เด็กแปลก [AllTakemichi] Episode : ①

⚠️เนื้อหาต่อไปนี้จะมีความรุนแรงและเลือด และอาจจะมีคำหยาบออกมาเป็นบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน⚠️

เนื้อหา : มีความรุนแรง, คำหยาบคาย, เลือด, การอธิบายถึงลักษณะคำสาป

. . . . . .

2003

Tokyo

[Sano]

ชินอิจิโร่ หรือ ซาโนะ ชินอิจิโร่ หลานชายคนโตของบ้านซาโนะ ในปีนี้เจ้าตัวอายุ23ปี เป็นเจ้าของร้านมอเตอร์ไซด์

และนกสาวไปถึงยี่สิบครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น ชินอิจิโร่ก็ยังคงฮอตในหมู่เด็กผู้ชาย(นักเลง)ไม่น้อยเลยทีเดียว

ด้วยดวงตาสีนิลที่ดำมืดสนิท ใบหน้าหล่อดูดีและเส้นผมสีดำที่ไม่ได้เซตขึ้นเหมือนสมัยวัยรุ่น ตัวเขานั้นกำลังจะออกไปเปิดร้านเพราะยังมีรถอีกหลายคันที่จะต้องตรวจเช็กสภาพและซ่อมแซมมัน

แต่พอที่เขาก้าวขาเดินออกมาหน้าบ้านเตรียมจะขับรถคันโปรดออกไปก็ถึงกับต้องเสียหลักเกือบทำรถทับตัวเองเมื่อเห็นร่างของใครบางคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่หน้าตระกูลซาโนะ ด้วยเลือดที่โชกเต็มตัวจนเหมือนเกิดเหตุฆาตกรรมหน้าบ้าน

Shinichiro

เชี่ย...

Shinichiro

ใครเนี่ย // ขมวดคิ้ว

Shinichiro

// หันมองซ้ายมองขวา

คนตัวสูงโปร่งทำหน้าตาตื่นรีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายที่ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่มั้ย เส้นผมสีเหลืองก็ ยุ่งเหยิงไปเป็นทรง แอบเห็นคราบเลือดที่ติดอยู่บนเส้นผมของอีกฝ่ายด้วย

Shinichiro

ไปโดนใครทำร้ายมาอีกล่ะเนี่ย

Shinichiro

สมัยนี้นักเลงมันเลวทรามขนาดนี้เลยหรอ?

Shinichiro

// เอื้อมมือไปจับข้อมือเล็กเบาๆ

เขาแตะลงที่ข้อมือของอีกฝ่าย เมื่อสัมผัสได้ถึงชีพจรที่ยังเต้นอยู่ก็รีบจัดการโทรเรียกรถพยาบาลมาทันที

เขาก็ไม่ได้อยากเห็นคนแปลกหน้าที่ไหนมาตายหน้าบ้านตัวเองหรอกนะ

. . .

[Hospital]

Takemichi

อ่า... // ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย

เขาลืมตาขึ้นด้วยความมึนเบลอ สิ่งแรกที่กวงตาสีสวยเห็นคือเพดานสีขาวสะอาดและกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ สมองเริ่มทำงานอย่างหนักเพื่อเรียบเรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเขานั้นรอดตายมาได้

Takemichi

ชิ....เจ็บหัวไม่หายเลยแฮะ... // กุมหัวตัวเองเล็กน้อย

Takemichi

(ถ้าเจออีกครั้งนะไอ้คำสาปเลว ฉันจะกำจัดแกจนไม่เหลือซากเลยคอยดู!) // ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิด

แค้นไม่หาย ------->

แค่คิดถึงคำสาประดับพิเศษที่เจอก็ทำเอาตัวของเขาสั่นด้วยความกลัวแล้ว แต่อีกใจคือแค้นมาก! เพิ่งมารู้ว่าตัวเองอ่อนแอขนาดไหนก็ตอนที่ขาของเขาขยับไม่ไปตอนที่เจอกับแรงกดดันมหาศาลของคำสาป

"อ้าว? ตื่นแล้วหรอ"

