เด็กแปลก [AllTakemichi] Episode : ⓪

⚠️เนื้อหาต่อไปนี้จะมีความรุนแรงและเลือด และอาจจะมีคำหยาบออกมาเป็นบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน⚠️

เนื้อหา : มีความรุนแรง, คำหยาบคาย, เลือด, การอธิบายถึงลักษณะคำสาป

. . . . . .

โลกของผู้ใช้ไสยเวทย์นั้น...เป็นอะไรที่โคตรจะเฮงซวย การกำจัดคำสาป หรือการขึ้นตรงต่อเบื้องบนที่ไม่เห็นว่าพวกมันจะทำอะไรเลยสักอย่าง

นอกจากชี้นิ้วออกคำสั่งแล้วมุดหัวอยู่ด้านหลังพวกเขาเวลา เกิดเรื่องอะไรขึ้น เป็นพวกตาแก่ที่มีหัวสมองล้าหลังยิ่งกว่าพวกเต่าล้านปี นี่คือสิ่งที่ทาเคมิจิ หรือ ฮานากาคิ ทาเคมิจิ

นักคุณไสยระดับหนึ่งได้ยินจากเพื่อนซี้ทั้งสองคน อย่างโกโจ ซาโตรุ และ เกะโท สุงุรุ สองคนนี้ มักจะทะเลาะกันและโต้แย้งในทุกๆเรื่องข้ามหัวเขาเสมอจนเหมือนถูกกรอกหูไปด้วย ตั้งแต่เรื่องเล็กๆจน ไปถึงเรื่องใหญ่

แถมยังลากเขาเข้าไปเกี่ยวข้องอยู่ทุกครั้ง จนสุดท้ายทาเคมิจิต้องหนีภัยไปหลบอยู่ข้างๆเพื่อนสาว เพียงคนเดียวในสายชั้นปีหนึ่งอย่างโชโกะแทน ชั้นปีที่หนึ่ง ของโรงเรียนเฉพาะทางไสยศาสตร์นครโตเกียวมีนักเรียนเพียงสี่คนเท่านั้น

แต่นี่ก็ถือว่าเป็นจำนวนที่เยอะไม่น้อยในวงการของผู้ใช้คุณไสย

"ฮานากาคิ"

Takemichi

// หันมองตามเสียง

เสียงเรียกของอาจารย์คนหนึ่งที่เดินมาหาเขา อีกคนมีสีผมสีดำแซมแดงซึ่งอาจจะดูแปลกแต่ก็ดูเข้ากับคนตรงหน้าไม่น้อยเลย

Takemichi

อาจารย์เรน?

Takemichi

มีอะไรรึเปล่าครับ // ถามด้วยความสงสัย

แต่สิ่งหนึ่งที่เขาคิดออกในตอนนี้คือ ที่อาจารย์เรน ผู้ที่ขึ้นชื่อเรื่องขึ้นตรงต่อเบื้องบนโดยแท้เรียกเขาอาจจะเพราะมี'ภารกิจ'

"ฉันมีภารกิจมาให้นาย ภารกิจที่รปปงหงิ"

Takemichi

....

Takemichi

(นั่นไงว่าแล้วเชียว...)

Takemichi

ครับ

"มันเป็นภารกิจระดับ3 ซึ่งตอนนี้มีแค่เธอที่ว่างเท่านั่น ฉันจึงเลือกเธอมาดำเนินภารกิจในครั้งนี้ 'คนเดียว' "

Takemichi

เข้าใจแล้วครับ

Takemichi

แล้ว...ผมต้องเริ่มภารกิจตอนไหนงั้นเหรอ

"ตอนประมาณหกโมงเย็นน่ะ เดี๋ยวยิริวจะพานายไป"

Takemichi

// พยักหน้าเบาๆ

Takemichi

งั้นผมขอตัวไปเตรียมตัวก่อนนะครับ

"อืม"

Takemichi

// เดินออกไป

Takemichi

...ให้ตายสิ

Takemichi

ภารกิจระดับ3เนี่ยนะ?...

