ลีโอเดินมาด้วยใบหน้าง่วงงุน เพราะเมื่อคืนแม่งนอนไม่หลับเลย
ภาพหน้าคิรันที่โน้มตัวลงมาใกล้ๆ แถมคำพูดหื่นๆ ที่มันกระซิบยังลอยวนในหัวไม่หยุด
ลีโอ (ในใจ):
เชี่ย… นี่กูใจเต้นเพราะกลัวมัน หรือกูเขินมันวะ…?
“เฮ้ยไอ้ลีโออออออ!!”
เสียงเติร์ดดังมาก่อนตัว เด็กหนุ่มวิ่งมาจากอีกฟากพร้อมขนมในมือ
“เอามาแบ่ง จะกินคนเดียวตายห่า” ลีโอยื่นมือไปคว้าขนมอย่างเคยชิน
เติร์ดยิ้มพลางมองเขาแบบ…แปลกๆ
“เมื่อคืนมึงฝันถึงใครวะ… หน้าแดงเชียว”
“กูจะฝันถึงแม่มึงก็เรื่องของกูป่ะ”
“เผลอๆ แม่กูก็ยังไม่เด็ดเท่าคิรันเลยเนอะ”
ลีโอสะอึกไปครึ่งวินาที ก่อนจะหันมาหาเติร์ดแบบเต็มตัว
“มึงพูดแบบนี้บ่อยมากเลยนะ”
“หึง?”
“พ่องดิ”
เติร์ดยักคิ้ว แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมนิดนึง… สายตาแม่งไม่ใช่เพื่อนแล้วอะ
มันเหมือนคนที่กำลังอ่านใจคนอื่นอยู่ แบบรู้ทันแม่งทุกอย่าง
“ถ้ามึงไม่อยากให้กูพูดถึงคิรัน… งั้นกูพูดถึงมึงแทนก็ได้… ลีโอ…”
เสียงเรียกชื่อท้ายประโยคมันแม่ง… โคตรน่าขนลุกแบบดีๆ
เหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มของเติร์ดเสมอ
[พักกลางวัน | โต๊ะอาหารหลังโรงเรียน]
คิรันเดินเข้ามาช้าๆ ในขณะที่ลีโอกับเติร์ดกำลังกินข้าวกันอยู่
ลีโอชะงักมือทันทีที่เห็นอีกฝ่าย
“โอ้โห… โต๊ะนี้รวมของหวานไว้ด้วยกันเลยเหรอ” คิรันเอ่ยพลางวางแก้วโค้กลงแรงๆ
เติร์ดยิ้ม “มึงมาช้าจังวะ”
“กูไม่รีบหรอก ถ้าของที่กูจะกิน…มันหนีไม่พ้นอยู่แล้ว”
ลีโอเงยหน้าขึ้นมาจ้องเขม็ง “มึงแม่งคิดว่าใครก็เป็นของเล่นไปหมดเลยเหรอวะ?”
คิรันหัวเราะในลำคอ ก่อนจะโน้มตัวลงใกล้หูของลีโอ
คิรัน:
“ไม่ใช่ทุกคน… แต่กับมึงอ่ะ ใช่แน่ๆ…”
ลีโอ:
“ไอ้—”
ยังไม่ทันจะด่า เสียงของครูฝ่ายปกครองก็ดังมาขัดจังหวะ
ทั้งสามรีบแยกย้ายกันกลับห้องเรียน แต่บรรยากาศแม่ง…ตึงเปรี๊ยะ
[หลังเลิกเรียน | ห้องน้ำหลังตึกเรียนเก่า]
ลีโอเดินมาเข้าห้องน้ำคนเดียว กะจะล้างหน้าคลายเครียดหน่อย
แต่พอเปิดประตูเข้าไป…
“ช้าจังวะ กูนึกว่ามึงไม่มาแล้วซะอีก”
เสียงคุ้นเคยจากด้านในห้องน้ำ
“...คิรัน?”
คิรันยืนพิงอ่างล้างหน้าอยู่ เสื้อหลุดจากกางเกงเล็กน้อย ดูโคตรไม่ตั้งใจ…แต่แม่งดูดีชิบหาย
“มึงมารอกูทำไม?”
“รอมึง… มาล้างหน้าไง” คิรันยิ้ม “หรือจะให้กูล้างให้?”
“มึงแม่ง—”
คิรันไม่รอให้พูดจบ เดินเข้ามาประชิดแล้วจับข้อมืออีกฝ่ายแน่น
“อย่าดิ้น เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน”
“กูไม่ได้กลัวคนอื่น… กูแค่ไม่อยากให้มึงแตะตัวกู”
“แต่กูอยากแตะ”
มือของคิรันไล้จากข้อมือขึ้นมาถึงต้นแขน แล้วจู่ๆ ก็โอบเอวลีโอไว้แน่น
“มึงไม่ต้องกลัวกู… เพราะกูจะทำให้มึง… รู้สึกดี”
“ไอ้ห่า—”
ปากของลีโอถูกปิดด้วยจูบที่รวดเร็วแต่แนบแน่น
คิรันจูบแบบเอาให้จำ รุนแรงแต่ไม่บังคับ เหมือนจะกดอารมณ์ไว้แต่ไม่มิด
ลีโอ (ในใจ):
ไอ้เหี้ย… กูควรจะผลักมันออก แต่ทำไมมือกูไม่ขยับวะ…
ลมหายใจร้อนๆ และความใกล้ชิดทำให้หัวใจเต้นแรง
เสียงในหัวมันสับสน แต่ร่างกายดันตอบสนองเกินควบคุม
คิรันผละออกอย่างช้าๆ มองหน้าอีกฝ่ายที่หอบหายใจนิดๆ
“คืนนี้… ตอบให้กูหน่อยก็พอ ว่ามึงอยากเป็นของกู…หรือของมัน”
คิรันยิ้ม ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ ทิ้งให้ลีโอยืนสับสนอยู่กับตัวเอง
[คืนนั้น / แชตเติร์ด - ลีโอ]
> เติร์ด: เงียบเลยนะมึง
เติร์ด: หรือกำลังคิดเรื่องจูบของมันอยู่?
ลีโอ: มึงรู้...?
เติร์ด: กูเห็น…ทุกอย่างละ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Marta Quispe
อ่านสนุกมากๆ เลยค่ะ! 😍
2025-07-13
1