ตอนที่สอง..:โลกที่ไม่เคยถูกสอน

"ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงยิ้มให้ข้า..?"

|เด็กสาวที่เกิดมาเพื่อฟันดาบและเอาตัวรอดต้องเผชิญกับคำถามที่ง่ายเกินไปสำหรับคนทั่วไปแต่ยากเหลือเกินสำหรับเธอ...

......................

แสงแดดอ่อนของเช้าวันถัดมาส่องลงบนใบหน้าของโรวีน่าที่นอนหลับตาอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่เธอตื่นขึ้นพร้อมเสียงนกบนกิ่งไม้ซึ่งแตกต่างจากเสียงระเบิดฝึกในท่าที่เคยปลุกเธอในทุกเช้า..

กลิ่นหอมบางอย่างลอยมาตามลมถ้าขยับตัวลุกขึ้นด้วยสัญชาตญาณรองไพรมือคว้าดาบสนิมของตนเองไว้แน่นพร้อมย่อมไปตามต้นตอของกลิ่นอย่างเงียบกริบ

สิ่งที่เธอเห็นก็คือ..

'รถเข็นขนมปัง'

ไม่เห็นชายคนนึงกำลังวางขนมปังบนผ้าสะอาดมีเด็กเล็กวิ่งเข้ามาเก็บไปด้วยรอยยิ้มบรรยากาศอบอุ่นแบบที่เธอไม่เคยเห็นไม่เคยได้กลิ่นไม่เคยเข้าใจ..

โรวีน่าแอบมองอยู่หลังต้นไม้ใจเธอก็เหนื่อยเหมือนจะหนีแต่ก็ไม่ขยับ

หญิงชราหันมาเจอเข้า..

:"หนูหิวหรือเปล่าลูก?"

คำว่า 'ลูก' ทำให้โรวีน่าฉันรักเธอไม่เคยถูกเรื่องแบบนั้นไม่เคยถูกถามว่าหิวไหมในค่ายฝึกหากไม่แสดงความสามารถก็ไม่ได้กินแม้จะอดจนทรุดก็ไม่มีใครสน..

:"...ข้าไม่รู้..."

เสียงตอบของเธอเบาเกินกว่าลมจะพัดผ่าน โรวีน่าชักดาบขึ้นเล็กน้อย แววตาแข็งเกล้าด้วยสัญชาตญาณป้องกันแต่หญิงชรากับไม่หวาดกลัวแต่เรื่องขนมปังให้พลางพูดว่า...

:"ถ้าหนูไม่ไว้ใจ ก็แค่ถือไว้ก่อนก็ได้จ้ะ"

โรวีน่ารับขนมปังนั้นมาช้าๆมือของบริษัทเธอไม่ได้กลัวแต่สับสน...

ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงยิ้มให้เธอ ทำไมไม่หลบหนี ทำไมถึงเรียกเธอว่าลูก และ..ทำไมเธอถึงรู้สึกอบอุ่นตรงอกแบบนี้..

เธอเดินจากมาโดยไม่พูดอะไรแต่ใจกับหนักอึ้งนั่นคือครั้งแรกที่ดาบของเธอไม่ได้ถูกใช้เพื่อฆ่าแต่เป็นตัวเธอต่างหากที่ถูกโลกภายนอกโจมตีด้วยความอ่อนโยน..

...----------------...

ปิดท้ายตอน..🪨

คืนนั้นเราไม่น่านั่งข้างกล่องไฟอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอกินขนมปังไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเงียบๆ....

โลกภายนอกนั้นแตกไม่เหมือนศัตรูที่เคยรู้จักและมันน่ากลัวยิ่งกว่า ความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับกลับดูแปลกในใจ....—

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