Takemichi

อาจารย์คนอื่นๆก็มีไม่ไปเองล่ะว่ะ

Takemichi

เฮ้อ

Takemichi

มาใช้เด็กปีหนึ่งเนี่ย

Takemichi

คงคิดจะหาทางกำจัดจริงๆสินะ // ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ถ้าหมายถึงว่าทำไมผมถึงพูดกำจัดน่ะหรอ?

พวกคุณจะรู้เอง

ว่าผมหมายถึงอะไร

. . .

18:00 Pm.

บรื้นนน

"ถึงแล้วล่ะฮานากาคิ"

Takemichi

ครับ // พูดก่อนจะก้าวลงจากรถ

ทันทีที่เขาก้าวขาลงมาจากรถนั้น รถของคนขับรถอย่างคุณยิริวก็ขับออกไปทันที พร้อมมีโดมม่านกันสีดำที่กันไว้ไม่ให้คนภายนอกมองมาเห็นและกันไม่ให้พวกไอคำสาปลอยออกไป

Takemichi

...เหอะ // เดินเข้าไปในคลับร้าง

ที่นี่คือคลับร้างที่มีแผ่นเหลืองกั้นเอาไว้อยู่ แต่เพราะทางโรงเรียนได้แจ้งกับเจ้าหน้าที่ตำรวจทำคดีที่นี่ไว้แล้วว่าจะมีคนมาที่นี่จึงทำให้ผมเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

ภายในอาคารนั้นรกร้างและเงียบเสียซะ จนแถบจะได้ยินเสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรงของตัวเอง

Takemichi

เหม็นชะมัด // ยกมือขึ้นมาปิดจมูกเล็กน้อย

Takemichi

// กวาดตามองสำรวจ

Takemichi

เหอะ กลิ่นเหม็นสาบลอยมาขนาดนี้ ไม่ต้องซ่อนตัวก็ได้นะ

เขาหันหน้ากลับมามองทางเดินที่มืดสนิท เงียบหูฟังการเครื่องไหวพร้อมกับดวงตาสีฟ้ากวาดตา มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง

ภายในคลับเต็มไปด้วยโต๊ะและเก้าอี้ที่วางระเกะระกะ บางตัวก็ล้มลงไปกับพื้น รอยคราบเลือดตามทางเดินและผนังสีที่ลอกหใดแล้ว และไฟที่กะพริบติดๆดับๆ ชวนให้นึกถึงหนังสยองขวัญที่นั่งดูกับพวกซาโตรุไม่น้อยเลย

Takemichi

(พอเข้าไปลึกยิ่งเหม็นแหะ...)

คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นในใจ กับคำประโยคที่พูดไปก่อนหน้ารอบๆกับอาการ แม้จะรู้ว่าพวกคำ สาประดับนี้คงไม่เข้าใจมันนักหรอก

แต่เหมือนเขาจะคิดผิด...

ทันใดนั้น เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นพร้อมกับตัวคำสาปคล้ายคนแต่หัวเหมือนสัตว์ที่ส่วนหัวนั้นมีความบิดๆเบี้ยวๆเหมือนน้ำเน่าเละ ก็พุ่งลงมาจากข้างบนจนคนตัวเล็กต้องบิดตัวหนี มือหยิบดาบขนาเพอดีมือที่ซ่อนอยู่ข้างเอวขึ้นมาตวัดฟันลงที่ แขนของคำสาปจนมันหลุด และตกลงไปที่พื้น

เสียงร้องที่ดังเหมือนกับ ไซเรนทำเอาเขานิ้วหน้าลงเล็กน้อยด้วยความแสบแก้วหู ดวงตาสีฟ้าสว่างวูบก่อนทุกอย่างรอบตัวจะหยุดนิ่งพร้อมกับที่ร่างโปร่งพุ่งเข้าไปฟันลงที่ตัวคำสาปจนมันสลายหายไป

