นิยายเรื่อง : นายฮ้อยอินทร์

คณะกองทัพควายของนายฮ้อยอินทร์ได้เดินทางตอนฝูงควายจากเมืองเชียงรายเพื่อจะนำควายไปขายที่เมืองย่าโมจังหวัดโคราชโคราชในระหว่างการเดินทางจะมีเรื่องราวเป็นเช่นไรเชิญรับความบันเทิงกับเนื้อเรื่องได้เลยครับ

นิยายเรื่อง นายฮ้อยอินทร์ ตอนที่ 5

ผู้ประพันธ์ ทรงวุฒิ แสนละมูล

(นามปากกากระเต็นเขียว)

รุ่งอรุณทอแสงสีทองสาดส่องผืนน้ำโขงที่กว้างสุดลูกหูลูกตา นายฮ้อยอินทร์ยืนอยู่ริมตลิ่ง ใจประหวัดถึงกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวจัดเมื่อวานซืน หลังจากบุกป่าฝ่าดงมาหลายราตรี อุปสรรคใหญ่หลวงก็ปรากฏตรงหน้า – สายน้ำที่ต้องข้ามไปให้จงได้

“นายฮ้อยว่าจะได๋ ครับ” เสียงคำปัน ลูกหาบคนสนิทเอ่ยถามข้างกาย

นายฮ้อยอินทร์ถอนใจยาว “สายน้ำนี้มันไหลแฮงเกินที่คาดคิดเอาไว้ แพที่หมู่เฮาเตรียมมาคงจะต้านทานบ่ไหว”

สถานการณ์เริ่มตึงเครียด เสบียงเริ่มร่อยหรอ และควายหลายตัวเริ่มอ่อนล้าเหมือนกัน หากปล่อยไว้นาน อาจเกิดความเสียหายมากกว่านี้

ขณะที่นายฮ้อยอินทร์กำลังขบคิดหาทางออก ดวงตาก็พลันเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังสาละวนอยู่กับการผูกแพขนานใหญ่อยู่ฝั่งตรงข้าม ท่าทางพวกเขาคล่องแคล่ว ช่ำชองการเดินเรือ

“นั่นไผ๋กันน่ะ?” นายฮ้อยอินทร์ถามด้วยความสงสัย

คำปันมองตาม “คือสิเป็นชาวบ้านแถวนี้ล่ะครับนายฮ้อย”

นายฮ้อยอินทร์ตัดสินใจเดินเข้าไปหาด้วยความหวัง “ลองไปถามไถ่เบิ่ง เผื่อเพิ่นสิมีทางซ่อยเฮาได้”

เมื่อเข้าไปใกล้ นายฮ้อยอินทร์จึงทราบว่าพวกเขาเป็นชาวประมงที่อาศัยริมแม่น้ำโขง พวกเขามีความเชี่ยวชาญในการเดินเรือและมีแพที่แข็งแรงพอจะนำควายข้ามฝั่งได้

นายฮ้อยอินทร์เอ่ยปากขอความช่วยเหลือด้วยความนอบน้อม ชาวประมงเหล่านั้นมองหน้ากันครู่หนึ่ง ก่อนที่ชายร่างสูงใหญ่ ผิวคล้ำแดด จะก้าวออกมา

“พวกเจ้ามาจากทางใดกันฤา?” ชายผู้นั้นถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“พวกข้าเป็นกองคาราวานคุมควายจากเจียงฮาย กำลังจะไปเมืองโคราช แต่มาติดอยู่ที่นี่เพราะข้ามน้ำบ่ได้” นายฮ้อยอินทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมา

ชายผู้นั้นพยักหน้าเข้าใจ “ช่วงนี้กระแสน้ำมันไหลแฮงอีหลี แต่ถ้าพวกเจ้าเดือดร้อนแท้ ๆ พวกข้ายินดีซ่อย”

นายฮ้อยอินทร์และลูกหาบต่างแสดงความดีใจออกมาอย่างปิดไม่มิด

“ขอบคุณท่านหลาย ๆ พวกข้าซาบซึ้งในน้ำใจ” นายฮ้อยอินทร์กล่าวด้วยความจริงใจ

ชาวประมงช่วยกันอย่างขะหมักขะเม่นพวกเขาใช้เชือกผูกควายเข้ากับแพทีละตัวอย่างระมัดระวัง นายฮ้อยอินทร์และลูกหาบก็ช่วยกันประคองและปลอบประโลมควายที่ตื่นกลัวเสียงน้ำเชี่ยว

การข้ามแม่น้ำเป็นไปด้วยความยากลำบาก กระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวซัดแพรจนโคลงเคลง ควายบางตัวส่งเสียงร้องด้วยความตื่นตระหนก แต่ด้วยความร่วมมือร่วมใจของทุกคน ในที่สุดกองทัพควายทั้งหมดก็สามารถข้ามไปยังอีกฝั่งได้อย่างปลอดภัย

เมื่อขึ้นฝั่งได้ นายฮ้อยอินทร์นำเงินทองส่วนหนึ่งที่เตรียมมามอบให้กับหัวหน้าชาวประมงเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจ แต่ชายผู้นั้นกลับปฏิเสธ

“พวกข้าซ่อยด้วยใจ บ่ได้หวังสิ่งตอบแทน การได้เห็นพวกเจ้าเดินทางต่อไปได้โดยดี ก็เป็นความสุขของพวกข้าแล้ว” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

นายฮ้อยอินทร์รู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของชาวประมงกลุ่มนี้อย่างสุดซึ้ง เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบเจอมิตรภาพที่งดงามเช่นนี้ระหว่างทาง

“ถึงอย่างไร พวกข้าก็อยากตอบแทนน้ำใจของพวกท่าน หากมีสิ่งใดที่พวกข้าพอจะซ่อยเหลือได้ในภายหน้า โปรดบอกกล่าวพวกข้าได้เสมอ” นายฮ้อยอินทร์กล่าว

หัวหน้าชาวประมงยิ้มรับ “ขอบคุณในน้ำใจของพวกเจ้าเช่นกัน ขอให้พวกเจ้าเดินทางฮอดจุดหมายโดยปลอดภัย”

หลังจากกล่าวขอบคุณและร่ำลากับชาวประมงแล้ว นายฮ้อยอินทร์นำกองทัพควายเดินทางต่อไป กำลังใจของทุกคนกลับมาเต็มเปี่ยมอีกครั้ง อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ได้ถูกฟันฝ่าไปได้ด้วยดี และมิตรภาพที่ไม่คาดฝันก็เบ่งบานขึ้นริมฝั่งแม่น้ำโขง

นายฮ้อยอินทร์มองไปยังแผ่นหลังของลูกหาบที่กำลังต้อนควายอย่างแข็งขัน ในใจรู้สึกขอบคุณโชคชะตาที่นำพาเขามาพบเจอกับผู้คนที่มีน้ำใจ แม้การเดินทางจะยังอีกยาวไกล แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าด้วยความอดทน ความสามัคคี และมิตรภาพที่ได้รับมา จะนำพากองทัพควายไปถึงเมืองย่าโมได้

เรื่องราวการผจญภัยในการคุมกองทัพควายของ นายฮ้อยอินทร์จะเช่นไรต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปนะครับแฟนๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***