ตอนที่3 มีแต่เรื่อง

พาคิน พระเอก

เฮ้อชีวิตผมนี่มันยังไง กำลังหลับฝันดีอยู่ ใครจะไปรู้ว่าผมต้องตื่นมา เพราะสาวน้อยในอ้อมแขนผมเมื่อคืน ผมต้องตื่นมาเจอกับเสียงวุ่นวายของเจ้าหล่อน และหมอนใบนุ่มๆที่ใครจะคิดว่า มันจะถูกฟาดมาโดนหน้าผมอย่างจัง ผมพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงยามเช้าที่สาดส่องมายังห้อง ยังเช้าอยู่เลยใครอยากจะไปตื่น ผมกะจะชวนเธอมานอนต่อ แต่แล้วเมื่อดวงตาผมกปรับสายตาจากแสงได้ เชี้ย!!!! กลับต้องเจอภาพสาวน้อยตากลมโต ใบหน้าขาวเล็กๆมีน้ำตาอาบเต็มหน้า ที่ตอนนี้ทั้งด่าและกล่าวหาผม

ต้นหลิว: พรหมจรรย์ของฉันครั้งแรกของฉัน ชีวิต

ของฉันต้องเป็นอย่างนี้ ต้องมาเสียครั้ง.

แรกของฉันไปให้โรคจิตยังแก

พาคิน: เอิ่ม พรหมจรรย์ ครั้งแรก น้องพูดถึงอะไร

ครับ ยังเช้าอยู่เลยครับนอนต่อเถอะพี่.

เพลีย

ต้นหลิว:เพลีย!!แกเพลียอะไร แกต้องตายยยฮือออ

แกเอาครั้งแรกฉันคืนมานะ ทำมัยชีวิตฉัน

ต้องมาเจออะไรแบบนี้😭

พาคิน:หยุดๆๆ เชี้ยสาวน้อยครั้งแรกไรครับน้อง

พี่ยังไม่ได้ทำไรน้องเลยครับ

ต้นหลิว:ฉันไม่เชื่อถ้าแกไม่ได้ทำแล้วนี่อะไรเสื้อผ้า

ฉันอยู่ไหน แล้วนี่เสื้อใครแล้วแกใส่แค่

บล็อกเซอ แกโกหกฮือออออออ

พาคิน:โอ้ยหยุดร้องไห้เถอะครับ พี่เหนื่อยแทนครับ

น้อง น้องจำไม่ได้จิงหรือครับเมื่อคืนเกิดไร

ขึ้น ถ้าจำไม่ได้พี่จะเล่าให้ฟังนะคับคนดี

จากนั้นผมก็เล่าเรื่องของเมื่อคืน ให้กับสาวน้อยตรงหน้าผมฟัง แต่มีหรอคนอย่างผมจะเล่าหมด ใครจะไปเล่า แล้วบอกว่าตัวเองตั้งใจนอนกอดเขาทั้งคืน หลังจากผมเล่าเสร็จ หญิงสาวตรงหน้าก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป เธอพยักหน้าเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง พร้อมกับขอชุดของเธอเมื่อคืนเพื่อที่เธอจะไปอาบน้ำ และขอให้ผมได้เดินออกมาจากห้อง

เฮ้อ ผู้ญิงอะไร บทจะเข้าใจก็เข้าใจ ไอ้คินนะไอคิน ทำบุญบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปหรือเปล่าวะเนี่ย คำขอบคุณสักคำยังไม่มี เฮ้ยแต่เอาเถอะ อย่างน้อยแค่ได้กอดเขาทั้งคืนก็คุ้มแล้ว

วายุ:นายคับนาย ( เสียงของพายุทำให้ผมหลุดจากความคิด แล้วนั่น อะไรของมันอีกวะนั่น)

นายครับนายเกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ คุณ เทรซี

เขากำลังจะต่อยคนตายในรีสอร์ทของเราแล้ว

ครับ ผมว่านายรีบไปห้ามเพื่อนของนายเถอะ

พาคิน: เฮ้ยมีปัญหาอะไรอีกวะเนี่ย ไอ้วายุมันอยู่

ตรงไหนพากูไปซิ

นี่แหละครับชีวิตผมความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก ผมรีบวิ่งไปตามอายุ ไอ้ซีนะไอ้ซี ต่อยกันที่ไหนไม่ต่อย มาต่อที่รีสอร์ทผม ธุรกิจของบ้านผม จะเจ๊งเพราะพวกมัน 2 ตัวนี่แหละ

