมรีบหันกลับไปมองเห็นว่าเป็นพี่ทัณฑ์ ตกใจหมดเล่นอะไรของเค้าว่ะ

"พี่เล่นบ้าอะไรแล้วล็อกประตูทำไม"

"พอใจ"

"ถอยออกไปมันเหม็น"

ผมพยายามผลักอกเจ้าตัวออกไปเพราะกลิ่นบุรี่แรงมากพอผมก้มมองในมือเจ้าตัวก็ยังเห็นพี่ทัณฑ์คีบบุหรี่อยู่ยังสูบไม่หมดด้วย ได้กลิ่นเเล้วมันอยากจะอาเจียน

"ทำไมต้องถอย"

"บอกให้ถอยไปไงพี่ไม่มีสิทธิทำแบบนี้เราเลิกกันแล้วและกรุณาออกไปให้ห่างจากผม"

"ปากเก่งขึ้นเยอะ"

ใช่ตอนนี้ผมปากเก่งขึ้นมากจริงๆก็เพราะว่าผมต้องปกป้องเด็กในท้องของผมไง แล้วยิ่งเจอพ่อของเด็กด้วยเเล้วผมต้องยิ่งปกป้องเพราะพ่อของลูกกำลังจะทำร้ายเค้าเอง ผมไม่อยากให้พี่ทัณฑ์ต้องทำร้ายลูกตัวเอง

"พะพี่จะทำอะไร"

"ก็ทำแบบที่นายไม่ชอบไง"

"ปล่อย อื้อ!!"

ริมฝีปากของพี่ทัณฑ์สูบบุหรี่เข้าไปแล้วดึงใบหน้าของผมเข้าไปประกบจูบผมรู้สึกได้ว่าพี่ทัณฑ์ปล่อยควันบุรี่เข้ามาในปากผมกลิ่นมันเเสบจมูกแสบคอไปหมด

'ตุบ'

"แค่กๆ อื้อ...."

พี่ทัณฑ์ปล่อยผมเเล้วดึงเข้าไปอีก ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยทำร้ายผมยังไม่พออีกหรอยังจะมาทำร้ายลูกอีกผมพลักพี่ทัณฑ์ออกอย่างเเรง นำตาผมไหลออกมาแล้วมองคนตรงหน้าที่มีสีหน้านิ่งเฉยไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปเลย

"ฮึก ทำแบบนี้ทำไม"

"อยากทำ"

"ลืมไปแล้วรึไงว่าเลิกกันแล้ว...ฮึก"

"แล้ว?"

"เลิกทำเหมือนยังรู้สึกได้มั้ยพี่ทำร้ายผมยังไม่พอพี่ยังมาทำร้ายละ...ฮึกชั่งมันเถอะพี่ไม่สมควรจะรู้ฮึก"

ผมหันหลังเเล้วปลดล็อกประตูเเล้วรีบเดินออกไปจากตรงนั้นเพราะตอนนี้ผมรู้สึกไม่ดีเอามากๆไม่รู้ว่าควันบุหรี่จะทำร้ายลูกผมมั้ยเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่นำตามันก็ยิ่งไหลลงมาอีก

"อ้าวน้องรักไปไหน..."

"ฮึก ...ฮึก"

ผมเดินผ่ทนพี่นีออนไปโดยไม่ได้เอ่ยปากตอบพี่เค้าเลยตอนนี้ผมไม่ไหวจริงๆกลิ่นบุหรี่ยังติดอยู่ในปากในคอผมอยู่ผมรีบกลับบ้าน

"รักไปไหนมา"

"ที่สุด ฮึก...รักฮึกรักผิดไปแล้วรักขอโทด"

"รักขอโทดเฮียเรื่องอะไรเเล้วไปไหนมาทำไมร้องไห้"

"เฮียต้องไม่โกรธรักนะฮึก.."

"บอกมาก่อน"

"คือรักฮึก ไปหาจีมมา.."

ผมเล่าให้เฮียสุดฟังทั้งนำตา แล้วพอเฮียรู้ว่าผมไปเจอใครมาแล้วเค้าทำอะไรกับผมบ้างเฮียก็ยิ่งโมโห

"ไอสารเลว"

"เฮียอย่าไปยุ่งกับเค้านะรักไม่อยากให้เค้ารู้ว่ารักท้อง"

"ก็เพราะรักท้องมันถึงไม่สมควรทำแล้วถ้าเกิดลูกรักเป็นอะไรขึ้นมาจะทำอย่างไรนี่พึ่งหนึ่งเดือนกว่าๆเองมันอันตราย"

"อึก...ฮึกรักกะ..กลัว"

ผมบอกแล้วลูบท้องตัวเองผมกลัวๆว่าผมจะแท้งทำไมถึงใจร้ายกับผมเเบบนี้ก็รู้ว่าพี่ทัณฑ์ไม่รู้ว่าผมท้อง แต่เราเลิกกันเเล้วพี่เค้าไม่สมควรมาทำแบบนี้กับผมผมร้องไห้อยู่ในอ้อมอกของเฮียสุดจนหลับไปตอนไหนไม่รู้ ....

🍁🥀....ติดตามตอนต่อไป....🥀🍁

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***