เงารักใต้ผืนฟ้า ณ จวนเสนาบดี

ณ จวนเสนาบดี

>ณ จวนเสนาบดีอวี่ชิง > (ไท่อู่ตี้)

┃ ┃

เสียงสายลมผ่านรั้วไม้ไผ่ ดอกเหมยโปรยปรายตามลม... เฉินตู่นั่งอยู่ใต้ต้นเหมยใหญ่ ดวงตาเหม่อลอย มือบีบชายเสื้อของตนแน่น

เฉินตู่ พึมพำ "10 ปีผ่านไป... ยังจำข้าได้ไหมจื้อหยวน..." เสียงฝีเท้าหนักแน่นปรากฏจากทางเข้าด้านตะวันตกของเรือน

ขันที

"คุณชายเฉินตู่! อ๋องไท่หยางเสด็จมาพร้อมกับคุณชายจื้อหยวนพ่ะย่ะค่ะ!"

┃ ┃

เฉินตู่หันขวับ ร่างเขาสะดุ้งเล็กน้อย แต่เก็บอาการได้ทัน ใจเต้นแรงราวจะทะลุอก...

┃ ┃

ประตูเลื่อนเปิดออก ชายหนุ่มในชุดดำสูงสง่า ก้าวเข้ามาช้าๆ ใบหน้าคมเย็นชา สายตาคล้ายไร้ความรู้สึก เขาคือ “จื้อหยวน”

เฉินตู่ (นายเอง)

...เจ้าจริงๆ ด้วย... จื้อหยวน..."

จื้อหยวน (พระเอง) แม่ทัพใหญ่

(น้ำเสียงเย็นชา) "10 ปี ข้าคิดว่าเจ้าจะโตขึ้นบ้าง...แต่ดูเหมือนจะยังเป็นแค่เด็กงอแง"

💢 เฉินตู่เม้มปากแน่น เจ็บจนผู้ไม่ออกตาร้อนผ่าว

เสนาบดีอวี่ชิง (บิดาเฉินตู่)

"ฮ่าๆ! ไม่ได้พบกันนาน เจ้าจื้อหยวนช่างสูงส่งมันก็เหมือนกับพ่อเจ้าไม่มีผิด ข้าขอเสนอให้เจ้าทั้งสองมั่นหมายกันอย่างเป็นทางการ!

❗จื้อหยวน หันควับ ดวงตาคมวาววับด้วยความไม่พ่อใจ

จื้อหยวน (พระเอง) แม่ทัพใหญ่

"หมั้น...? ข้าจำมั่นกับลูกชายเสนาบดีเช่นนั้นหรือ? ท่านกำลังหยาบข้าหรือไร?"

💥 เฉินตู่ ลุกขึ้นยืนทันที มือกำแน่น น้ำตาคลอเบ้าแต่กัดฟันด้วยความโกรธ

เฉินตู่ (นายเอง)

"ไม่ต้องหรอก! ข้าเองก็ไม่อยากแต่งกับเจ้าสักนิด...ข้ารู้ดี

เสนาบดีอวี่ชิง (บิดาเฉินตู่)

"ในสายตาข้า...ไม่สำคัญว่าเจ้าสองคนจะรักกันหรือไม่ ขอแค่ผูกพันธมิตรจวนของเราให้แน่นก็พอ

อ๋องไท่หยาง (บิดาจื้อหยวน)

"เจ้าทั้งสองยังเด็กนัก...เรื่องความรัก...

ภายในเรือนเล็ก ของเฉินตู่

เฉินตู่นั่งมองดูดวงจันทร์ที่สาดแสงบนระเบียงไม้น้ำตาไหลอาบแก้ม

เฉินตู่ (นายเอง)

"ข้าเคยคิดว่า...หากเราพบกันอีก เจ้าจะจำข้าได้ ว่าเคยรอเจ้าหยดใต้ต้นเหมยทุกวันทุกปี...แต่เปล่าเลย

จื้อหยวนเดินมาเงียบๆ

จื้อหยวน (พระเอง) แม่ทัพใหญ่

"เจ้ารู้ไหม!..สิ่งที่ข้าเกลียดที่สุด...คือคนทำหัวใจข้าสั่นไหว...แล้วหายโดยไปไม่ร่ำลา

💔 หันกลับมาด้วยน้ำตา

เฉินตู่ (นายเอง)

"แล้วเจ้ารู้ไหม...สิ่งที่คาดเจ็บปวดที่สุดในชีวิตนี้...คือคนที่ไม่เคยยอมรับว่าเคยคิดถึงข้าแม้แต่สักวันเดียวก็ไม่มี

จบตอนที่ 1 ความรักที่ควรจะเริ่มต้น กลับเต็มไปด้วยความแค้น ความเย็นชา และอดีตที่ไม่มีวันย้อนกลับคืน แต่เมื่อหัวใจยังเต้นและสายตาที่สงบ เรื่องราวยังไม่จบ...