Takemichi

เอ๊ะ?... // หันมองตามเสียง

เสียงทุ้มต่ำไม่คุ้นหูทำให้ทาเคมิจิสะดุ้งด้วยความตื่นตระหนก หันไปมองตามเสียงที่ได้ยินก่อนจะเจอกับร่างของชายหนุ่มผมดำตัวสูง

Takemichi

(ใครอีกล่ะเนี่ย) // ขมวดคิ้วมอง

Shinichiro

หน้านายเด่นออกชัดขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

Shinichiro

แล้วชื่ออะไรล่ะเราน่ะ

Takemichi

// ขมวดคิ้ว

ด้วยความที่เขาไม่คุ้นเคยกับคนๆนี้ ทำให้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดพุ่งขึ้นมาทันที ทำให้เขายกมือทั้งสองมาตั้งการ์ดไว้เพื่อป้องกันตัว

Shinichiro

เฮ้ยๆ....ใจเย็นๆสิ

Shinichiro

ฉันช่วยนายเอาไว้นะ

Takemichi

(ช่วย?) // มอง

คนแปลกหน้าที่บอกว่า พร้อมกับรอยยิ้มแหย่ๆทำเอาทาเคมิจิกวาดตามองคน ตรงหน้าอย่างสำรวจ ดูเหมือนจะเป็นเพียงคนปกติทั่วไปหากไม่เห็นไอดำบางอย่างที่โอบล้อมด้านหลังของอีกคนนั่น ทำให้ชายหนุ่มยังคงไม่ลดการ์ดป้องกัน

Takemichi

(ไอดำรุนแรงมากเลยแฮะ...คนๆนี้ไปทำอะไรมากัน) // ขมวดคิ้วเล็กน้อย

Shinichiro

ฉันเห็นนายนอนบาดเจ็บอยู่หน้าบ้านฉันน่ะ เลือดอาบไปทั้งตัวหมดเลยเลยรีบพาส่งโรงพยาบาลน่ะ

ชายผมดำอธิบายเมื่อเห็นสายตาที่ดูจะสับสนไม่น้อย ของเด็กตรงหน้า

Takemichi

อ่า..

Takemichi

ขอบคุณที่ช่วยนะครับ

ถึงจะสงสัยว่าทำไมถึงรอดมาได้ แต่อย่างน้อยก็ยังไม่ตายก็ถือว่าโชคดีมาก แล้ว ทาเคมิจิเม้มปากก่อนจะเอนตัวลงนอนเช่นเดิมพอมาได้สติ

จึงเริ่มรู้สึกเจ็บขึ้นมาทันที แขนซ้ายของเขาถูกใส่เผือกเอาไว้ ก้มมองตามตัวเห็นแต่ผ้าก๊อซขาวพันเต็มไปหมดจนนึกว่าเป็นมัมมี่

Shinichiro

ซาโนะ ชินอิจิโร่

Takemichi

ครับ?

อยู่ๆคนข้างๆก็แนะนำตัวขึ้นมา ใบหน้าที่ดูอ่อนโยนทำให้ตัวเขาลดความระมัดระวังลงเล็กน้อย

Takemichi

อ่า...

Takemichi

ผม ฮานากาคิ ทาเคมิจิ

Takemichi

ครับ..

Shinichiro

หืม?

Shinichiro

ตระกูลฮานากาคิหรอ?

Takemichi

เอ๊ะ

Takemichi

รูัจักหรอครับ?

Shinichiro

อ่า...แค่คุ้นๆน่ะ

Takemichi

อ่า... // พยักหน้าเบาๆ

Shinichiro

อ่าจริงสิ...เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องห่วงนะพอดีฉันจัดการให้แล้ว เพราะติดต่อครอบครัวเธอไม่ได้เลยน่ะ

Takemichi

// ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างสงสัย

Takemichi

(ติดต่อไม่ได้?)

Takemichi

(หมายความว่าไง)

อย่างน้อยๆพวกโกะโจก็ต้องโทรหาเขาสิหรือแม้แต่พวกอาจารย์ใหญ่ก็ด้วย

Takemichi

มือถือผมอยู่ไหนงั้นหรอครับ

คนป่วยเอ่ยถาม หันมองซ้ายขวาหามือถือที่ไม่รู้ว่าทำตกอยู่ที่ไหนหรือเปล่า

Shinichiro

มือถือหรอ?