Takemichi

ให้ตายสิ... // หอบหายใจเล็กน้อย

เขาใช้เวลาในการกำจัดพวกคำสาประดับสามและระดับสองในเวลาไม่นาน และไม่คิดว่าเพียงแค่เดินเข้าไปลึกมากยิ่งขึ้น จะมีกลุ่มคำสาปเยอะขนาดนี้ เด็กหนุ่มในชุดสีเข้มยก แขนขึ้นปาดลงที่เหงื่อที่เกาะอยู่ตามใบหน้าสวย เพราะเป็นแหล่งมั่วสุมและเต็มไปด้วยผู้คน ทำให้เป็นแหล่งรวมคำสาปไว้หลายระดับ ชายหนุ่มก้าวเท้าข้ามเก้าอี้ที่ล้มลง อยู่บนพื้นและเดินตรงไปยังชั้นสองเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย เพราะภารกิจยังไม่เสร็จทำให้โดมที่ยังพวกเขาไว้ระหว่างที่แห่งนี้กับข้างนอกยังไม่เปิดออก

ดวงตากลมโตสีฟ้าดูสว่างขึ้นกว่าปกติเล็กน้อย ทุกการก้าวเดิน เต็มไปด้วยความระมัดระวัง จนเมื่อเข้าถึงชั้นสอง เพียงแค่ก้าวเท้าลงมาเหยียบไอเย็นบางอย่างก็ลามเข้ามาสู้ตัวของเขาจนขาของเขาสั่นสะท้านตัวแข็งที่ขาของเขาขยับก้าวไม่ออก

Takemichi

บ้าเอ้ย...

เขาสถบออกมา ก่อนที่จะมีมือใหญ่โตสีดำคล้ำตบเข้าที่หัวของตัวเขาจนร่างบางกระเด็นไปตามทางเดิน แรงตบที่มหาศาลทำเอาเขารู้สึกมึนไม่ได้ ดวงตาสีสวยพยายามจับภาพตรงหน้า แต่ก็พอเห็นเงาบางอย่างที่กำลังพุ่งเข้ามาช้ำ จนต้องรีบยกมือขึ้นกันพร้อมกับดวงตาข้างขวาที่สว่างจ้า มือของมันห่างจากหน้าของเขาเพียงไม่กี่เซ็น เขาเบิกตามองอย่างตกตะลึง ไม่ต้องเดาเลยว่าหากเขาโดน มันซ้ำอีกรอบคงได้ไปเฝ้ารากมะม่วงก่อนใครเพื่อนแน่ๆ

คำสาประดับพิเศษที่ดูมีสติปัญญาชะงักค้างอยู่ กลางอาการ ราวกับถูก 'หยุดเวลา'ไว้ เขาเม้มปากแน่นขยับตัวถอยห่างเพื่อตั้งหลักรับรู้ได้ถึงความห่างชั้นกันระหว่างตัวเขาและคำสาปตรงหน้า

มันมีดวงตาทั้งหมด6ดวง ผิวดำคล้ำ และตัวสูงประมาณสักสามเมตรได้ มือของมันใหญ่และมีกรงเล็บที่แหลมคมมากยิ่งกว่าฟันปลาฉลาม โชคดีแค่ไหนที่รอบแรกที่ตัวเขาถูกมันตบเข้าไม่โดนเล็บพวกนั้นแทงเข้ามา ถึงอย่างนั้นขมับก็รู้สึกเจ็บจี๊ดอยู่ดี

Takemichi

ไหนบอกว่าไม่มีระดับพิเศษไงว่ะ

Takemichi

นี่มันระดับพิเศษชัดๆ

Takemichi

ดูก็รู้ว่าตั้งใจส่งฉันมาตายน่ะไอ่พวกเบื้องบนเฮงซวย!

