บทที่ 1 ตอนที่ 5 : เมืองโครอฟ ( 2 )

...{ วันที่ 6}...

    ( จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ ) เสียงนกร้องยามเช้า ผมตื่นขึ้นมาเห็นพวกเขาตื่นกันหมดแล้วท่าทางของพวกเขาเริ่มจะออกเดินทางกัน ส่วนผมที่กำลังยืดเส้นยืดสายอยู่

    พวกเขาก็ให้มีดมาเชนเต้เล่มนึง เขาบอกกับผมว่า...

" พวกเราขอตัวไปก่อนนะ มีดเล่มนี้ถือว่าเป็นคำขอบคุณที่ได้กินข้าวร่วมโต๊ะกันเมื่อคืนนะ ลาก่อนนะ "

   แล้วเขาก็เดินจากไปกันหมด ผมก็แอบยิ้มแล้วค่อยเดินออกจากกระท่อมนี้อีกทีนึง การเดินทางไปยังเมืองโครอฟยังคงอีกไกลผมใช้เวลาทั้งเดินและพักผ่อนไปชั่วขณะก่อนที่จะไปเจอกลุ่มทหารกลางถนนตรงนั่น...

ทหาร : หยุดอยู่ตรงนั้น!! // จ่อปืนมาตรงจิน.

จิน : ครับ // ยกมือขึ้น.

ทหาร : ไม่ทราบว่าจะไปไหน แล้วทำไม่หลบค่ายกักกัน?

จิน : ผมได้รับข้อความจากพ่อผมให้ไปเมืองโครอฟครับ

ทหาร : .... // หันไปถามจ่า.

?? : นายคือลูกของพ่อนักวิทยาศาสตร์ใช่ไหม ?

จิน : ....ใช่ครับ

?? : เราได้รับภารกิจให้มารับตัวนายกลับค่ายน่ะ ช่วยมากับพวกเราหน่อยได้ไหม

จิน : .... // ( เชี่ย...นี่พ่อต้องใช้คำสั่งกับพวกเขาเพื่อแค่มารับตัวฉันกลับไปเองเนี่ยนะ )

?? : หรือว่านายยังมีธุระไปที่อื่นก่อนรึเปล่า ถ้าอยากไปไหนบอกพวกเราสิจะได้พาไปน่ะ ตอนนี้นายอยู่ในการคุ้มตัวจากพากเราแล้วล่ะ

จิน : ... // ( ชิ คงต้องตามพวกเขาไปสินะ )

จิน : ไม่มีที่ไหนให้ไปหรอก พาฉันไปยังค่ายสิ

?? : เชิญขึ้นรถได้เลย // ชี้สั่งให้ลูกน้องเปิดประตูรถ

[ ระหว่างที่นั่งรถไปยังค่าย ]

?? : นี่ขอถามหน่อยสิ ทำไมถึงเดินลัดเข้าป่าแทนที่นั่งรถมาล่ะ

จิน : ก็มีคนเอารถจอดทิ้งไว้ตรงสะพานเลยขับไปไม่ได้เลยจำเป็นต้องเดินลัดเข้าป่าน่ะ

?? : หื้ม..งี้นี่เองแล้วแม่ของเอ็งล่ะ เขาไปไหนหรอ?

จิน : ....แม่ผมเสียแล้วล่ะครับ // ซึม.

?? : ขอโทษที่ถามนะ เรามาถึงค่ายแล้วล่ะ ลงไปแล้วเดินไปที่ห้องสอบสวนก่อนนะ

จิน : เค // ( ทำไมต้องห้องสอบสวนรู้สึกไม่ค่อยดีเลยแหะ )

      เมื่อลงมาจากรถ มีทหารหน่วยพิเศษหลายนายมายืนล้อมตัวผมเอาไว้แล้วพาผมไปยังห้องสอบสวน ระหว่างที่เดินเข้าไปได้เห็นเตียงผู้ป่วยนอนพักฟื้นกันหลายคน แต่มีบางคนที่ปกติต้องถูกให้ฝึกเป็นทหารอาสาทันที

[ ณ ห้องสอบสวน ]

?? : เชิญนั่งสิ

จิน : ครับ

ฟาย : ฉันชื่อ ฟาย เป็นเจ้าหน้าที่ในค่ายแห่งนี้ ขอเริ่มทำการสอบสวนเลยแล้วกันนะ // เปิดเอกสารอยู่.

จิน : คุณคงจะถามว่า " คุณเป็นลูกของพ่อผู้ที่บ้าคลั่งกับการทดลองใช่รึเปล่า " แล้วได้รับงานหมอบหมายมาจากพ่อผมอีกที แล้วเขาต้องการตัวผมกลับไปยังที่ทำงานของพ่อผมใช่ไหมล่ะ // สายตามุ่งมั่น+ดุเดือด

ฟาย : ... // ( ยังไม่ได้ถาม แต่รู้ได้ไงเนี่ย )

จิน : ระหว่างที่สอบสวน กล้องวงจรในห้องนี้ก็บันทึกเสียงและพ่อผมก็กำลังมองดูผมผ่านกล้องอยู่เหมือนกัน

ฟาย : ... // ( ปิดเอกสารลง )

ฟาย : เอาล่ะ ไม่มีอะไรต้องถามล่ะ เชิญไปพักผ่อนได้เลย พาตัวไปทหาร

ทหาร : ครับ !! // พาจินไปยังห้องพักผ่อน.

ฟาย : ... // ( ไอ้เด็กเวรนี่ แกกำลังดูถูกฉันอยู่นี่หว่า ฮึ้ย )

    ( แอ๊ด ) เสียงประตูเปิดออก ผมถูกถีบจากด้านหลังเข้าไปในห้องแล้วประตูก็ปิดทันทีและโดนล็อคจากด้านนอก ผมลุกขึ้นมาแล้วมองดูรอบๆห้อง สภาพห้องยังดูดีสิ่งของอำนวยยังใช้งานได้ปกติ แต่เหมือนคุกไปหน่อยนะ และค่ำคืนนี้ก็ผ่านไปด้วยดีจนกระทั่งเช้าในวันต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***