...{ วันที่ 3 }...
( โอย.. ) ผมตื่นขึ้นหลังจากที่ตกลงมาจากชั้นสามของอะพาร์ทเม้นท์ ผมลุกขึ้นยืนและมองไปรอบๆ กลับมีเพียงแต่รอยเลือดเปรอะเต็มถนนและในซอย
พยายามเดินหลีกเลี่ยงตรงที่โล่งเกินไป ตอนนี้ตัวผมได้รับบาดเจ็ดที่หัวเล็กน้อยกับข้อเท้า ผมเปิดแผนที่ในมือถือแต่กลับไม่มีสัญญาณสักนิด
ผมเดินออกจากตรงนี้และเดินตรงไปยังที่ร้านทำงานของผมเผื่อจะมีผู้รอดชีวิตสักคนก็ยังดีน่าระหว่างที่เดินไปก็คอยมองรอบๆหาของที่เป็นประโยชน์กับตัวเรา
โดยเฉพาะ " อาวุธปืน " เป็นของป้องกันตัวที่ดีที่สุดแล้วละ แต่จากสภาพของรถถังที่ถูกโจมตีแล้วมันกลับมีเชื้อราเกาะที่ตัวรถถังและมีคนติดเชื้อตายคารถ
[ เฮ้ !! ไอหนุ่มมาหลบทางนี้เร็วเข้า ] เขากวักมือเรียกให้ไปทางนั้น ผมวิ่งเข้าไปหลบและปิดประตูสนิท
?? : เฮ้ ทำไมถึงเดินชิลขนาดนั้นละ? นายไม่รู้หรอว่ามันเกิดอะไรขึ้นน่ะ??
จิน : พอดี..ผมตกลงมาจากชั้นสามเลยหัวกระแทกนิดหน่อยน่ะครับ...
?? : เอานี่ " ยาทา " อย่างน้อยก็รักษาที่หัวนายได้นะ // ยื่นให้.
จิน : ขอบคุณครับ ว่าแต่ทำไมคุณถึงไม่อพยพจากเมืองละ?
?? : ฉันไม่รู้ว่าศูนย์อพยพมันอยู่ที่ไหนไ แต่ที่รู้คือโรงพยาบาลมันระเบิดเฉยเลย..เว้ย
จิน : ... // ( งั้นแสดงว่าที่รพ.ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ )
?? : แล้วนายละจะไปที่ไหน? ถ้าหาไม่เจอศูนย์อพยพน่ะ
จิน : ผมคงจะตามหาไปเรื่อยๆ จนกว่ามันจะปลอดภัยจริงๆ
?? : งั้นหรอ...อย่างน้อยของที่ฉันจะให้ไปมันคงเป็นประโยชน์กับนายได้นะ เอาไปสิ // ยื่นของมาให้.
...[ แผนที่,ไฟฉาย,ไม้ขีดไฟ,เข็มทิศ ]...
จิน : ขอบคุณครับ..// รับเอาไว้.
?? : ขอให้นายเจอที่ปลอดภัยล่ะนะ ฉันคงไปไม่ได้หรอกมีเรื่องที่ต้องไปทำก่อนน่ะ
จิน : เช่นกันนะ
( พรึ่บ ) ผมกางแผนที่ขึ้นมาเป็นแผนที่ส่วนที่หนึ่งจากภาพที่ขาดไปน่าจะยังคงมีเพิ่มอีก แต่ต้องออกไปตามหาเองเป้าหมายที่จะมุ่งหน้าต่อคือ " เมืองโครอฟ "
แต่กว่าจะไปถึงเมืองนั้นได้ต้องเตรียมเสบียงมากพอถึงจะเดินไปถึง ผมใช้เวลากับการหาเสบียงก่อนที่จะมุ่งกน้าไปเมืองโครอฟ และนอนหลับพักผ่อนไปอีกหนึ่งวันเพื่อเดินทางไปวันพรุ่งนี้เช้า...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments