ตอนที่ 5: "คำพูดที่ไม่ตั้งใจ...แต่หัวใจกลับสั่นไหว"

ค่ำคืนนั้น...ท่ามกลางธรรมชาติที่โอบล้อมด้วยขุนเขา

อุณหภูมิลดต่ำลงเรื่อย ๆ ตามระดับความสูงของพื้นที่

หมอกบางเริ่มลอยเอื่อย ๆ เหนือยอดหญ้า

เสียงแมลงกลางคืนดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ บางเบา และชวนให้ใจสงบ

ตรงลานหญ้าข้างลำธาร มีไฟกองเล็ก ๆ ถูกจุดขึ้นอย่างประณีต

เปลวไฟไหวเบา ๆ ตามแรงลมที่พัดผ่าน

กลุ่มของ ไนท์ ล้อมวงกันรอบกองไฟ

บางคนนั่งบนเสื่อ บางคนเอาผ้ามาห่มคลุมไหล่

ทุกคนดูผ่อนคลายเหมือนได้วางชีวิตวุ่นวายไว้เบื้องหลัง

เพื่อนคนหนึ่งเริ่มเล่นกีตาร์สายคลาสสิก

เสียงดีดเบา ๆ ลอยคลอไปกับบทสนทนา

ท่ามกลางแสงไฟสีส้มและเงาใบไม้ไหว ๆ

ยีนส์นั่งกอดเข่าอยู่ใกล้ ๆ กองไฟ

สายตาเธอเหม่อไปยังแสงดาวที่พาดผ่านฟ้า ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ถ้าเลือกได้...ทุกคนอยากย้อนเวลากลับไปช่วงไหน?”

คำถามที่เหมือนเล่น ๆ แต่กลับทำให้ทุกคนในวงเงียบกว่าที่คาด

เหมือนความทรงจำบางอย่างถูกเปิดออกช้า ๆ

เสียงกีตาร์ยังคงดีดเบา ๆ

และในจังหวะหนึ่ง เสียงของคนที่เงียบไปนานก็เอ่ยขึ้น

“ม.ปลายมั้ง” โรพูด

น้ำเสียงนั้นไม่มีมุกตลก ไม่มีรอยยิ้มแพรวพราวเหมือนทุกที

มีเพียงความนิ่ง และความคิดถึงที่แฝงไว้ในเสียง

มุกเลิกคิ้ว หันไปถามต่อ

“เพราะอะไรอะ?”

โรยกยิ้มมุมปากนิดหน่อย ก่อนจะพูดช้า ๆ

“เพราะตอนนั้น...ผมเคยเจอคนคนหนึ่ง เขาเดินผ่านผมหน้าห้องแนะแนว แล้วผมหยุดหายใจไปสองวิ”

คำพูดธรรมดา ๆ

แต่ทำให้บรรยากาศรอบวงเปลี่ยนไปทันที

ยีนส์ที่กำลังจิบโกโก้ร้อนเงียบ

มุกที่นั่งลับเล็บอยู่ถึงกับหยุดมือ

ทุกคนเงียบ มองหน้าโรโดยอัตโนมัติ

แล้ว...ก็หันไปมองไนท์เป็นจังหวะเดียวกัน

ไนท์ที่กำลังนั่งพิงเข่าอยู่ตรงข้ามโร

เบือนหน้าหนีออกไปเล็กน้อย มือกระชับผ้าห่มแน่นขึ้น

และเสียงของเธอก็เอ่ยขึ้นแผ่วเบา ราวกับไม่ได้ตั้งใจ

“แล้ว...เจอกันอีกไหม?”

เหมือนคำถามที่เธอถามออกไปโดยไม่ผ่านการกลั่นกรอง

เหมือนลิ้นกับใจไม่ทันรอกันให้คิดดี ๆ

โรหันมาสบตาเธอ

แสงไฟกองเล็กสะท้อนในดวงตาเขา

ไม่ใช่ไฟที่ร้อนแรง แต่เป็นไฟที่นิ่งและอุ่นแบบคงที่

“ตอนนี้ก็ยังเจออยู่ครับ”

เสียงเขานุ่ม

สายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ต้องการคำอธิบาย

หัวใจของไนท์ชะงัก

เหมือนจังหวะการเต้นสะดุดลงครู่หนึ่ง

เธอกลืนน้ำลายเบา ๆ แล้วหันหน้าหนีไฟทันที

แต่ไม่ทันเสียแล้ว...

มุกกับยีนส์สบตากันอย่างรู้ทัน

สีหน้าทั้งคู่เหมือนเด็กเห็นของเล่นใหม่

ยีนส์แทบจะกรี๊ด แต่ต้องกลั้นไว้เพราะอยู่ในโหมด “ทำตัวดี ๆ กลางป่า”

“เออ...แล้วคน ๆ นั้นรู้ไหมว่าเธอชอบเขาอะ?”

