ตอนที่4...:ขีวิตที่ไม่ควรมีเพื่อน..🫀

:"เจ้าไม่กลัวข้าหรือ..?"

:"ถ้าไม่เคยกลัวสิ่งที่ไม่ทำร้ายข้าแม้เจ้าจะดูแปลกตาแต่แปลกตาไม่ได้แปลว่าอันตราย.."

......................

หลังจากเหตุการณ์โจรป่าโรวีน่าบาดเจ็บเล็กน้อยตรงแขนแต่เธอเดินหน้าต่อโดยไม่ปริปากบ่นแต่เธอเลือกเส้นทางที่ตัดผ่านลำธารในหุบเขาเพื่อฉากหลังเลือดที่เสื้อผ้าที่เปื้อน

ระหว่างนั่งล้างแผลเงียบๆเธอสัมผัสได้ถึงบางสิ่งเฝ้าดูเธออยู่ใต้น้ำ..

ดวงตาคู่หนึ่งกลุ่มโตใส่แล้วลอยขึ้นเหนือน้ำอย่างช้าๆพร้อมร่างโปร่งใสแสงสีฟ้าอมชมพูเรืองแสงนิดๆในเงาต้นไม้มันคือสิ่งมีชีวิตประหลาดที่ดูคล้ายแมงกะพรุนผสมมนุษย์

:"เจ้าคือใคร...?"

เสียงของโรวีน่าเงียบเฉยแต่ไม่ตื่นตกใจแม้ว่าจะเห็นตัวประหลาดที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ตาม..

สิ่งนั้นไม่ตัดในทันทีมันสั่นไหวเล็กน้อยแล้วพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบาน่ารัก..

:"..ขะ..ข้าไม่มีชื่อ...ข้าแค่แอบดูเจ้าเพราะ...เจ้าดูเข้มแข็งมากเลยไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่ข้าเคยเจอหรือมนุษย์คนไหน...."

โรวีน่าทั้งหมดคิ้วเล็กน้อยไม่ชินกับคำชมและไม่เคยถูกชื่นชมมาก่อนแต่สิ่งมีชีวิตตัวนั้นกลับลอยเข้าใกล้อย่างระวัง...

:"..ถ้าไม่เคยมีเพื่อนเลยเพราะลูกร่างหน้าตาของข้าทำให้คนอื่นมองว่าข้าเป็นตัวประหลาดและไม่อยากเข้าใกล้ข้า..."

โรวีน่าเงียบไปคู่หนึ่งเธอจำแววตาคนที่เคยมองเธออย่างกลัวและรังเกียจได้ดีไม่ต่างกันแค่คนละรูปร่าง...

:"..มีชื่อไหม?.."

โรวีน่าถามด้วยเสียงเรียบๆแต่แฝงแววสนใจเล็กน้อย

แต่หญิงสาวครึ่งมนุษย์ครึ่งแมงกะพรุนคนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรแค่ส่ายหน้าเล็กน้อย

:"ถ้าจะเรียกเจ้าว่าลูเมียก็แล้วกัน..."

ว่าตากลมใส่นั้นเบิกกว้างด้วยความดีใจ

:"เจ้า..ตั้งชื่อให้ข้างั้นหรอ!?.."

โรวีน่าแค่พยักหน้าเล็กน้อยลูเมียยิ้มจนหนวดเล็กๆรอบตัวกระพือเบาๆอย่างดีใจเธอลอยขึ้นมาจากน้ำและพยายามจะเดินเข้าข้างโรวีน่าแม้จะเหมือนลอยมากกว่าเดินก็ตาม

...****************...

จุดเริ่มต้นของมิตรภาพ

ลุงเมียไม่เคยออกจากแอ่งน้ำนี้เลยเพราะกลัวว่าโลกภายนอกจะทำร้ายเขาแต่โรวีน่ากลับบอกว่า'ถ้าเจ้าอยากไปด้วยกันก็ต้องเดินเองอย่าให้ข้าปกป้องเจ้าอยู่ฝ่ายเดียว...'แต่โรวีน่าถึงจะพูดไปอย่างนั้นแต่ในชีวิตเธอก็ไม่เคยมีเพื่อนเหมือนกัน...

...----------------...

ปิดท้ายตอน

ในคืนแรกที่เดินทางด้วยกัน ลูเมียจุดเรืองแสงด้วยตัวเองทำให้ระวินาศใช้เถิดแทนคบไฟวินาศจ้องแสงนั้นเงียบๆก่อนพูดเบาๆว่า..'เจ้าประหลาดแต่ก็อบอุ่นดี..'

และนั่นคือครั้งแรกที่โรวีน่ายิ้มออกมาเบาๆ..—

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 3.: ใบหน้าแรกของศัตรู..

บทต่อไป

ตอนที่ 5 เมืองแห่งหมอกกับเงาที่สะกดรอยตาม...