บท 1 ตอนที่ 1 นอร์นและเอเลน

"เดสมาเทียร์ยอมแพ้ซะเถอะ! พวกเราจะไม่ยอมให้แกมาทำลายโลกอันแสนสงบสุขของพวกเราเด็ดขาด!!"

เสียงจากโทรทัศน์ยังคงดังกึกก้องอยู่ในห้องนั่งเล่นเด็กชายผมสีดำแซมขาวมีดวงตาสีดำนั่งอยู่บนโซฟากำลังจ้องมองจอที่กำลังฉายอนิเมะฮีโร่เรื่องดัง

แอ๊ด~เสียงประตูถูกเปิดออกและมีคนเดิรเข้ามาแต่เด็กชายไม่ได้รู้สึกตัวเลยจนกระทั่งศีรษะเล็กขยับเข้ามาเกยคางอยู่บนหัวของเขาผมยาวสลวยสีเงินทอดตัวยาวลงมา ปลายผมไล่เฉดสีอ่อนลงจนเกือบขาว

"พี่เอเลน?"

เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองสบตากับเด็กสาวที่ก้มลงมามองเขาเช่นกัน

ดวงตาสีดำมืดของนอร์นและดวงตาคู่สีเขียวอมฟ้าของเอเลนจ้องมองกันและกัน

ฮึบ! เอเลนใช้มือสองข้างจับโซฟาและค่อยๆยกตัวขาขึ้นทีละข้างลอยขึ้นจากพื้นเป็นท่าหกสูงก่อนจะทิ้งตัวลงมานั่งลงข้างน้องชายอย่างนิ่มนวล

เด็กน้อยไม่ประหลาดใจกับสิ่งที่พี่สาวทำอยู่ตรงหน้ามากนัก เพราะเขาเคยเห็นสิ่งที่มหัศจรรย์ยิ่งกว่าของเด็กสาวมาก่อนแล้ว

"ดูอะไรอยู่เหรอ นอร์น?" เอเลนเอ่ยถามเสียงอ่อนโยนพลางลูบผมสีเข้มของน้องชายเบาๆ

นอร์นหันมามองพี่สาว แววตาฉายแววเบื่อหน่ายเล็กน้อย "อนิเมะฮีโร่น่ะพี่เอเลน ดูไปงั้นแหละ ไม่มีอะไรสนุกเลย"

เอเลนหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของน้องชาย เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ขึ้น

"ถ้าเบื่อละก็ งั้นมาเล่นเกมกับพี่แทนเอาไหม" เอเลนยิ้มกริ่ม

"เกม? เกมอะไรหรอ?" นอร์นถามอย่างสนใจ

"พี่ขอตั้งชื่อเกมนี้ว่า 'เกมฝึกฮีโร่'" เอเลนยิ้มกว้างขึ้น

นอร์นจากตอนแรกที่ดูเบื่อๆเริ่มสนใจขึ้นมาเล็กน้อย "แล้วเราจะเล่นกันยังไงหรอ?"

นอร์นจ้องมองพี่สาวอย่างใสซื่อก่อนที่เขาจะถูกลากไปโรงฝึก

ปัจจุบันคนทั้งสองอยู่ในชุดสีขาวและยืนห่างกันห้าเมตร

"เข้ามาเลย" เอเลนเรียก

"จะให้ผมต่อยพี่เนี่ยน่ะ ไม่เอาด้วยหรอก" นอร์นปฏิเสธทันที

"ถ้าไม่ทำอย่างงั้นก็เล่นกันไม่ได้น่ะสิ" เอเลนยิ้มอย่างไม่ลดละ

"เราหาอย่างอื่นเล่นกันไม่ได้หรอ?" นอร์นถามแต่ เอเลนกลับไม่ตอบและพูดอย่างอื่นขึ้นมาแทน