ยีนส์แกล้งถามต่อ หันมาหรี่ตาใส่โร

โรหัวเราะเบา ๆ

“ตอนนั้นยังไม่รู้ครับ แต่ตอนนี้...ก็พยายามบอกอยู่ทุกวัน”

คำพูดนั้นเหมือนลมเบา ๆ

แต่ทำให้เปลวไฟในใจของใครบางคนลุกขึ้นมาอีกครั้ง

ไนท์ไม่พูดอะไร

เธอแค่หันหน้าไปมองลำธารที่ไหลผ่านหลังวงไฟ

เสียงน้ำกระทบหินดังเป็นจังหวะ

แต่มันกลับไม่ดังพอจะกลบเสียงหัวใจของเธอได้เลย

หัวใจที่เต้นแรงขึ้น...จนรู้สึกเหมือนมันอยู่ใกล้ใบหู

เธอหายใจเข้าลึก ๆ

คืนนี้...ไม่ใช่แค่ลมหนาวที่โอบรอบร่างเธอ

แต่ยังมีความรู้สึกบางอย่างที่เข้ามาใกล้มากกว่าทุกวัน

โรไม่ได้พูดอะไรต่อ

เขาเพียงยิ้ม มองหน้าเธออย่างอ่อนโยน

เหมือนชนะอะไรบางอย่างในใจตัวเอง

ไม่ใช่เพราะเธอยิ้มกลับ ไม่ใช่เพราะเธอตอบรับ

แต่เพราะแค่เธอเริ่ม “ฟัง” ก็เพียงพอแล้ว

กีตาร์ยังคงดีดเบา ๆ

เพลงรักเก่า ๆ ลอยคลออยู่กลางลำธาร

และในค่ำคืนนั้น...หัวใจของ ไนท์

เริ่มรับรู้แล้วว่า…

“บางทีความรู้สึกอุ่น ๆ นี้...มันไม่ใช่ลมหนาวจากภูเขา

แต่มันมาจากใครบางคนที่เธอเริ่มมองเห็นในมุมที่ต่างออกไป”

...

หลังจากวงไฟจบลง

แต่ละคนทยอยแยกย้ายขึ้นห้องพักบนบ้านไม้

ไนท์ยังไม่ขยับ เธอเลือกอยู่เงียบ ๆ ตรงเดิม

ยีนส์หันมามองก่อนจะสะกิดมุก แล้วทำท่ารู้กัน

“อุ๊ยยยย เราง่วงแล้วอะ ไปนอนก่อนนะไนท์~”

เสียงลากยาวดูปลอมสุดขีด แต่มุกก็พยักหน้าเออออไปด้วย

ทั้งคู่เดินลับหายไปในเงาต้นไม้ ปล่อยให้โรกับไนท์อยู่กันเพียงสองคน

...

เงียบ

ไม่มีใครพูดอะไร

แค่ฟังเสียงจิ้งหรีดกับน้ำไหล

โรหันไปมองหน้าเธออีกครั้ง

ก่อนจะเอ่ยเบา ๆ

“ขอบคุณนะ...ที่ไม่ลุกหนี”

ไนท์หันมาสบตาเขา

“ฉันแค่...อยากฟังให้ครบก่อนที่จะตัดสินใจอะไรอีก”

ประโยคนั้นของเธอไม่ใช่คำสัญญา

แต่สำหรับโร มันคือ “โอกาส”

โอกาสที่เขาเฝ้ารอ

โอกาสที่ไม่ได้มาง่าย ๆ

และเขาจะไม่มีวันปล่อยให้มันหายไป

โรถอนหายใจเบา ๆ ก่อนพูดช้า ๆ

“เราไม่อยากย้อนเวลา...

แค่อยากให้เวลานี้เป็นช่วงที่เธอจำได้ว่ามีคนหนึ่ง...

เคยรอเธออยู่ตรงนี้”

ไนท์เงียบ

แต่หัวใจเธอค่อย ๆ อ่อนลง

...

ก่อนจะพูดเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน

“งั้น...นั่งอยู่ตรงนี้อีกหน่อยนะ”

โรยิ้ม แล้วกระชับผ้าห่มให้เธอ

...

ค่ำคืนนั้น ลมหนาวยังคงพัดผ่านภูเขา

แต่ในใจของไนท์

กลับเริ่มมีประกายไฟเล็ก ๆ ที่ไม่ต้องใช้กองไฟจริง ๆ มาอุ่นอีกต่อไป

เพราะบางคน...ก็สามารถเปลี่ยนคืนหนาวกลางป่า

ให้กลายเป็นคืนที่อบอุ่นที่สุด

...ด้วยแค่ความจริงใจที่ไม่หวังอะไรตอบแทนเลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***