---
🩸 ตอนที่ 3 — บ้านของปีศาจ...กับหมอที่ไม่รู้ว่าเป็นเหยื่อหรือไม่
หลังจากคำตอบที่ไม่หลุดจากปาก แต่ก็ไม่ปฏิเสธ...
คิณณ์ถูกพามายังสถานที่หนึ่ง — บ้าน หรืออาจจะเรียกได้ว่า คฤหาสน์ขนาดย่อม ที่ซ่อนอยู่กลางเมือง
รั้วสูงสีดำ ติดกล้องวงจรปิดแน่นหนา
ประตูบานใหญ่เปิดต้อนรับเขาอย่างไม่มีเสียง แต่กลับกดดันจนรู้สึกเหมือนถูกดูดกลืนเข้าห้วงลึกที่ไม่อาจถอยกลับ
คิณณ์มองไปยังตัวตึกสามชั้นทรงทันสมัย ผสมผสานสไตล์ยุโรปกับความเรียบเฉียบของดีไซน์ญี่ปุ่น เสาไม้และหินอ่อนขัดเงา บรรยากาศหรูหราที่ไม่ได้แสดงออกด้วยความ “รวย”...แต่แสดงออกด้วย อำนาจ
> นี่คือที่ที่ผู้ชายคนนั้นอาศัยอยู่
“ขึ้นมาข้างบน”
เสียงเซร์รินดังขึ้นจากบันไดทางซ้าย เขาไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ แต่คิณณ์รู้ดีว่า ‘คำสั่ง’ นั้นไม่ใช่ตัวเลือก
---
ห้องพักชั้นสาม
“ห้องนี้ของนาย” เซร์รินเปิดประตูไม้บานหนาให้
ภายในคือห้องพักขนาดใหญ่ พร้อมโต๊ะทำงาน เตียงเดี่ยว และมุมสำหรับอุปกรณ์การแพทย์อย่างครบถ้วน ราวกับจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว
> “คุณเตรียมห้องไว้ตั้งแต่ก่อนจะบังคับผม?”
“ฉันไม่เคยทำอะไรแบบ ไม่มีแผน”
คิณณ์ถอนหายใจ ก่อนถามออกมาตรงๆ
“คุณต้องการให้ผมดูแลแค่เรื่องสุขภาพใช่ไหม? ไม่มีอย่างอื่น?”
เซร์รินเดินเข้ามาใกล้ สายตาคมกริบจ้องตรงอย่างไม่ปิดบัง
“เธอคิดว่า...ในโลกของคนอย่างฉัน จะมีแค่เรื่องสุขภาพ?”
คิณณ์เงียบ ดวงตานิ่งเฉียบ
เซร์รินเห็นแบบนั้นแล้วกลับยิ้มมุมปาก ดวงตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย...อ่อนลงกว่าทุกครั้งที่พบกัน
“ฉันไม่บังคับให้เธอ ขายตัวเอง คิณณ์...แต่ถ้าถามว่าอยากได้ตัวเธอไหม—”
เขาโน้มเข้าใกล้จนเสียงลดลงเหลือแค่ลมหายใจ
“—ก็ไม่ปฏิเสธหรอก”
คิณณ์นิ่ง แก้มขึ้นสีเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ทัน แต่ยังไม่หลบตา
“คุณเป็นคนประเภทที่เห็นทุกอย่างเป็นของเล่นรึไง?”
“เปล่า” เซร์รินพูดเบา “แต่ฉันไม่เคยเห็นใคร ‘เหมือนของที่หลุดจากเกม’ แบบเธอมาก่อน”
---
เวลาผ่านไป...
หลังจากจัดห้องได้สักพัก ผู้ชายในชุดสูทอีกคนมาเคาะประตู
“หมอครับ เจ้านายให้ไปที่ห้องใต้ดิน”
คิณณ์เลิกคิ้ว “ทำไม?”
“มีเคสแรกของคุณ รออยู่แล้วครับ”
---
ห้องใต้ดินของคฤหาสน์แอชรา
ไฟสีขาวเปิดสว่างราวกับห้องผ่าตัดจริงๆ โต๊ะโลหะสะอาดวางเครื่องมือแพทย์ครบชุด ชายคนหนึ่งนอนหมดสติบนเตียง โลหิตไหลจากบาดแผลที่สีข้าง
คิณณ์รีบล้างมือ ใส่ถุงมือยางขณะเดินเข้าไปใกล้
“กระสุนฝังใน ข้างซ้าย — ใกล้ตับ แต่ไม่โดน”
เสียงเซร์รินพูดจากมุมมืด
เขายืนกอดอกมองเหตุการณ์อยู่หลังบานกระจกที่แยกห้อง
“แล้วทำไมไม่ส่งโรงพยาบาล?”
“เพราะพวกเราคือเงา — และเงาไม่ควรเปิดเผยต่อแสง”
คิณณ์กัดฟันแน่น
> ฉันกำลังทำอะไรอยู่...ทำไมถึงยอมมาอยู่ในโลกนี้?
แต่เมื่อเขาหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมา และมองเห็นเลือดของคนตรงหน้า...
สมองของนักศึกษาแพทย์ก็กลับเข้าสู่โหมดที่เขารู้จัก — โหมด ‘หมอ’
เขาผ่า ขจัดเลือด หยุดเส้นเลือดที่ฉีก กระสุนถูกดึงออกอย่างมั่นคงและไม่ลังเล — เหงื่อไหลอาบข้างขมับ มือที่สั่นตอนแรกกลับมั่นคงจนน่าแปลกใจ
จนกระทั่ง...
---
หน้าห้องกระจก
เซร์รินยืนเงียบ ดวงตาคมของเขาไม่ละไปจากร่างของคิณณ์เลยแม้แต่วินาทีเดียว
ชายที่ยืนข้างเขาถามเสียงต่ำ
“เราจะไว้ใจหมอเด็กคนนี้จริงหรือครับ?”
เซร์รินตอบช้าๆ
> “ฉันไม่เคยไว้ใจใคร…แต่นี่อาจเป็นข้อยกเว้นแรก”
---
🖤 จบตอนที่ 3 🖤
----
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
Comments