Shinichiro

ฉันเก็บเอาไว้น่ะ มันตกอยู่ๆข้างๆเธอ

Shinichiro

แต่หน้าจอมันอาจจะแตกหน่อยนะ // ยื่นมือถือให้

Takemichi

(แตกเยอะซะด้วย...นี่ไม่หน่อยแล้วนะ)

Takemichi

ขอบคุณครับ // รับมา

เขาตอบรับ เปิดมือถือขึ้นดูก่อนจะมองอย่างแปลกใจเมื่อมันไม่มีสายไหนโทร เข้าหาเขาเลยแม้แต่น้อย แถมตรงเวลาและปียังดูแปลกๆจนใจคนป่วยเริ่มใจไม่ดีขึ้นมานิดๆ

ดวงตาสีฟ้าสั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าถามชายหนุ่มที่เจอเพียงคนเดียวตั้งแต่ตื่นขึ้นมา

Takemichi

อาจจะดูเป็นคำถามที่แปลกนะครับ

Takemichi

แต่นี่...

Takemichi

ปีอะไรงั้นหรอครับ?

Shinichiro

ห๊า?

Shinichiro

อืมม...

Shinichiro

ก็แปลกจริงๆนั่นแหละนะ

Shinichiro

นี่ปี2003 แล้วน่ะ

Takemichi

.....

คนโตกว่ายกมือขึ้นเกาหลังคอเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบไป พร้อมหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาให้เด็กตรงหน้าดูว่าเขาไม่ได้พูดโกหก

Takemichi

.... // มองหน้าจอมือถืออีกคน

Takemichi

(2003)

ถึงหมอที่ตรวจร่างกายเด็กตรงหน้าจะบอกชิอิจิโร่ เรื่องอาการที่อาจจะเกิดขึ้นได้ เพราะหัวของทาเคมิจินั้นโดนกระแทกอย่างแรง

ถึงเขาจะไม่รู้ก็เถอะว่าโดนอะไรกระแทกใส่ แต่ก็ไม่อยากจะเอ่ยปากถามเด็กตรงหน้าจึงทำให้เขาคิดไปเองว่าอาจจะโดนไม้เบสบอลฟาดก็ได้

Takemichi

ให้ตายสิ

เขาสถบออกมาเบาๆ ได้แต่คิดว่าตัวเองเจอเรื่องหินเสียแล้ว

จะไม่ให้เดือดร้อนได้ไงในเมื่อตัวเขาดันข้ามเวลามาตั้ง2ปี!!

. . . .

สุดท้ายแล้ว ทาเคมิจิก็ต้องรบกวนเรื่องค่าใช้จ่ายกับบ้านซาโนะ โชคดีที่คุณปู่ซาโนะใจดีช่วยออกค่ารักษาให้แทนเจ้าหลานชายใจบุญที่ไปเก็บเด็กที่ไหนมาไม่รู้ให้ แน่นอนว่าทาเคมิจิตั้งใจจะตอบแทนคุณปู่อย่างแน่นอน

ทาเคมิจิรักษาอยู่โรงบาลเกือบอาทิตย์ โชคดี ที่ร่างกายของผู้ใช้คุณไสยอึดและถึกกว่าคนปกติหลายส่วน รวมทั้งความแข็งแกร่งที่ถูกฝึกมาด้วยทำให้ ร่างกายของเขารักษาตัวได้เร็วจนแม้แต่คุณหมอยังแปลกใจ แต่ยังไงทาเคมิจิก็ยังต้องใส่เผือกแขนไปก่อน

Takemichi

...มันเป็นไปได้ยังไงกัน

Takemichi

ฉัน...ข้ามเวลามาเนี่ยนะ

Takemichi

ตอนนั้นยังปี2000 อยู่เลย

Takemichi

มัน...เกิดอะไรขึ้นกันแน่ // ขมวดคิ้วเล็กน้อย

Takemichi

หรือเพราะการที่ฉันใช้พลังคุณไสยมากเกินขีดจำกัดงั้นหรอ?

