โดนไล่

ทั้งสองคนมาที่ห้องโถงตามคำสั่งของประมุขบ้าน หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ราชพฤกษ์ในร่างราณีกับภาคินนั่งลงบนพื้น

" แกนะแก ทำเรื่องงามหน้ากับคนสวน แกไม่คิดว่าฉันจะอายบ้างเลยหรือไงที่มีลูกแบบแก ทำไมแกไม่ดูอย่างน้องสาวแกบ้าง แกจะทำให้ฉันปวดหัวไปถึงไหน" ถ้าราณีตัวจริงมานั่งฟังอยู่ตรงนี้ก็คงจะ ร้องไห้น้ำตาไหลนองพื้นไปเเล้ว แต่ไม่ใช่กับราชพฤกษ์

" ฉันก็ไม่คิดว่าคุณจะยกลูกเลี้ยงมาเปรียบเทียบลูกในไส้" ถ้อยคำที่ห่างเหินทำให้เจ้าบ้านขมวดคิ้วแน่น ลูกสาวตัวดีของเขาไม่เคยเรียกเขาแบบนี้ มีแต่คำว่าคุณพ่อคะ คุณพ่อขา

" พี่ราณีทำไมพูดกับพิมพ์แบบนี้ล่ะคะ" เสียงหวานใสที่เพราะสำหรับใครๆแต่ไม่ใช่สำหรับเขา ราชพฤกษ์มองว่าเสียงแบบนี้ดูน่ารำคาญดูง้องแง้ง ไม่เจริญหูเลยสักนิด

" มีน้องสาวดีๆที่ไหนบ้างเที่ยงคู่หมั้นพี่สาวตัวเอง" ราชพฤกษ์พูดเสียงนิ่มๆ แต่ก็ทำให้พิมพ์ดาวหน้าซีดราวกับไก่ต้ม

" แกก็เลยประชดชีวิตด้วยกันไปนอนกับคนสวนในบ้านของฉันนั้นสิ" อิธิพลพูดเสียงเหยียดหยาม ทำเอาราชพฤกษ์ ให้คะแนนความประทับใจอิทธิพลลบพันทันที

" แล้วคุณอาภาคินไม่ดีตรงไหน ดีไม่ดีเขาอาจจะดีกว่าคุณก็ได้" ราชพฤกษ์พูดออกมาตามความเป็นจริง

"ดีกว่า? ไอ้ภาคินมันดีกว่าฉันตรงไหน" ราชพฤกษ์ถอนหายใจยาวเหยียดก่อนจะร่ายยาวข้อดีของภาคินให้แก่ประมุขบ้านฟัง

" อาภาคิน ยังไม่มีเมีย แล้วเขาก็มีความลูกผู้ชายพอที่จะรับผิดชอบฉัน อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้แย่งเขามาจากคนรักเหมือนใครบางคน" ราชพฤกษ์พูดกระทบเมียน้อยพ่อราณี แต่มันก็เป็นเหมือนมีดแทงใจอิทธิพลอย่างจัง

"แก!! ออกไปต่อจากนี้แกไม่ใช่ ลูกสาวฉัน" อิทธิพลก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าลูกสาวของเขาไม่ใช่คนของศุภวัฒน์แล้วมันจะเอาตัวรอดยังไง อิทธิพลก็คิดผิดเพราะว่าในตอนนี้ลูกสาวคนโตของอิทธิพลได้ตายจากไปแล้วตอนนี้ราชพฤกษ์วิญญาณชายหนุ่ม ที่บังเอิญได้มาเข้าร่างนี้เป็นถึงนักโภชนาการของโรงพยาบาลชื่อดังแล้วราชพฤกษ์ก็เก่งเรื่องหุ้นด้วย บวกกับความสามารถของราณี ศุภวัฒน์คนก่อน ที่มีความรู้ด้านบริหารธุรกิจไม่น้อย เท่านี้ราชพฤกษ์ที่อยู่ในร่างนี้ก็สามารถ เอาตัวรอดได้สบาย

"ส่วนแกไอ้ภาคิน ฉันไล่แกออก" ภาคินยอมรับคำสั่งนี้แต่โดยดีเพราะรู้ว่าตัวเองก็ผิดที่ไม่ยับยั้งชั่งใจเช่นกัน สวนราชพฤกษ์ก็ขึ้นห้องราณีจากความทรงจำของร่าง เขาเก็บเอาของส่วนตัวที่สำคัญของราณี ไป พอจะออกจากห้องก็พบเมียน้อยของพ่อราณีเข้ามายืนขวางประตูไว้

"แหมๆ คุณหนูราณีคนเก่ง ถูกลดสถานะจากลูกสาวมหาเศรษฐีเป็นเมียคนสวนหรือนี่ ช่างน่าสงสารจริง" พริ้งพราวเมียน้อยของพ่อราณี ยิ้มเยาะด้วยความสาสมใจที่ราณีตกหลุมพรางของเธอและลูกสาวได้สำเร็จ

" คนที่น่าสงสารน่ะมันเธอและลูกต่างหาก"

"หมายความว่ายังไง"

" ก็หมายความว่าเธอและลูกถีบตัวเองขึ้นมา จากการเป็นเมียน้อยสู่คุณหญิงของบ้านหลังนี้ด้วยการแย่งคุณพ่อไปจากคุณแม่ของฉัน แต่ว่าเธอชื่อเรื่องกรรมมั้ย คนที่ผิดลูกผิดเมียคนอื่นตายไปก็ต้องได้รับโทษจากนรก หรือไม่เธอก็ต้องสูญเสียคนที่เธอรักไป ใช้ได้คุณพ่อของฉันมาด้วยวิธีไหนเธอก็ต้องสูญเสียคุณพ่อของฉันไปด้วยวิธีนั้นเหมือนกัน ต่อจากนี้ฉันก็ขอให้พวกเธอมีความสุข กับของที่ไม่ใช่ของเธอแม้แต่เสี้ยวเดียว" ราณี ยิ้มหวานให้ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง แล้วก็ออกจากเครื่องอัดอย่างนี้โดยไม่ลังเลและไม่หันหลังกลับมาเลยสักนิด พอเดินมาถึงหน้ารั้วประตูบ้าน ก็เพราะภาคินยืนอยู่

" ต่อจากนี้ไปคุณหนูจะไปอยู่ที่ไหนครับ" ภาคินถามขึ้น

" คงจะไปเช่าอพาร์ทเม้นท์เล็กๆอยู่ละมั้งคะ" พ่ออยู่ในร่างนี้นานเข้า คำพูดของเขาก็ดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น บางทีเขาก็เกลียดนิสัยปรับตัวกับอะไรง่ายของเขาจริง

" ให้ผมรับผิดชอบคุณหนูนะครับ"

" แต่ณีเคยบอกอาแล้วไม่ใช่หรอคะว่าไม่ต้องรับผิดชอบณีก็ได้"

" ให้ผมรับผิดชอบคุณหนูเถอะครับ อย่างน้อยๆให้ผมได้ดูแลคุณหนูที่ผมเป็นต้นเหตุทำให้ชีวิตของคุณหนูพัง หวังว่าคุณหนูจะไม่รังเกียจคนจนจนอย่างผมนะครับ"

" อาภาคินก็รู้นี่คะว่าณีไม่เคยรังเกียจอาภาคินเลย" เพราะนิสัยเดิมของราณีอ่อนโยน และเป็นพวกปิดทองหลังพระ

" ถ้าอย่างนั้นให้ผมได้รับผิดชอบคุณหนูนะครับ" ราณีคิดสักพักก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้เป็นการตอบรับ

"ค่ะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***