ฮานากาคิ ทาเคมิจิ สถบด่าออกมา ถึงเขาจะเป็นถึงนักคุณไสยระดับ1 แต่ใช่ว่าการสู้กับพวกระดับพิเศษได้ง่ายๆขนาดนั้น มันฉลาดและมีความรู้มากกว่าระดับอื่นๆ แถมความร้ายกาจของพวกมันก็เยอะมากๆด้วย ทางดีที่สุดของกฎการเป็นผู้ใช้คุณไสยแล้วนั้นหาก เจอคำสาประดับพิเศษนั้น 'โปรดหนี' ให้ได้เร็วที่สุด

เขารีบหันหลังหนีทันที แต่เพราะความต่างที่ชัดเจนทำให้ พลังของเขาสามารถหยุดอีกฝ่ายไปได้เพียงไม่ถึงสองนาที ขายาวๆของมันพุ่งตรงมาหาเชาก่อนจะตวัดขาแตะลงที่กลางตัวของเขาอีกครั้งจนร่างของเขาไปชนกับผนัง และทะลุออกไปข้างนอก

Takemichi

อัก! // กระอักเลือดออกมา

ร่างเล็กถึงกับกระอักเลือดออกมา ใช้พลังของตัวเองในการหยุดช่วงเวลาเป็นระยะ เพื่อหาทางหลบหนี เพียงแค่เงยหน้าขึ้นฟ้าภาพที่ปรากฏก็ทำเอาใบหน้าเรียวซีดลงอย่างเห็นได้ชัด

เขาหลุดเข้าไปในเขตของมันเสียแล้ว....

ได้แต่ขอให้ผู้ช่วยที่รอรับภารกิจของเขารู้ตัวเร็วๆ ไม่งั้นการกลับไปเจอพวกเพื่อนๆอีกครั้งคงมีเพียงร่างไร้วิญญาณของ ฮานากาคิ ทาเคมิจิ แล้วล่ะ

น้ำที่ค่อยๆทะลักลงมาจากคลับทำให้พอรู้ว่าเจ้าตัวเป็นคำสาปเกี่ยวกับอะไร กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนคลองที่เต็มไปด้วยน้ำบูดหลากหลายมารวมกันทำเอาเขาย่นจมูกเล็กน้อย เขารีบวิ่งออกไป พยายามหนีจากน้ำที่ไล่ตามมาจากด้านหลัง

ดวงตาสีฟ้าประกายเป็นวูบๆ เพื่อหาทางหนีทีไล่ ร่างกายเล็กช้าลงกว่าตอนแรก เพราะแรงปะทะที่เกิดขึ้นจากในตึก

Takemichi

ให้ตายสิ...แถบจะไม่เหลือแรงวิ่งแล้ว // ขมวดคิ้วเล็กน้อย

บทเรียนแรกของการเป็นจูจุสึ

คือการ เตรียมใจ

'ผู้ใช้คุณไสยเผชิญหน้ากับความตายอยู่เสมอ ทั้งเห็นคนถูกฆ่าตายด้วยคำสาปหรือพวกพ้องตายต่อหน้า'

ถึงแม้จะเหมือนคำพูดที่ดูโหดร้ายไปหน่อยกับการพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเด็กที่อายุสิบห้าสิบหก

แต่เพราะในโลกของจูจุสึแล้วนั้น พวกเขาจะต้องโตเร็วกว่าเด็กวัยรุ่นปกติทั่วไป พบเจอกับเรื่องที่โหดร้ายและ ความตายอยู่เป็นประจำ จนเหมือนเป็นกิจกรรมหลัก ทาเคมิจิรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา มือเล็กกำดาบในมือแน่นปัดการโจมตีของอีก ฝ่ายแม้เหมือนตัวเองจะถูกซ้อมอยู่ฝั่งเดียวก็ตาม ทั้งเจ็บใจและเสียใจ

Takemichi

(เริ่มไม่มีสติแล้ว...ให้ตายเถอะ)

ก่อนที่เขาจะได้กำจัดคำสาประดับพิเศษ (ที่ถึงแม้เขาจะเป็นฝ่ายถูกซ้อมก็ตาม) อยู่ๆสติของเขาก็มือดับลงไปในทันทีและร่างกายที่คิดว่ายืนอยู่ก็นอนลงไปกับพื้นหินปูนความรู้สึกที่เลือดไหลออกจากร่างกายทำให้รู้สึกเหนื่อยจนจะตายทั้งเป็น

Takemichi

(อย่างน้อยๆ....ก่อนจะตายก็ขอกลับไปนอนหมอนนุ่มๆที่คฤหาสน์ไม่ได้รึไงกัน....)

. . . . . .

จบ Episode : ⓪

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