คนตาฟ้าไร้ที่อยู่ เพราะช่วงเวลาที่ต่างกันถึงแม้ จะเพียงสองปีแต่ทุกอย่างรอบๆก็ดูแปลกตาอยู่ดี และการกลับไปที่โรงเรียนก็ดูอันตรายจนเกินไป

ไม่รู้ว่าการที่เขาไปทำภารกิจคนเดียวโดยข้างในดันมีคำสาประดับพิเศษนั้นเป็นความตั้งใจของเบื้องบนที่ต้องการจะจัดการตัวเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้

เขาได้มานั่งคิดระหว่างที่อยู่ในเขตของโรงพยาบาล เพราะความสามารถของเขา ยังไงก็ยังถูกจับตามองจากพวกเบื้องบนอยู่ไม่น้อย ความสามารถที่หากเมื่อไหร่ที่เขาใช้ได้ถนัดและเก่งขึ้นมา ก็มีสิทธิ์ที่มันจะสร้างความบิดเบือนให้แก่ช่วงเวลาได้

Takemichi

เฮ้อ...

Takemichi

ให้ตายสิ

ทาเคมิจิถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ เท้าก็ดัน พื้นไปมาระหว่างที่ตัวนั่งลงที่ชิงช้า เงินติดตัวก็มีเพียงแค่สามพันเยนเท่านั้นอาจจะพอเช่าห้องอยู่ได้เพียงไม่กี่คืน

เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้จึงไม่ได้พกเงินอะไรเยอะ เงินนี้ก็เพียงแค่เอามาเพื่อเพราะตั้งใจจะซื้ออะไรกินหลังทำภารกิจเสร็จ

Takemichi

(แต่ดันย้อนเวลามาได้...สามพันเยนสุดท้ายของฉัน)

เขาได้แต่คิดพร้อมน้ำตาตกใน

Takemichi

กลับไปคงได้โดนโชโกะบ่นหูชาแน่...

Shinichiro

อ้าว ทาเคมิจิ?

Shinichiro

มานั่งทำอะไรตรงนี่ละ?

เสียงเรียกชื่อดังขึ้นทำให้ทาเคมิจิเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียก

Takemichi

// หันมองตามเสียง

Takemichi

อ่ะ ซาโนะซัง

ทาเคมิจิลุกขึ้นยืนด้วยหน้าตาตื่น มองผู้ช่วยชีวิตของตัวเองที่วันนี้อยู่ในชุดช่างสีฟ้าเข้มที่ออกไปทางเขียว โดยมีเด็กอีกสองคนที่เดินตามหลังมา

Takemichi

หืม?

Shinichiro

โถ่ก็บอกให้เรียกชินอิจิโร่ยังไงล่ะ

Shinichiro

ขนาดฉันยังเรียกเธอว่าทาเคมิจิเลยนะ

Takemichi

(ไอ้น้ำเสียงออกไปทางน้อยใจนี่มันอะไรกันครับ!) // ขมวดคิ้วมอง

คนโตกว่าร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มที่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว

Shinichiro

แล้วมาทำอะไรตรงนี้ล่ะ? ใกล้จะเย็นแล้วนะช่วงนี้นะมีนักเลงเยอะอยู่ระวังจะโดนหาเรื่องเอาได้

Takemichi

(ผมคิดว่าคนที่จะหาเรื่องจะไม่ใช่นักเลงนี่สิครับ...)