"ถ้านอร์นชนะพี่ได้ พี่จะทำตามคำขอของนอร์นหนึ่งอย่าง" เอเลนเสนอ

ดวงตาของเด็กชายแม้จะดำมืด แต่มันกลับดูส่องประกายขึ้นมาชั่วขณะก่อนจะจางหายไป

"แต่ผมไม่อยากทำร้ายพี่..." นอร์นพูดเบาๆ

เอเลนที่เห็นน้องชายไม่อยากทำจริงก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนเสนอ "งั้นแค่แตะตัว ถ้าแตะตัวพี่ได้ก็ชนะไปเลย"

"แต่กลับกัน ถ้านอร์นแตะไม่ได้ นอร์นจะต้องทำตามคำขอของพี่หนึ่งอย่างด้วยนะ" เอเลนเสริมเงื่อนไข

"พี่พูดจริงน่ะ" นอร์นถามย้ำ

"พี่เคยโกหกนอร์นด้วยหรอ?" เอเลนเลิกคิ้ว

นอร์นจ้องมองเอเลนอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูด "งั้นผมจะเข้าไปแล้วนะ"

เอเลนที่เห็นว่านอร์นจริงจังขึ้นมาแล้วก็ยิ้ม จากนั้นทั้งสองก็เริ่มเล่นเกมกัน

1 ชั่วโมงต่อมา...

แฮก..แฮก..แฮก

นอร์นนอนหมดสภาพอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว เสื้อผ้าเปียกชุ่ม

'แตะตัวไม่ได้เลย...' นอร์นคิดพลางเหลือบมองพี่สาวที่ดูยังคงสบายๆ เหมือนกันกับตอนแรกที่มา ไม่มีแม้แต่รอยเหงื่อบนใบหน้าสวย

"ยังจะเล่นต่ออยู่ไหม พี่ไม่ได้จำกัดเวลาน่ะ" เอเลนถามเสียงนุ่มนวล

"ผมยอมแพ้แล้ว" นอร์นตอบอย่างอ่อนแรง

"งั้นตามข้อตกลง ทำตามคำขอของพี่หนึ่งอย่าง" เอเลนยิ้ม

นอร์นลุกขึ้นนั่งและรอฟังอย่างใจจดใจจ่อว่าพี่สาวผู้มีทุกอย่างอยากได้อะไรจากเขา

"อย่าทิ้งพี่ไปไหนน่ะ" เอเลนพูดเสียงแผ่วเบา แต่แววตาดูจริงจัง

"แค่นั้นเองหรอ?" นอร์นถาม

"อืม" เอเลนพยักหน้า

"ผมจะไม่ทิ้งพี่ไปไหน" นอร์นตอบ

"ถ้างั้นสัญญากับพี่นะ" เอเลนยื่นนิ้วก้อยออกมา

"อืม ผมสัญญา" นอร์นยื่นนิ้วก้อยออกไปเกี่ยวก้อยกับพี่สาวด้วยรอยยิ้ม

และทั้งสองก็เกี่ยวก้อยกัน

เช้าวันต่อมา...

นอร์นในชุดนักเรียนกำลังจะเดินออกจากบ้านแต่ก็ถูกเอเลนหยุดไว้ที่หน้าประตู

"พี่มีอะไรหรอ?" นอร์นถาม

"ช่วงนี้พี่ได้ยินข่าวมาว่าเด็กหลายคนของเมืองข้างๆ หายตัวกันไปตอนกลับจากโรงเรียนก็รีบกลับมาเลยนะ" เอเลนพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด

นอร์นพยักหน้าหงึกๆ รับคำ เขารู้ว่าพี่สาวเป็นห่วงมากแค่ไหน เพราะเธอรู้ว่าเขาไม่มี 'กิฟต์' ที่จะใช้ปกป้องตัวเองได้เลย...

"พี่ก็ระวังตัวด้วยนะ" นอร์นเองก็อดเป็นห่วงพี่ของตนไม่ได้เหมือนกัน

เพราะเธอเองก็ไม่มีกิฟต์เช่นเดียวกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***