บทนำ

เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วทั้งจวนหลี่ กลิ่นคาวเลือดอบอวลจนแทบหายใจไม่ออก เปลวไฟลุกโชนเผาอาคารเรือนใหญ่ให้กลายเป็นทะเลเพลิง แสงสีแดงฉานสะท้อนบนผนังห้องที่พังทลาย

หลี่หมิงจู ยืนอยู่ท่ามกลางความโกลาหล ดวงตาสั่นระริก น้ำตาไหลอาบแก้มไม่ขาด ร่างบิดาของนาง—ท่านหลี่อี้เหวิน ขุนนางผู้ซื่อสัตย์ ถูกกระบี่เสียบทะลุคอหอยล้มลงตรงหน้า ส่วนมารดาและพี่ชายทั้งสองก็ถูกทหารลากออกไปเชือดคออย่างไร้ความปรานี

“ท่านพ่อ! ท่านแม่! ไม่! ได้โปรดอย่าทำอะไรพวกเขา!” เสียงหวีดร้องของหมิงจูขาดห้วง ร่างเล็กวิ่งเข้าไปหาครอบครัว แต่ก็ถูกผลักจนล้มคว่ำบนพื้นหินเย็นเฉียบ

ทหารในชุดเกราะสีดำห้อมล้อมรอบกาย กักขังนางไว้ในวงล้อมเช่นสัตว์ป่าในกรง

> และตรงนั้นเอง—เขาก็ปรากฏกาย

ชายหนุ่มผู้ที่นางเคยหลงรักสุดหัวใจ อ๋องเฉิงหง ในชุดอาภรณ์สีครามหรูหรา ก้าวเดินออกมาจากเงามืดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่นางเคยเชื่อมั่น แต่ยามนี้กลับบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

“หมิงจู…” เสียงของเขาแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยพิษร้าย “เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือว่าทั้งหมดนี้คือชะตาของตระกูลหลี่ เจ้าคิดหรือว่าความงามเล็กน้อยของเจ้าจะทำให้ข้าหลงจนยอมแลกทุกอย่าง?”

หมิงจูตัวสั่น ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา “ท่าน…ท่านบอกว่ารักข้า ท่านสาบานต่อหน้าบรรพชนว่าจะปกป้องข้าและตระกูลหลี่มิใช่หรือ? เหตุใดจึง…”

เสียงหัวเราะเย็นเยียบดังขึ้น เฉิงหงยกกระบี่ขึ้นวาดในอากาศ เลือดหยดสุดท้ายจากปลายคมกระบี่หยดลงบนพื้นหิน

“ความรัก? ฮึ ความรักของเจ้ามีค่าอันใดต่อข้าเล่า… ตระกูลหลี่มั่งคั่ง มีอำนาจ ข้าเพียงต้องการใช้เจ้าเป็นสะพานเหยียบขึ้นสู่อำนาจสูงสุด ตอนนี้เมื่อทุกอย่างอยู่ในมือข้าแล้ว ตระกูลหลี่ก็หมดประโยชน์!”

คำพูดนั้นเฉือนลึกลงไปในหัวใจของหมิงจูดุจคมมีดนับพันเล่ม นางแทบหายใจไม่ออก ทั้งร่างทรุดฮวบลงกับพื้น

ไฟลุกโหมแรงขึ้นเรื่อย ๆ เสียงกรีดร้องของคนในจวนค่อย ๆ เงียบหายทีละคนสองคน เหลือเพียงความเงียบงันและกลิ่นไหม้ที่ปกคลุมไปทั่ว

ดวงตาของหมิงจูพร่ามัว ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่าง เลือดจากบาดแผลไหลรินจนเสื้อผ้าเปรอะเปื้อน นางรู้ว่าตนเองกำลังจะตาย—ตายไปพร้อมกับครอบครัว ตายไปพร้อมกับความไว้วางใจอันโง่เขลา

แต่ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะดับลง นางกัดฟันกรอด น้ำตาไหลอาบแก้ม พลางเปล่งเสียงสุดท้ายออกมาด้วยแรงแค้นที่กัดกินวิญญาณ

> “สวรรค์ หากท่านยังเมตตา… ขอโปรดให้หมิงจูมีชีวิตอีกครั้ง! ข้าขอสาบาน… ชาตินี้หากได้หวนคืน ข้าจะลุกขึ้นมาล้างแค้นให้ตระกูลหลี่ จะทำลายผู้ทรยศและผู้สมรู้ร่วมคิดให้สิ้น!”

ทันใดนั้น—ท่ามกลางเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ ท้องฟ้าด้านบนกลับแลบสายฟ้าแปลบปลาบ ฟาดลงมากลางลานจวนสว่างวาบดุจกลางวัน

พลังบางอย่างราวกับดึงวิญญาณของหมิงจูออกจากร่างที่สิ้นหวัง สติเลือนหายไปในห้วงมืด ก่อนที่นางจะรับรู้ได้ถึงแสงอุ่นประหลาดที่ห่อหุ้มดวงวิญญาณเอาไว้

เมื่อหมิงจูลืมตาขึ้นอีกครั้ง…

สิ่งแรกที่นางเห็นไม่ใช่เปลวเพลิง ไม่ใช่เลือด หรือรอยยิ้มเย็นชาของอ๋องเฉิงหง หากแต่เป็นเพดานไม้เรียบง่ายของห้องหอที่คุ้นตา เสียงประทัดดังจากนอกหน้าต่าง และกลิ่นหอมของดอกเหมยที่ลอยมากับสายลม

ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง หัวใจเต้นระรัว

นี่คือวันก่อนพิธีแต่งงาน… วันที่นางถูกส่งตัวไปยังจวนอ๋องเฉิงหง!

น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด—หากแต่เป็นเพราะสวรรค์ได้ยินคำอธิษฐานของนาง

หมิงจูค่อย ๆ ยกมือขึ้นแตะใบหน้าของตน มันอ่อนเยาว์ สดใส ร่างกายยังไร้บาดแผล ทุกสิ่งเหมือนย้อนกลับไปยังวัยสิบหกปีอีกครั้ง

> “ข้า… ได้เกิดใหม่จริง ๆ”

ในห้วงใจของนาง ไฟแห่งความแค้นถูกจุดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เพียงหญิงสาวผู้บริสุทธิ์และอ่อนแออีกต่อไป แต่เป็นวิญญาณฟีนิกซ์ที่พร้อมเผาผลาญทุกคนที่หักหลัง

> “อ๋องเฉิงหง… เจ้าจงรอข้าเถิด”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***