ตกลงปลงใจ

"อาเป็นคนที่ไหนหรอคะ" ราณีถามระหว่างกำลังรอรถญาติของอาภาคินมารับ

"อาเป็นลูกครึ่งอิตาลีนะครับ อาอยู่ที่นี่กับแม่ตั้งแต่เด็ก แม่อาเป็นคนสุรินทร์" ภาคินเล่าความจริงแค่ส่วนนึงให้คนตัวเล็กฟัง พ่อเขาเป็นคนอิตาลี แม่เขาเป็นคนสุรินทร์น่ะเรื่องจริง แต่เผอิญว่าแม่กับเขาตามมาอยู่กับพ่อที่อิตาลีตั้งแต่เด็ก เขาเพิ่งจะได้กลับมาตอนพ่อกับแม่เสียเมื่อ 5 ปีที่แล้ว

"อ่อ เป็นคนสุรินทร์ถิ่นช้างใหญ่นี่เอง แล้วทำไมอาถึงมาเป็นคนสวนที่บ้านของคุณอิทธิพลได้ล่ะคะ" ราณีไม่ได้เรียกอิทธิพลว่าพ่อเพราะว่าราณีคนนั้นได้ตายไปแล้ว

"ผมขึ้นมาหางานทำที่กรุงเทพฯนะครับ หวังว่าจะเอาเงินที่ได้จากการทำงานไปซ่อมแซมบ้านให้พ่อแม่" แสดงว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้คนตรงหน้าโดนไล่ออกจากงานสินะ

"ณีขอโทษนะคะที่ทำให้อาภาคินโดนไล่ออกจากงาน" ร่างบางพูดด้วยความรู้สึกผิด ภาคินที่เห็นหน้าเหงาหงอยราวกับลูกมาถูกทิ้งก็รู้สึกใจอ่อนยวบยาบ จึงเอื้อมมือไปลูบหัวร่างบางอย่างลืมตัว ซ้ำเจ้าตัวก็ยังไม่ปฏิเสธอีกด้วย

"เอ่อ...ขอโทษครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ณีไม่ถือ" ร่างบางพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ ด้วยความที่เธอไม่ได้เป็นคนถือตัวนัก จึงไม่ได้ถือสากับการกระทำของร่างสูง

"ไม่ถือไม่ได้ครับ คุณหนูเป็นเจ้านายของผม"

"ไม่เป็นไรค่ะ อย่าลืมสิคะว่าณีไม่ได้เป็นคุณหนูแห่งบ้านศุภวัฒน์แล้ว อีกอย่างณีเป็นภรรยาของอาภาคินนะคะ เรื่องแค่นี้ณีไม่ถือหรอกค่ะ" ร่างสูงนิ่งไป กับคำพูดแสนน่ารักของร่างเล็ก เขารู้สึกว่าราณีเปลี่ยนไปมากหลังจากเริ่มเมื่อคืน คุณหนูดูเรียบร้อยขึ้นพูดจาน่ารักขึ้น ซ้ำกับอิทธิพลก็ยังดูเย็นชามาก ปากจัดมากขึ้น ดูฉลาดเฉลียว ไม่เหมือนคุณหนูราณีคนก่อน

"คุณหนูรู้ตัวหรือเปล่าครับว่าคุณหนูเปลี่ยนไปมาก"

"แล้ว...ชอบแบบไหนมากกว่ากันล่ะคะ ระหว่างราณี ศุภวัฒน์คนก่อนกลับราณี ศุภวัฒน์คนนี้" เธอเป็นแค่วิญญาณที่เข้ามาร่างนี้อาศัยอยู่ นิสัยเธอกับเจ้าของร่างก็ต้องตามกันอยู่แล้ว เธอเห็นอาภาคินเป็นเพื่อนร่วมโลกคนแรก กับคนอย่างเธอในโลกใบนี้ที่แสนโดดเดี่ยว โลกที่คนอย่างเธอไม่คุ้นเคย

"ชอบทั้ง 2 แบบครับ คุณหนูคนก่อนดูเปิดเผยไร้เดียงสา แล้วก็อ่อนต่อโลกมาก ส่วนคุณหนูคนนี้ ดูเรียบร้อย ทันคน ฉลาดเฉลียว ชอบทั้ง 2 แบบครับ"

"รู้จักพูดนะคะ อา" คำพูดของเขาทําให้เธอยิ้มได้ วิญญาณของผู้ชายที่อยู่ในร่างผู้หญิงทำเอาเธอสับสนว่าเธอเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ ยิ่งอยู่ร่างนี้นานเข้าเขายิ่งเหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกที ซ้ำยังรู้สึกหวั่นไหวกับคนตรงหน้ามากเสียด้วย

"อีกสักพักญาติของอาจะมารับพวกเรานะครับ"