คนผมดำว่าอย่างใจดี มือก็ยกขึ้นลูบเส้นผมสีทองของตัวเขาเล่นอย่างเอ็นดู

ต่างจากทาเคมิจิที่ยิ้มแหย่ออกมาเมื่อเห็น สายตาน่ากลัวและระแวดระวังจากเด็กชายสองคนที่อยู่ข้างหลัง คนหนึ่งผมสีฟางข้าวตัดสั้นมีหน้าม้า

ดวงตาสีดำที่เหมือนชายหนุ่มทำให้ทาเคมิจิเดาว่าคงเป็นพี่น้องกัน ในขณะที่ข้างๆเป็นเด็กหนุ่มท่าทางก๋ากั่น ดวงตา คมผมสีดำยาวประบ่า และที่โดดเด่นคือเขี้ยวที่โผล่มาที่มุมปาก

Takemichi

(เหมือนแมวเลยแฮะ)

Mikey

นี่...คนนี้ใครอ่ะชิน // ชี้

Shinichiro

ก็คนที่พี่เคยบอกไงมันจิโร่

Takemichi

อ่า ยินดีที่ได้รู้จัก

Mikey

อืม... // พยักหน้าตอบกลับ

Shinichiro

แล้วเธอมานั่งทำอะไรตรงนี่คนเดียวล่ะ

Mikey

หนีออกจากบ้านหรอ

Takemichi

..ก็คงงั้นมั้ง

เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเล็กน้อย แต่ก็คงไม่พ้นหูของคนตรงหน้าที่อายุน้อยกว่าเขา1ปี

Shinichiro

งั้นมาอยู่กับพวกพี่ก่อนไหมล่ะ

Shinichiro

ยังไงก็ไม่มีที่ไปอยู่แล้วนี่

Takemichi

อ่า

Takemichi

มันจะไม่รบกวนหรอครับ

Takemichi

อีกอย่างหนึ่งแค่เรื่องเงินตอนนั้น ก็รบกวนมามากแล้วนะ

Shinichiro

ไม่เอาน่า

Shinichiro

ยังไงเธอก็ไม่มีที่ไปอยู่แล้วนี่น่า

Shinichiro

มาอยู่ที่โรงรถกับฉันก็ได้

Takemichi

อ่า...

Takemichi

อืม // พยักหน้าเบาๆ

. . .

Takemichi

ขอบคุณนะครับ เดี๋ยวผมจะช่วยงานร้านตอบแทนเอง

ทาเคมิจิก้มหัวให้กับผู้ช่วยชีวิตแล้วยังจะใจดีให้เขาอาศัยนอนอยู่ชั้นสองของร้านซ้อมมอเตอร์ไซด์อีก

Shinichiro

อืมๆๆ

Shinichiro

ได้หมดเลย ฉันไม่อยากให้เธอไปยืนตากลมอยู่ข้างนอกที่มีนักเลงวิ่งวุ่นกันหรอกนะ

ชินอิจิโร่ว่า โบกมือไปมาอย่างไม่ถือสา ยังไงห้องข้างบนก็มีฟูกนอนสำหรับพวกเด็กๆอดีตแก๊งที่เวลามีปัญหาอะไรก็ชอบมาหนีนอนที่นี่ตลอด

ทาเคมิจิเองก็คงต้องขอยืมที่นี่เป็นที่ซุกหัวนอน จนกว่าจะหาทางใช้พลังตัวเองกลับไปได้

Shinichiro

งั้นไปดูห้องกัน

Takemichi

อ่า...ครับ // พยักหน้า

มือแกร่งที่เต็มไปด้วยบาดแผลเล็กๆจากการซ่อมรถและชกต่อยแตะลงที่มือของทาเคมิจิอย่างบังเอิญ ภาพบางอย่างก็ไหลเข้ามาในหัวของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

Takemichi

อ่ะ... // ชะงัก

Shinichiro

หื้ม? เป็นอะไรหรือเปล่า

Takemichi

เปล่าครับ // ส่ายหน้าเบาๆ

ทาเคมิจิเงยหน้าขึ้นสบตาคนสูงกว่า ก่อนจะส่งยิ้มให้จางๆ

เขาจะบอกได้อย่างไรว่าเขาเห็นฉากการตายของ 'อีกคน' รวมทั้งคำสาปบางอย่างที่เกาะไหล่อีกฝ่ายกำลังเปลี่ยนไปเกาะที่น้องชายอีกคนแทน

Takemichi

.... // ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ดูเหมือนเขาจะ 'ปล่อยมัน' ไปไม่ได้เสียแล้ว

. . . . .

จบ

Episode : ①

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