ความตายใกล้แค่เอื้อม

เอี๊ยดดดดดดโครมมมม!!!!!

เสียงอึกกระทึกครึกโครมดังสนั่นกลางถนนในเมืองหลวงของประเทศไทย เสียงกรีดร้องของคนบริเวณโดยรอบดังขึ้นเมื่อมีรถตู้โดยสารชนเข้ากับร่างของคนคนนึง

"นี่เราตายแล้วหรอ" ราชพฤกษ์ ในร่างโปร่งแสงพูดขึ้น พลางมองร่างของตัวเองนอนจมกองเลือดอยู่ พร้อมกับผู้คนวิ่งเข้ามามุงดูร่างของเขาแต่ก็ไม่มีใครโทรเรียกรถพยาบาลหรือโทรแจ้งตำรวจ

ราชพฤกษ์ถอนหายใจเบาๆให้กับความเป็นไทยมุง จนมีพลเมืองดีคนนึงโทรแจ้งตำรวจและโทรเรียกรถพยาบาล ร่างสูงก็ขอบคุณเขา พร้อมนึกขึ้นมาอย่างมีความหวังว่าเขาจะได้กลับเข้าร่างตัวเองอีกครั้ง

แต่ดูเหมือนโชคชะตาก็ไม่เข้าข้างเขาเลย ในขณะที่เขากำลังดูร่างตัวเองส่งโรงพยาบาลก็มีแสงสีขาวดึงเขาเข้าไปในแสงนั่น

ในห้องนอนห้องนึงมีร่างสองร่างกำลังนอนกอดก่ายกันอยู่ ไร้อาภรณ์สวมกาย ร่างอวบอิ่มของหญิงสาวคนนึงกระตุกเล็กน้อยโดยไม่ทราบสาเหตุ ดวงตาหวานลืมตาขึ้นมามองสอดส่องไปมาๆ ด้วยความสงสัย

เฮือก!!!

'ที่นี่ที่ไหน' ความคิดนี้เข้ามาในหัวราชพฤกษ์ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมาเพราะความทรงจำสุดท้ายเขาโดนรถชนนอนจมกองเลือดอยู่กลางถนนไม่ใช่หรอ แต่ก็สงสัยได้ไม่นานก็มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในความทรงจำของเขา

ราชพฤกษ์เกิดอาการปวดหัวอย่างรุนแรงจนสลบไปในที่สุด ไม่ได้ทันสังเกตสิ่งรอบๆตัว

เสียงเอะอะโวยวายทำให้ร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พลางทำความเข้าใจกับความทรงจำของใครบางคนที่อยู่ในหัวของเขา พร้อมมือของใครบางคนตบมาที่หน้าของเขาอย่างรุนแรง

เพี๊ยะ!!!!

"งามหน้าจริงๆนะลูกไม่รักดี นี่แกโดนถอนหมั้นจนเป็นบ้าไปแล้วหรอ ถึงต้องมานอนกับคนอย่างไอ้ภาคินแบบนี้" เสียงกรรโชกแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอิทธิพล พ่อของเจ้าของร่าง

ใช่....เจ้าของร่าง ราณี ศุภวัฒน์ คือเจ้าของร่างที่เสียชีวิตจากการดื่มแอลกอฮอล์เกินขนาด และเขาก็มาเข้าร่างนี้แทน

และอีกอย่าง..เจ้าของร่างเป็นลูกชังของอิทธิพลผู้เป็นพ่อ

"มันเป็นความผิดของพิมพ์เองค่ะคุณพ่อ พิมพ์ผิดเองที่แย่งคู่หมั้นมาจากพี่ณี" เสียงหวานแหลมดังเข้ามาในโสตประสาทของราชพฤกษ์ พิมพ์ดาว ลูกติดเมียน้อยพ่อเจ้าของร่าง

"โถ่....พิมพ์ลูกพ่อ ลูกไม่ผิดเลยสักนิด ผิดนังลูกไม่รักดีของพ่อต่างหาก ทำตัวให้เขารำคาญจนทนไม่ไหวต้องถอนหมั้น อับอายขายขี้หน้าคนอื่นเขาไปทั่ว" ถ้าเป็นไปได้ราชพฤกษ์ก็อยากจะกรอกตาเป็นเลข 8 ให้กับความลำเอียงของผู้เป็นพ่อ ที่หลงลูกเมียน้อยจนหน้ามืดตามัว

"ส่วนแกนังลูกไม่รักดี จัดการใส่เสื้อผ้าซะแล้วไปพบฉันที่ห้องนั่งเล่น" พูดจบก็พากันยกโขยงกันออกไป ราชพฤกษ์ก็ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีบางอย่างไรออกมาจากตัวเขา พร้อมความปวดหน่วงที่กลางกาย

แต่เขาก็ไม่พยายามสนใจสิ่งพวกนั้น ร่างบางรีบเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างสิ่งที่อยู่ในตัวเขาออกให้หมด

ผ่านไปไม่นานราชพฤกษ์ก็ออกมาพร้อมกับชุดเมื่อคืน ซึ่งมัน...เป็นชุดเปิดเผยเนื้อหนัง ทำให้ราชพฤกษ์ที่อยู่ในชุดนี้กระอักกระอ่วนไม่น้อย

"ผมจะรับผิดชอบของหนูเองครับ" เสียงของภาคินดังขึ้นทันทีที่ราชพฤกษ์ออกจากห้องน้ำ

"ไม่...ไม่เป็นไรค่ะอาภาคิน เรื่องเมื่อคืนมันเป็นเหตุสุดวิสัย ณีไม่ได้ติดใจอะไรค..ค่ะ" ราชพฤกษ์พยายามพูดช้าๆ เพื่อที่จะพูดให้ดูเป็นผู้หญิงมากที่สุด ในใจเขาก็กระอักกระอ่วนเล็กน้อยที่พูด คะ ค่ะ

"ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ" ด้วยความที่ภาคินเป็นคนมีความรับผิดชอบจึงพูดออกไปอย่างหนักแน่น

แต่ก็นั่นแหละมันเป็นความรับผิดชอบ ความรับผิดชอบเท่านั้น

"แล้ว..อาไม่มีภรรยาหรือคนรักหรอครั....คะ"

"ไม่มีครับ" ราชพฤกษ์พยักหน้าเข้าใจ

"ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลยไหมครับเดี๋ยวคุณท่านรอ "

"ได้ครั...ค่ะ" แล้วทั้งสองก็เดินออกจากห้องเพื่อไปห้องนั่งเล่นตามคำสั่งประมุขของบ้าน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***