"ค่ะ" ทั้งสองคนนั่งรอญาติของภาคินมารับที่หน้าป้ายรถเมล์แห่งนึง ที่นี่ไม่มีคนรอรถเมล์อยู่ทำให้พวกเขาทั้งสองนั่งคุยกันอย่างสบายใจ ภาคินไม่คิดว่าคนพูดน้อยอย่างเขา จะพูดคุยได้อย่างสบายใจกับเด็กสาวที่มีอายุห่างจากเขา ถึง 17 ปี

ไม่นานนักรถของญาติภาคินก็มารับ เป็นรถ 4 ประตูดูใหม่มาก อาจเพราะว่าญาติของภาคินจะล้างก่อนมารับพวกเขา

"มาแล้วหรอ" ภาคินพูดเสียงทุ้มราบเรียบดูไร้อารมณ์ ต่างจากน้ำเสียงที่พูดกับเธอลิบลับ

"ครับ" ภาคินพยักหน้าก่อนที่จะจับมือร่างเล็กพาขึ้นรถไป ระหว่างทางพวกเขาทั้งสามก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จะมีก็แต่บทสนทนาทั่วไป

ถึงที่หมาย พวกเขาขนของลงจากรถ ข้างหน้าของ ราณีคือบ้านยกสูง มีใต้ถุนบ้านข้างล่างเป็นปูนข้างบนเป็นไม้ รอบบ้านมีต้นไม้ปลูกทำให้บ้านดูร่มรื่น

"คุณหนูอยู่ได้ไหมครับ" ภาคินถามเพราะกลัวว่าคุณหนูของตนจะอยู่ไม่ได้เพราะคนตัวเล็กไม่เคยลำบากมาก่อน

"อยู่ได้ค่ะอา บ้านอาน่าอยู่มากเลยค่ะ" ราณีพูดให้ภาคินสบายใจ เพราะเธอเป็นคนอยู่ที่ไหนก็ได้ถ้าสบายใจ คงเพราะนิสัยของเธอเป็นคนที่ปรับตัวให้อยู่สถานที่นั้นได้เร็ว

"ถ้าอย่างนั้นเราเข้าบ้านกันเถอะครับ อาไม่ได้อยู่ที่นี่ตั้งหลายปีตั้งแต่ไปทำงานที่กรุงเทพฯ" ร่างสูงพาคนตัวเล็กสำรวจบ้านแม่ของเขา บ้านหลังนี้เขาปรับปรุงมาได้เกือบ 5 ปีแล้ว แต่ไม่ได้มีโอกาสเข้ามาอยู่สักที

"เดี๋ยวอีกสักพักร้านผมก็จะพาญาติของแม่ผมมา สงสัยมันก็จะไปโพนทะนาว่าผมพาเมียเข้าบ้าน" คนที่มารับภาคินกับคนตัวเล็กก็คือหลานของร่างสูงนั้นเอง ชื่อว่านาที นาทีเป็นคนปากสว่างมีอะไรก็พูดหมดไม่ค่อยเก็บความลับเก่งเท่าไหร่ เรื่องที่เขาพาคุณหนูเข้าบ้านมันคงจะไปพูดให้ญาติของเขาฟังจนหมดเปลืองนั่นแหละ

"คุณหนูไม่อึดอัดใช่ไหมครับ"

" ไม่ค่ะ ณีเข้าใจ " เห็นคนที่ทำถ้าเกรงใจเธอนักหนาก็รู้สึกขำในใจ คงเป็นเพราะว่าอาภาคินอยู่จนถึงอายุเกือบ 40 แล้วยังไม่มีเมีย คงเป็นเพราะพาเธอมาแน่ๆร้านข้างๆภาคินถึงเข้าใจเธอผิดว่าเป็นภรรยาของเขา แต่ในทางพฤตินัยก็ใช่

"คุณหนูนั่งก่อนครับเดี๋ยวผมทำความสะอาดบ้านแป๊บเดียว"

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวณีช่วย" ว่าแล้วเธอก็ยังอุปกรณ์ทำความสะอาดบ้านจากเมืองของร่างสูง แล้วก็ช่วยภาคินทำความสะอาดบ้านจนเสร็จ

ก็เป็นเพราะร่างนี้ไม่เคยทำงานบ้านมาก่อนถึงรู้สึกเหนื่อยขนาดนี้ ราณียืนหอบอยู่ข้างล่างสูง

"น้ำครับ"

"ขอบคุณค่ะ" ราณีรับแก้วน้ำสแตนเลสยกมาดื่มอย่างไม่อิดออด ภาคินที่นั่งมองการกระทำของร่างบางก็แสดงให้เห็นแล้วว่าคุณหนูคนนี้ไม่ถือตัว ทำให้คะแนนความประทับใจของร่างบางเกือบจะเต็มร้อย แต่ก็ต้องดูกันไปยาวๆว่าร่างบางจะเป็นคนไม่ถือตัวอย่างนี้ไหม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***