เมื่อไปถึง จุดเกิดเหตุ ผมก็ต้องมาเจอเพื่อนของผม ที่ตอนนี้มันของมัน เลยทำให้ชายหนุ่ม ที่ผมคาดว่า อายุน่าจะอ่อนกว่าพวกผม เสียอีก ถัดจากตรงที่หนุ่มน้อยคนนั้นล้ม ข้างหลังนั้นมีหญิงสาว ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าน่าจะเป็น ชนวนของเหตุการณ์ครั้งนี้ โห สวยใช่เล่นเลยฮะ แต่ความสวย มันก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับผมมาก ตั้งแต่ไหนแต่ไร ผมก็ไม่ได้บ้าผู้หญิงอยู่แล้ว ผู้หญิงที่ผมคิดถึงในตอนนี้ แล้วอยากไปหาเธอให้เร็วที่สุด ก็คงมีแต่สาวน้อย ในอ้อมกอดของผมเมื่อคืน เฮ้ยๆๆ เอาเถอะผมคงต้องหยุดหยุดคิดเรื่องนี้ไว้ก่อน คิดได้ดังนั้น ผมก็ต้องจับไอ้ซี แยกออกมาจากเหตุการณ์ แต่ไวกว่าความคิดของผม คือการกระทำของไอ้ซีเพื่อนสุดแสบ ที่ตอนนี้ ภาพที่ผมเห็นคือ มันทั้งกระชากลาก สาวสวยคนนั้น แล้วเดินลิ่วๆหายไป เหตุการณ์จึง ทำให้เหลือเพียงหนุ่มน้อย ที่ตอนนี้ นั่งกองอยู่กับพื้น ผมจึงสั่งให้ไอ้วายุ และพนักงานบริเวณนั้น พาหนุ่มน้อย ลุกขึ้นและทำแผล พร้อมกับเอ่ยขอโทษ และมอบสิทธิในการเข้าพักฟรี ในรอบนี้

พาคิน:เฮ้อจบสักที วายุทางนี้ฝากจัดการด้วยวันนี้.

ฉันจะพักผ่อนหน่อย

วายุ:ได้ครับนาย

พาคิน:โอเครมีไรก็ไปเรียกฉันแล้วกัน

หลังจากจบปัญหาผมก็เดินตรงมายังห้องพักของผม หึ ป่านนี้น่าจะอาบน้ำเสร็จแล้วนะ ผมคิดในใจได้ดังนั้น จึงเปิดประตูเข้าห้องพักตัวเองหวังจะเจอสาวน้อย..... แต่พอเปิดมาจริงๆกลับพบแต่ความเงียบ กลับห้องที่ว่างเปล่า หนีไปจนได้นะ เอาเถอะวันนี้ถือว่าพักหน่อยละกัน สาวน้อยคิดว่าจะหนีพ้นเหรอ ถ้าความคิดของผมมันไม่ผิด ผมเชื่อว่าเธอต้องพักอยู่ในรีสอร์ทของผมนี่แหละ วันนี้ปล่อยไปก่อนละกัน ยังไงก็หนีไม่พ้นผมหรอก สิ้นความคิดของผม ผมก็มุ่งไปหาเตียง และ เอน ตัวนอนลง เฮ้ย อย่าได้คิดว่าผมจะพูดว่ากลิ่นหอมของเธอนั้นยังติดอยู่ในที่นอนเพราะความจริงแล้วเป็นที่กับติดอยู่ในที่นอน คือกินเหล้าของเธอเมื่อคืน ที่ตลบอบอวล อยู่ในที่นอนของผม แต่ช่างเถอะช่างเถอะเพลียจะตายอยู่แล้วขอนอนก่อนแล้วกัน

คิดถึงจัง คิดถึงคิดถึงหมอนข้างเมื่อคืน ที่นอนกอดทั้งคืนจัง ผมพยายามหลับตาแล้วนึกถึงใบหน้าของหญิงสาวในอ้อมกอดเมื่อคืน และทางคิดในใจยังไงก็ต้องคว้ามาเป็นของผมให้ได้ จากนั้นสติของผม ก็ล่องลอยสู่ห้วงนิทา ฝันดีครับ

...---------------ติดตามตอนต่อไป---------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***