ตอนที่2ชายแปลหน้าโรคจิต

พาคิน//พระเอก

หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ต้องมามองสาวน้อยที่ตอนนี้น้องหลับโดยที่ไม่รู้เลย ว่าเพียงเพราะเธออยู่ในห้องนี้มันก็ทำให้ผมเกิดความคิดชั่วๆมากมัย เอาว่ะแค่นอนข้างๆแค่กอดนิดกอดหน่อยคงไม่เป็นไร

คิดได้ดังนั้นผมจึงเอนตัวนอนข้างกายเธอพร่างขยับเข้าไปกอดเธอ ไม่ไหวแล้ววันนี้ไหนจะเดินทางมาไหนจะเจองาน ที่กะมาปาตี้แต่ก็กลับหลีบเลี่ยงไม่ได้ ไหนจะสาวน้อยในอ้อมแขน

~•ฝันดีนะสาวน้อย•~

ต้นหลิว//นางเอก

เสียงคลื่นยามเช้า แสงอาทิตย์ขึ้นยามเช้าที่สาดส่องผ่านหน้าตางและผ้ามาณ มากะทบตาหญิงสาวแสนน่ารักดังตุ๊กตาก็ไม่ปาน อือออออะไรหนักมับอยู่แถวเอวมันทำฉันหายใจลำบาก ฉันพยายามลืมตาทำตาปิบๆ เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างยามเช้าทีสดใส

กรี้ดดดดดดดกดดดด!!!!!!!!!!!!!

ต้นหลิว: พรหมจรรย์ของฉันครั้งแรกของฉัน ทำไม.

ชีวิตของฉันต้องเป็นอย่างนี้ ต้องมาเสีย

ครั้งแรกของฉันไปให้โรคจิตยังแก

ชายหนุ่มเจ้าตัวทำตาปรือคล้ายกึ่งหลับกึ่งตื่นก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง

พาคิน: เอิ่ม พรหมจรรย์ ครั้งแรก น้องพูดถึงอะไร

ครับ ยังเช้าอยู่เลยครับนอนต่อเถอะพี่.

เพลีย

ต้นหลิว:เพลีย!!แกเพลียอะไร แกต้องตายยยฮือออ

แกเอาครั้งแรกฉันคืนมานะ ทำมัยชีวิตฉัน

ต้องมาเจออะไรแบบนี้😭

พาคิน:หยุดๆๆ เชี้ยสาวน้อยครั้งแรกไรครับน้อง

พี่ยังไม่ได้ทำไรน้องเลยครับ

ต้นหลิว:ฉันไม่เชื่อถ้าแกไม่ได้ทำแล้วนี่อะไรเสื้อผ้า

ฉันอยู่ไหน แล้วนี่เสื้อใครแล้วแกใส่แค่

บล็อกเซอ แกโกหกฮือออออออ

พาคิน:โอ้ยหยุดร้องไห้เถอะครับ พี่เหนื่อยแทนครับ

น้อง น้องจำไม่ได้จิงหรือครับเมื่อคืนเกิดไร

ขึ้น ถ้าจำไม่ได้พี่จะเล่าให้ฟังนะคับคนดี

จากนั้นเค้าก็เล่าเรื่องเมื่อคืนมี่บอกตามตรงว่าฉัน. เองก็จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แล้วดูจากสีหน้าเค้าก็ไม่ได้โกหกแม้แต่น้อย อีกทั้งยังถ้าคิดดีๆแล้วมองดีๆแล้ว ฉันว่าเค้าหล่อถึงโครตหล่อเทียบพอกับนายแบบได้เลย ผมสีดำสนิทตาดำขมเข้มจมูกโด่งริมฝีปากที่ต้องบอกว่า...น่าจูบ ไม่ผิดน่าจูบจริงๆ ไหล่กว้างมาพร้อมกับอกกว้างๆลายกร้ามเนื้อที่เรียงได้รูปบงบอกว่า ฟิตหุ่นมาอย่างดี นี่มันเทพบุตรจากฟ้าชัดๆองประกอบทุกอย่างคือดี น่ากินนนน~•

พาคิน:น้องคับ ฮาโหล~•

ต้นหลิว:...........

พาคิน:น้องคับฟังพี่อยู่มัยครับน้องคับ

เสียงเค้าเรียกซ่ำๆทำฉันตื่นจากภาวงแห่ง

จินตนาการ

พาคิน:น้องคับๆตกลงเข้าใจทุอย่างแล้วใช่มัยคับ

ต้นหลิว:เอ่อๆเข้าใจแล้ว แล้วอีกอย่างใครน้องนาย

//เก็กไว้ๆเก็กไว้ก่อนยังไงเราก็ไม่ผิด//

ต้นหลิว:แค่นี้ใช่มัย ตกลงไม่ได้มีไร แล้วชุดฉันอยู่

ไหนจะได้แยกย้าย

พาคิน:โห้!!น้องคนสวยคับนี่พี่ทำบุญได้บาปหรอคับ

คำขอบคุณสักคำยังไม่มี

ต้นหลิว:เอ่อออ ก็ได้ๆขอบคุณล่ะกันแล้วเสื้อผ้าฉัน

อยู่ไหน เราจะได้แยกย้าย

พาคิน:อยู่ในห้องน้ำคับ ป้าแม่บ้านเก็บใส่ถุง.

กระดาษไว้ให้

ต้นหลิว:งั้นนายออกไปก่อนได้มัยฉันจะอาบน้ำ

พาคิน:อ่าาาอืมครับๆ

หลังจากเค้าออกไปฉันก็ได้อาบน้ำแล้วรีบเอาเสื้อผ้าเมื่อคืนมาใส่ ต้องรีบกลับห้องแล้วเดียวยัยไหมมันสงสัยเอาคิดได้ดังนั้นเลยรีบอาบ พอออกมาก็ไม่เจอใตรเลยหน้าห้องก็สะดวก ก็ดีอย่างน้อยรีบไปตอนเค้าไม่อยู่ดีกว่า จากเรื่องเมื่อคืนทำฉันอายจนอยากตายเลยมีเดียว ตอนเค้าเล่า ไปก่อนนะคนหล่ออย่าได้เจอกันอีกเลยแค่นี้ก็อายขี้หน้ามากพอแล้ว

...----------ติดตามตอนต่อไป-----------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***