"เจ้าดูไม่เหมือนชาวบ้านทั่วไปนะ...โดยเฉพาะสายตาแบบนั้น..."
เด็กสาวเงียบไปคู่หนึ่งกว่าจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็น..
:"เจ้าก็เหมือนนักล่าไม่ใช่พ่อค้าใช่ไหม...?"
......................
หลังจากออกเดินทางจากหมู่บ้านเล็กๆที่หญิงชราให้ขนมปังโรยรีน่าเดินลึกเข้าสู่เส้นทางการค้าระหว่างเมือง
เส้นทางนี้เต็มไปด้วยคนแปลกหน้ารถม้าสินค้าพ่อค้าเร่และยามรับจ้างทำให้พูดกับใครไม่สบตาใครและแค่เดินเงียบๆเหมือนเงาดำบนถนน
แต่เธอรู้ดีว่า..ตัวเธอกำลังถูกจับตามอง..
ชายหนุ่มร่างกำยำโดยเฉพาะขาเดินเข้ามาทักเธอเสียงเขานุ่มนวลจนดู..ตั้งใจเกินไป..
:"สาวน้อยเดินคนเดียวไม่ระวังแบบนี้อาจหลงเข้าเขตป่าโจรเอาได้นะต้องการคนคุ้มกันไหม?.."
เธอเหลือบตาไปมองประเมินน้ำหนักขา องศาของมือที่ซ่อนมีดและรอยเลือดที่ติดปลายรองเท้าเขา
:"ข้าไม่ต้องการคนคุ้มกัน.."
:"แต่ดูเหมือนเจ้า...กำลังหาเหยื่อที่จะปล้น.."
*ชาย*หนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนส่งสัญญาณบางอย่าง เสียงฝีเท้าจากด้านหลังเงาคนหลายคนโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ โจรปล้นทางในคราบพ่อค้า...
ถ้าถูกล้อมไว้ไม่มีใครช่วยไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้และมันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ..เพราะเธอถูกฝึกมาให้เอาชีวิตรอดเพียงลำพัง..
:"เจ้าเด็กนี่ดูไม่มีอะไรเลยนะหุ่นผอมแห้งแบบนี้จะมีค่าอะไรนักหนา..?"
:"ข้าคงไม่มีค่าอะไรจนกว่าข้าจะหยิบดาบของข้าออกมา..."
สิ่งสุดท้ายที่พวกมันได้ยินคือเสียงใบมีดฝืดสนิมที่ถูกชักขึ้นช้าๆการเคลื่อนไหวของเธอราวกับสัตว์นักล่าที่สุดมาอย่างแม่นยำเสียงฝีเท้าคนวิ่งดังไกลออกไปบางคนล้มลงบางคนร้องขอชีวิตแต่เธอไม่ได้ฆ่าทุกคนแต่เธอก็ไม่ได้แสดงความเมตตาเช่นกันเพราะเธอยังไม่เข้าใจว่าความเมตตาคืออะไร...
...----------------...
ปิดท้ายตอน...🌪️
หลังจบการต่อสู้เธอเดินออกมาจากที่นั่นอย่างเงียบเฉียบมีเลือดเปื้อนที่ชายเสื้อแต่สีหน้าเธอกับนิ่งเฉยราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โลกภายนอกไม่ได้อ่อนโยนแต่ก็ไม่ได้แข็งกร้าวมันเป็นโลกที่ไม่มีคำอธิบายล่วงหน้าไม่มีใครคาดการณ์ได้ว่าภายในครั้งหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างแล้วเธอต้องเรียนรู้....ด้วยตัวเอง..—
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 32
Comments